Σχέσεις εξ αποστάσεως

Με αφορμή κάποιες συζητήσεις με καλές φίλες μου αλλά και συμβάντα που βλέπω γύρω μου, σας καλησπερίζω με ένα θέμα τόσο μπανάλ και με τόσο διφορούμενες απόψεις, που μάλλον πολλοί θα κοιτάξετε με απελπισία το ταβάνι. Όμως ας το συζητήσουμε και ίιισως κάποιοι συμφωνήσουν μαζί μου. Let's go.

Καταρχήν δεν θα αναλύσω το ερώτημα αν γίνεται ή δεν γίνεται. Όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις υπάρχει τόση πολυπλοκότητα ανάμεσα στους χαρακτήρες αλλά και στη διαπλοκή τους, που δεν γίνεται να γενικεύουμε τίποτα σε αυτή τη ζωή. Είναι πολύ πιο ρεαλιστικό να πεις "(δεν) δουλεύει για μένα αυτό" παρά "(δεν) γίνεται". Το ότι κάτι ανταποκρίνεται στον δικό σου χαρακτήρα ΔΕΝ σημαίνει πως δουλεύει για όλους - και το αντίστροφο, φυσικά. Ξέρω άτομα που είναι κάθετα στην άποψη ότι δεν γίνεται σχέση από απόσταση, αλλά ξέρω και άτομα που ΕΧΟΥΝ σχέση από απόσταση. 

Οκέι, big deal θα μου πείτε, ο καθένας με τη γνώμη του - πες μου κάτι που δεν ξέρω. Να ξεκαθαρίσω πως δεν θα αναλύσω "φάσεις" ή "παιχνίδια", αλλά σχέσεις σοβαρές που έχουν να κάνουν και με το συναίσθημα. Κατ' αρχήν θα μιλήσουμε για τις σχέσεις όπου τα άτομα είναι κοντά το ένα στο άλλο με φυσική παρουσία. Πιστεύω πως όλοι ξέρουμε τα πλεονεκτήματά αυτής της σχέσης. Βλέπεις συχνά τον σύντροφό σου, μπορείτε να συζητάτε ουσιαστικά, μπορείς να έχεις την αγκαλιά του/της, με λίγα λόγια να έχετε κοινή ζωή.

Δε χρειάζεται καν να αναλύσουμε πόσο υπέροχο είναι αυτό. Όσο γίνεται φυσικά, διότι ανάλογα με την ηλικία των ατόμων υπάρχουν και καθημερινές υποχρεώσεις (σπουδές, δουλειά κ.λπ.) Και φυσικά δεν αναλύω καν το πλεονέκτημα του σεξ - αυτό εξυπακούεται. Και ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, από την στιγμή που κάποιος δεν είναι ασέξουαλ, το καλό σεξ είναι βασικό συστατικό μιας σχέσης. Κι όταν λέμε "καλό σεξ" εννοούμε να υπάρχει χημεία και πάθος, συναίσθημα και γενικά αυτό το ΚΑΤΙ - η τεχνική είναι άλλο θέμα που μαθαίνεται στην πορεία.

Και πάμε τώρα στη σχέση από απόσταση. Συμφωνώ πως η απόσταση "τεστάρει" την επιθυμία των δύο συντρόφων ο ένας για τον άλλον και δίνει αξία στις στιγμές που θα βρεθείτε. Αλλά κατ' εμέ, πρέπει να υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις. Πρώτα απ' όλα είναι πιο εφικτό να γίνει κάτι από απόσταση όταν έχει προυπάρξει σχέση με φυσική παρουσία και τον δύο, άρα έχει προλάβει να στηθεί κάτι. 

Μη γελάτε, ξέρω άτομα που έχουν "σχέση", ή όπως αλλιώς θέλουν να το βαφτίσουν... και δεν έχουν ΚΑΝ δει ο ένας τον άλλον από κοντά! Καλή η τεχνολογία μιας και κάνει την επικοινωνία από μακρινά μέρη ευκολότερη από ποτέ (όταν βέβαια η σύνδεση του ίντερνετ δεν είναι για τα πανηγύρια) αλλά τι να καταλάβεις όταν ποτέ δεν έχετε αγκαλιάσει ούτε μια φορά ο ένας τον άλλον. Δεν υπάρχει ερωτική ζωή, και οι ζωές τους, ας μη γελιόμαστε, είναι χωριστές! Λέει να είσαι όλη μέρα σε έναν υπολογιστή προσπαθώντας να μιλήσεις στο έτερον ήμισυ; Προσπαθώντας να ακολουθήσεις τη ζωή τ, χάνεις τη δική σου. Κανένας άνθρωπος που σε αγαπά δεν το θέλει αυτό, και σίγουρα δεν είναι νορμάλ.

Αλλά ας πούμε πως έχετε γνωριστεί και έχετε χτίσει κάτι. Οκέι, εκεί μετά έχουμε άλλες προϋποθέσεις. Κατ' αρχήν, δεν γίνεται η απόσταση να είναι μόνιμη - πρέπει να υπάρχει κάποιο όριο. Όταν συνεχίζετε τη σχέση σας λέγοντας "για τον τάδε λόγο πρέπει να ζήσουμε χωριστά για ένα διάστημα" εκεί όχι μόνο είναι απόλυτα αποδεκτό, αλλά ενδεικνύεται κιόλας ώστε να αποδείξει κατά πόσο αγαπιέστε. Όμως αν έχετε χωριστεί γενικώς και δεν έχετε να προσβλέπετε κάπου, για πόσο ακόμα νομίζετε πως θα κρατήσει αυτό; Θα αντέξετε να είναι οι ζωές σας χωριστά; 


Δε λέω, ακόμα κι αν υπάρχει αγάπη, τέτοιες σχέσεις ίσως στηθούν. Όμως για μένα δεν είναι φυσιολογικό να μην μπορώ ουσιαστικά να χαρώ τίποτε και όλη μου η μέρα να είναι βασισμένη στις ώρες που θα επικοινωνήσω μαζί του. Δε μου αρέσουν τα γλυκανάλατα στιχάκια που τα ωραιοποιούν όλα και λένε πως η αγάπη νικάει την απόσταση κ.λπ. Ναι, αλλά σε λογικά πλαίσια! Και όπως είπα σε προηγούμενο άρθρο, δεν υπάρχει λογική στον έρωτα, αλλά στην αγάπη που συνήθως στήνεται με μακροπρόθεσμα σχέδια... ε, εκεί μια χαρά λογική υπάρχει και παραϋπάρχει. Αγάπη δεν είναι να βλέπεις τον κόσμο με ροζ γυαλιά, αλλά να τον βλέπεις ρεαλιστικά και κρατώντας το χέρι του συντρόφου σου να τον βλέπεις ακόμα ωραίο!


Σχέση σημαίνει ΜΑΖΙ. Δεν σημαίνει να σκέφτεστε κάποιο άτομο που δεν είναι καν εκεί και μάλιστα με ένα πλασματικό τρόπο. Λένε πως η πραγματική αγάπη δοκιμάζεται περισσότερο με την οικειότητα παρά με τον χωρισμό. Είναι αλήθεια, διότι όταν υπάρχει σχέση πρέπει να τον ζήσεις τον άλλον, να καταλάβεις τα κουσούρια του, να περάσετε τη ζωή σας (ή έστω, ένα μέρος της, αν θέλετε) μαζί, ανακαλύπτοντας τον άλλον απ' την καλή κι απ' την ανάποδη. Να ξέρεις πως πίνει τον καφέ του και τι κάνει μετά το φαγητό χωρίς την ευγενική χορηγία του Skype. Και ας μη γελιόμαστε, το ΜΑΖΙ, ΔΕΝ μπορεί να επιτευχθεί όταν το φυσικό χάσμα μεταξύ σας δεν προβλέπεται κάποτε να τερματιστεί.

Επαναλαμβάνω, ξέρω ανθρώπους που μετά απ' αυτό το άρθρο θα βγουν να με κατασπαράξουν (!) αλλά αυτή είναι η γνώμη μου. Η δική μου, όχι του άλλου. Αν κάποιος θεωρεί πως με μια σχέση εξ (μόνιμης, σχετικά) αποστάσεως είναι ευτυχισμένος, με γεια του με χαρά του. Αλλά εγώ, θα πω μόνο το εξής: Εφόσον εγώ δεν χορταίνω την πείνα μου με τον τσελεμεντέ, δεν θα χορτάσω τη ζωή μου με μια σχέση εξ αποστάσεως. Δυόμισι μήνες έπρεπε να είμαι χώρια με το δικό μου σύντροφο και μόνο εγώ ξέρω πόσο περίμενα να έρθει η ώρα να τον ξαναδώ. Δε λέω, οι στιγμές που ήμασταν μακριά μας έκαναν να εκτιμήσουμε περισσότερο τις στιγμές που είμαστε δίπλα-δίπλα. Αλλά για μόνιμα, δεν θα δούλευε. Όσο δεν θα ήθελα να ζω εγώ μισή ζωή, άλλο τόσο δεν θα το ήθελα αυτό ούτε για εκείνον. Θέλω να κοιτάω το βλέμμα του απευθείας και όχι μέσα από κάμερες. Θέλω να τον αγκαλιάσω, θέλω να μου κρατά το χέρι και να ξέρω πως όλα πάνε καλά.

Ζητάω πολλά;

Katie :*:*