Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι.

~ Oscar Wilde, 1854-1900

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Φιλόζωος: to be or not to be?

Λύστε μου μια απορία: τα μεσημέρια λέμε καλημέρα ή καλησπέρα; Δεν ξέρω, οπότε απλώς ΓΕΙΑ ΣΑΣ, μια ακόμα Τετάρτη έφτασε και συνεπώς ακόμα ένα άρθρο! Σήμερα θα μιλήσουμε για τη φιλοζωία, τους φιλόζωους και γενικά για αυτό το θέμα. Εσείς; Έχετε κατοικίδια; Αγαπάτε τα ζώα; Οκέι, τέρμα με τις εισαγωγικές ερωτήσεις, στο θέμα μας.

Οτιδήποτε (σχεδόν) είναι καλό όταν δεν είναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ. Να εξηγηθώ, προτού με κάψετε στην πυρά εσείς οι φανατικοί ζωόφιλοι. Είχα κι εγώ για πολλά χρόνια ένα σκυλάκι που το αγαπούσα πολύ. Δεν το είχα στο σπίτι, το είχα στο χωριό μου όμως ήξερα πέντε πράγματα για τη φροντίδα του, του είχα δώσει εγώ το όνομά του (Μάγκας, εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο της Π. Δέλτα) και όταν έβλεπε εμένα και την οικογένειά μου ερχόταν σαν βολίδα πάνω μας λες και ήρθαν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι του κόσμου να το δουν. Και ναι, για τον δικό του κόσμο εμείς ήμαστε οι άνθρωποι που το αγαπούσαμε περισσότερο άρα μας αγαπούσε και εκείνο. Βασικά, τι σκυλάκι - ένας σκύλαρος ΝΑ που αν ερχόταν κάποιος ξένος με άγνωστες προθέσεις χαλούσε τον κόσμο για να μας προστατέψει, και όταν το χάσαμε φυσιολογικά από γεράματα, στενοχωρήθηκα πολύ.

Πολλές φορές λέω πως αν εμείς οι άνθρωποι είχαμε ΚΑΙ δείχναμε, όπως τα σκυλιά, τόση αγάπη -έστω για μόνο έναν ακόμη άνθρωπο εκτός από τον εαυτούλη μας- ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος. Δεν εννοώ να περπατήσουμε στα τέσσερα και να φέρουμε παντόφλες, αλλά για σκεφτείτε το. Έχετε ένα κατοικίδιο που το φροντίζετε και το αγαπάτε, ας πούμε σκύλο που είναι το πιο γνωστό. Πέρασε ποτέ μέρα που να μην γαβγίσει σε έναν άγνωστο ή όταν μπαίνετε στο σπίτι να μην πετάγεται πάνω σας σαν σούστα; Ή όταν είστε στενοχωρημένοι, να μην σας κοιτάει με αυτό το βλέμμα που διαβάζει τη σκέψη, όταν όλοι σχεδόν αδιαφορούν;  Όπως βλέπετε, μιλάω για σκυλιά γιατί έχω εμπειρία μόνο από αυτά. Όμως έχω φίλους που παρέα με οποιοδήποτε κατοικίδιό τους ξεπέρασαν τα προβλήματά τους και επίσης θεωρώ πως υπάρχουν φορές που τα ζώα καταλαβαίνουν καλύτερα πολύ περισσότερα πράγματα απ' ότι οι άνθρωποι. 

Όμως υπάρχει και ένα μεγάλο ΑΛΛΑ στην όλη ιστορία. Αυτοί που δεν μπορώ είναι οι τελείως καμμένοι ζωόφιλοι που θέλουν να καίνε και τα δικά μας εγκεφαλικά κύτταρα για το πόσο πιο σημαντικά είναι τα ζώα από τους ανθρώπους και πως το ανθρώπινο είδος είναι ένα μάτσο άχρηστοι εγωιστές που υποβαθμίζουν τα ζώα και μπλα, μπλα, μπλα... Και κυρίως, όταν δεν ενστερνίζεσαι τις απόψεις τους, σε γειώνουν τελείως και σε αποκαλούν πουλημένο κι αδιάφορο εγωιστή του κερατά. Σε αυτούς θέλω να χώσω μια τάπα στο στόμα αν και φοβάμαι πως δε θα σκάσουν ούτε και τότε. Ρε φίλε, αν εσύ θέλεις να θεοποιήσεις τα ζώα και να παρομοιάσεις το ανθρώπινο είδος με μια μάζα κουράδες, με γεια σου με χαρά σου. Όμως πάρε χαμπάρι πως δεν ακολουθεί όλος ο κόσμος τη δική σου νοοτροπία οπότε πάψε να μου τα κάνεις πλανήτες και μην απαιτείς και από εμένα να πάω με τα δικά σου νερά. Και ναι, μπορείς να με πεις τέρμα εγωίστρια, αλλά σου λέω κατάμουτρα πως κάποιες από τις απόψεις σου είναι επιεικώς για τη χωματερή. 


Πρώτον, τα ζώα ΔΕΝ είναι πιο σημαντικά από τους ανθρώπους όπως ΟΥΤΕ και οι άνθρωποι είναι σημαντικότεροι από τα ζώα. Γενικά αυτή είναι η αλήθεια, αν και (σε γενικές γραμμές) κάθε είδος πιστεύει ότι η δική του ομάδα είναι η σημαντικότερη. Συμβαίνει σε υποκατηγορίες ανθρώπων, συμβαίνει και σε κάθε ον στον πλανήτη γενικότερα. Είναι ο νόμος της φύσης. Μια αγέλη λύκων δεν θα πιάσει κουβέντα με τη λεία της αν θέλει να ζήσει, ούτε ο ιός που προκαλεί το AIDS θα ρωτήσει ευγενικά αν επιτρέπεται να κάτσει να αναπτυχθεί στο ανθρώπινο σώμα. Αυτό τι σημαίνει; Ότι αυτά τα είδη δεν φέρονται σωστά; Φέρονται όπως τους έμαθε η φύση με απώτερο σκοπό να επιβιώσουν. 

Τώρα βέβαια θα μου πεις πως εμείς οι άνθρωποι έχουμε και λογική και όχι μόνο ένστικτο, αλλά κατά βάθος πάλι ζώα είμαστε και πάλι μας ενδιαφέρει πρωτίστως η δική μας επιβίωση. Και όχι, δεν κλείνω τα μάτια μου στις καφρίλες που έκανε το ανθρώπινο είδος από τη στιγμή που δημιουργήθηκε και συνεχίζει να κάνει, αλλά αυτό ΔΕ σημαίνει πως όλοι οι άνθρωποι είναι για τα σκουπίδια και δεν αξίζουν την αγάπη σου. Όπως υπάρχουν σκυλιά που θα σε κατασπαράξουν αλλά υπάρχουν και άλλα που μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι σου, έτσι ακριβώς γίνεται και με τους ανθρώπους. Οπότε σταμάτα την καραμέλα "τι είναι πιο σημαντικό" και διάλεξε απλά ποιος και τι θες να είναι κοντά σου.

Μια φορά είδα μια δημοσίευση στο facebook που μου γύρισε τα άντερα ανάποδα. Δεν αξίζει, λέει, να μεγαλώσεις ένα παιδί επειδή θα γίνει και αυτό ένας "κακομαθημένος εγωιστής άνθρωπος" και καλύτερα να δώσεις τα λεφτά σου στα ζώα. Αν αυτού του ανθρώπου το μυαλό ήταν σοκολάτα, δε θα γέμιζε ούτε μισό M&M. Μας δουλεύετε; Πόση κακία παίζει να έχει ένα μωράκι μέσα του; Ένα μικρό και αθώο μωράκι είναι ένα από τα πιο αγνά πλάσματα του κόσμου! Τώρα αν πέσει σε ηλίθιους γονείς και γίνει σαν τα μούτρα τους, αυτό είναι άλλη ιστορία. Το ίδιο δεν ισχύει νομίζετε και με τα σκυλιά; Όπως τα εκπαιδεύσεις, έτσι θα φερθούν κι αυτά! Και άνθρωποι και ζώα έχουν ψυχή, πρέπει να μεγαλώσουν σωστά!

Αυτή η συγκεκριμένη δημοσίευση φαντάζομαι πως ψήθηκε από βίντεο που έδειχναν σκυλιά να κακοποιούνται και να πεθαίνουν. Και ΚΑΘΕ φορά που βγαίνει ένα τέτοιο βίντεο στο ίντερνετ ξεσπαθώνει φιλόζωος κόσμος στα σχόλια και λούζει με κατάρες όποιον το έκανε. Δε λέω, και εγώ στενοχωριέμαι όταν βλέπω πλάσματα που δεν φταίνε σε τίποτα να βασανίζονται έτσι και πιστεύω πως αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να τιμωρούνται - όμως και εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ΑΛΛΑ. Όλοι εσείς που θέλετε να τσουρομαδήσετε αυτά τα "κτήνη", όπως τα αποκαλείτε (που btw "κτήνος" σημαίνει "ζώο", οπότε ακυρώνεστε μόνοι σας γιατί παρομοιάζετε το ζώο με κάτι κακό ΕΝΩ είστε υποτίθεται ζωόφιλοι) νοιαστήκατε ποτέ για άλλες τραγωδίες που συμβαίνουν στη Γη κάθε μα κάθε μέρα; Οι περισσότεροι έμαθαν/θυμήθηκαν τον πόλεμο στο Ιράκ από ένα βίντεο που ένας πεζοναύτης έριξε ένα κουτάβι στον γκρεμό, και ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για άμαχους κάθε κατηγορίας, μέχρι και μωρών, που πέθαιναν με το τσουβάλι! Δεν είδα ποτέ τέτοια έντονη διαμαρτυρία για δολοφονίες άμαχων πληθυσμών εν καιρό πολέμου που ΟΥΤΕ αυτοί φταίγανε σε κάτι. Δεν είδα να διαμαρτύρεται κανείς έτσι έντονα που με τέτοιες ανίκανες κυβερνήσεις στην Ελλάδα πάμε για φούντο. Και για πολλά άλλα! Γιατί δεν αρχίζουμε και με αυτά το μπούρου μπούρου όταν τα βλέπουμε μόνο βάζουμε την ουρά στα σκέλια; 

Η μόνη διαμαρτυρία που είδα και αφορούσε μωρό ήταν εκείνη με το τρίχρονο παιδάκι προσφύγων που το ξέβρασε η θάλασσα. Αλλά και αυτή έπρεπε να γίνει viral για να ξεκουνηθείτε και να θυμηθείτε όλοι να το παίξετε ευαίσθητοι. Μόνο αυτό το παιδάκι ήταν νομίζετε; Τόσα άλλα καταλήγουν έτσι και μάλιστα καταλήγουν στο βυθό οπότε δεν τα βλέπει και κανείς. Κάθε μέρα συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Δε λέω να βάλουμε μαύρα και να κλαίμε ολημερίς γιατί δυστυχώς δεν μπορούμε να επέμβουμε -τουλάχιστον από ένα σημείο και μετά- στις αλλαγές τους, αλλά τουλάχιστον ας μην είμαστε υποκριτές. Δε γίνεται να αφηνιάζουμε για τα ζώα και για τους ανθρώπους να το αφήνουμε να περάσει έτσι - ούτε το ανάποδο, φυσικά. Πρέπει να ψαχνόμαστε για όλα και να μην έχουμε διαστρεβλωμένη άποψη για ότι γίνεται, χωρίς όμως να μαυρίσουμε τη ζωή μας γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει λόγος. Ή τουλάχιστον, αν έχουμε, να την κρατάμε για τον εαυτό μας - τι φταίει ο άλλος να τον πρήζουμε νυχθημερόν; 

Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα; Κάνουμε ότι μπορούμε, για όλους. Άλλος είναι μέλος της Greenpeace, άλλος φροντίζει το σκυλάκι του, άλλος ταϊζει τα αδέσποτα ή/και τους βρίσκει σπίτι, άλλος θα υιοθετήσει παιδάκι από την ActionAid, άλλος θα αγοράσει κάτι απ' τη Unicef. Όλα αυτά είναι ΚΑΛΑ και ΠΡΕΠΕΙ να τα κάνουμε, εννοείται! Όμως φρόντισε ό,τι κάνεις να είναι αληθινό και να μην υποτιμάει τίποτα και κανέναν.
Όλα πρέπει να γίνονται με μέτρο, αλλιώς χάνουν το πλεονέκτημά τους. 


Katie :*:*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου