Σε Ελλάδα και Κύπρο κάθε χρόνο τέτοια μέρα γίνονται παρελάσεις, σχολικές εορτές, ακούμε πατριωτικά τραγούδια και θυμόμαστε το εθνικό αίσθημα. Και μπράβο μας. Είναι πολύ καλό μια χώρα να θυμάται τις ένδοξες στιγμές της ιστορίας της. Είναι πολύ καλό για την Ελλάδα να θυμάται τα τότε παλικάρια που φωνάζοντας "ΑΕΡΑ" όρμησαν να κατατροπώσουν τον εχθρό και τις γυναίκες που κεριά αναμμένα τους περίμεναν και έπλεκαν ρούχα για να τους δώσουν ώστε να μην πάθουν κανένα κρυοπάγημα. Είμαι πολύ περήφανη όταν λέω πως ο παππούς μου πήγε στον πόλεμο για να πολεμήσει για τη χώρα ενώ τότε ήταν δεν ήταν είκοσι χρονών, και η γιαγιά τον περίμενε και έμεινε μαζί του για όλη της τη ζωή παρά το γεγονός πως ήρθε με το ένα πόδι άχρηστο.
Υπάρχουν όμως και οι άλλες πλευρές του ζητήματος, τις οποίες μάλλον δεν (θέλουμε να) βλέπουμε.
Πρώτα απ' όλα, όλοι μιλούν για την 28η με περηφάνια, ποιος όμως αναφέρεται στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε σχεδόν αμέσως μετά; Κανείς δεν θέλει να θυμάται ότι οι Έλληνες απώθησαν τον εχθρό με αξιοθαύμαστη δύναμη και τόλμη, ότι μέχρι και ο Τσώρτσιλ είπε "δεν πολεμούν οι Έλληνες σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες σαν Έλληνες" και τελικά οδηγήθηκαν να καταφέρουν να σφαχτούν μεταξύ τους λόγω διαφορετικών πολιτικών απόψεων. Ποιος θέλει να παραδεχτεί πως η Ελλάδα κατάφερε να διώξει τους πολιορκητές αλλά δεν κατάφερε να τιθασεύσει τα ίδια της τα παιδιά; Δυστυχώς, ένα πολύ σημαντικό μειονέκτημα που έχει η ράτσα μας είναι η αλληλοφαγωμάρα μας. Και για να φέρω στο προσκήνιο για μια ακόμα φορά τον αγαπητό Τσώρτσιλ "αν οι Έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ενότητα, αλίμονό μας". Δυστυχώς μόνο εάν αντιληφθούμε στ' αλήθεια τον κίνδυνο είμαστε ικανοί να ενωθούμε, κι αυτό αν φτάσουμε στο αμήν - ή, αν θέλουμε να το φέρουμε στο προφίλ του κλασικού νεοέλληνα, όταν χαλάσει το τηλεκοντρόλ και μπουν τα ελατήρια του καναπέ στον κώλο. Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη ένδοξες στιγμές, όμως καθ' όλη την εξέλιξή της πάντα θα βρούμε δύο "στρατόπεδα" μέσα στην ίδια χώρα, στον ίδιο λαό.
Εδώ λίγους μήνες πριν με το δημοψήφισμα και είχαμε χωριστεί στους "ναι" και στους "όχι" και φαγωθήκαμε σαν κοκόρια μέχρι να βγει το ρημάδι το αποτέλεσμα.Για αυτό και σήμερα οι "μεγάλες δυνάμεις" εκμεταλλεύονται την "μικρή Ελλαδίτσα" - επειδή τα σημερινά τεκταινόμενα δεν είναι παρά μόνο η τακτική του "διαίρει και βασίλευε". Αν ξέραμε τι θησαυρός είναι η χώρα μας όσον αφορά τη γεωγραφική της θέση και τα φυσικά της χαρακτηριστικά, σιγά μην την αφήναμε στο έλεος των αδηφάγων θηρίων. Αλλά τι να κάνεις όταν οι κάτοικοι της κοιμούνται όρθιοι.
Φυσικά δεν είναι όλοι έτσι. Έχω υπ' όψιν μου πολλά άτομα με αξιοθαύμαστη σκέψη, όμως σήμερα όταν σημαντικό μέρος των πολιτών και όλα σχεδόν (έτσι, για να είμαι ευγενική) τα "μεγάλα κεφάλια" στην κυβέρνηση είναι τελείως στοκάδια ή τα έχουν κάνει ακόμα και πλακάκια με τους εκμεταλλευτές, τα άτομα με σωστή σκέψη απλά χάνονται στο πλήθος. Ακόμα χειρότεροι βέβαια από τους αδιάφορους είναι οι απλώς θεωρητικοί ή οι ψευτοεπαναστάτες. Και το χειρότερο είδος αυτών είναι οι παρελθοντολόγοι. "Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μας φέρονται έτσι γιατί εμείς έχουμε ένδοξη ιστορία" ακούω να λένε πολλοί. "Εμείς" φέραμε στον κόσμο τη δημοκρατία, τις τέχνες, τις πατάτες, την οδοντόβουρτσα και πάει λέγοντας. "Εμείς όταν είχαμε αρχές, εσείς ήσαστε πίθηκοι στα δέντρα!"
Μπράβο ρε, ρατσιστή παρελθοντολόγε που δεν τολμώ καν να σε αποκαλέσω Έλληνα γιατί δεν σου αξίζει. Προφανώς εσένα οι πίθηκοι σου πετούσαν πολλές καρύδες απ' τα δέντρα και γκάβωσες ντιπ για ντιπ. Δηλαδή, τι περιμένεις; Να σου πω και μπράβο που έχεις πάρει την Ιστορία και την έχεις κάνει πρώτα ξεσκονόπανο και μετά καραμέλα; Δυο λογάκια σου λέω μόνο για τον εμφύλιο, έβαλες την ουρά στα σκέλια και έφυγες μαζί με τον κομπασμό για την 28η. Κάθε άνθρωπος που πάλεψε τότε για να διώξει τον κατακτητή, είχε στο νου του μια πατρίδα ελεύθερη και ανθρώπους που θα πάλευαν για τα ιδανικά τους, και όχι έναν νεοέλληνα που θα κρυβόταν πίσω από επιτεύγματα των αγωνιστών προγόνων.
Αν θες να λέγεσαι γνήσιος Έλληνας και να είσαι στα αλήθεια περήφανος χωρίς να κάνεις τα κόκαλα όσων έπεσαν ηρωικά να τρίζουν, να θυμάσαι όλα όσα έγιναν. Κι όταν λέω όλα, εννοώ όλα. Αλλιώς μην το κουράζεις - η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Άλλο να είσαι περήφανος για όσα έκανε η Ελλάδα στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και άλλο να το κάνεις πιπίλα και να κολλάς μόνο σε αυτό. Φτάνει με το παρελθόν! Δε ζούμε εκεί. Ναι, είμαστε περήφανοι, μα τώρα πρέπει να κοιτάξουν το παρόν μας. Να δούμε πώς θα πορευτεί η χώρα στο μέλλον. Δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε τα ίδια. Αν θέλουμε να είμαστε άξιοι των προγόνων μας, να προσπαθούμε για το καλύτερο. Να ενημερωνόμαστε για το τι πρόκειται να ξεστομίσουμε. Και σήμερα, να κάνουμε ως άτομα το καλύτερο δυνατό για τη χώρα. Εντάξει, ξέρω πως στη κατάσταση που είναι σήμερα δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά... αλλά όσα μπορούμε, ας τα κάνουμε.Ναι, είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες. Αλλά ας προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε την ιστορία μας ανάλογα - για να δώσουμε και στους μελλοντικούς μας απογόνους ακόμα μερικούς λόγους ώστε να είναι περήφανοι που θα είναι Έλληνες. Γιατί, καθώς λένε, "όποιος ξεχνά την ιστορία του, είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει..."
Katie :*:*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου