Δε φαντάζομαι να νομίσατε πως θα σας αφήσω χωρίς άρθρο...! Γεια σε όλους λοιπόν, μπορεί να άργησα αλλά τόσο τρέξιμο... δεν έχω κάνει ποτέ ξανά. Το γιατί, φαντάζομαι, είναι προφανές. Μην ανησυχείτε, εφόσον κάνατε κλικ εδώ θα αποζημιωθείτε και με το παραπάνω. Το θέμα μας σήμερα είναι όσα πρόλαβα να δω μέχρι τώρα, που έκλεισα μια εβδομάδα στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας - κυρίως σε σύγκριση με δεδομένα που ήξερα μέχρι πρότινος. Διότι, μέχρι να πας σε μια τελείως ξένη χώρα, νομίζεις πως ο δικός σου τρόπος ζωής είναι και ο μοναδικός. Όχι βέβαια λόγω ρατσισμού, τουλάχιστον όχι πάντα, αλλά διότι δεν έχεις γνωρίσει κάτι άλλο. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια το γνωστό "σαν τη Χαλκιδική δεν έχει" -όπου Χαλκιδική βάλε το μέρος απ' όπου κατάγεσαι- ή ό,τι άκουσα στο πανεπιστήμιο που "σαν την Κύπρο εν έσσιει" όμως η Ολλανδία είναι η μέρα με τη νύχτα όσον αφορά Ελλάδα και Κύπρο, τουλάχιστον απ' όσο έχω ανακαλύψει μέχρι τώρα. Α, και μια σημαντική λεπτομέρεια πρν αρχίσουμε: αυτό είναι το πρώτο άρθρο που έγραψα (με εξαίρεση εκείνο για την υπέροχη μητέρα μου) στο οποίο οι εικόνες προέρχονται αποκλειστικά από το προσωπικό μου αρχείο, χωρίς την ευγενική χορηγία του γούγλη (aka Google) έτσι ώστε να ζήσετε και εσείς λίγη από την εμπειρία μου μέσω όσων αποτύπωσα στο φακό.
Πάμε να ανακαλύψουμε λεπτομερώς τι πρόσεξα "με μια ματιά" ή μάλλον... με 9 διαφορετικές ματιές, όσον αφορά διάφορα θέματα που σίγουρα προσέχει κάθε καινούριος εδώ. Φυσικά υπάρχουν ακόμα ένα κάρο πράγματα να δω και να βιώσω, αλλά εδώ θα πούμε τα βασικά! Στο τέλος της κάθε παραγράφου υπάρχει κι ένα... crash test, μεταξύ των τριών χωρών στις οποίες έζησα.
1) Ποδήλατo, o βασιλιάς του δρόμου
Κι έλεγα, τι πιο χαρακτηριστικό για να γίνουμε.. Ολλανδέζοι! Το σήμα κατατεθέν της Ολλανδίας είναι σίγουρα τα ποδήλατα, τόσο που και όσοι δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα για τη χώρα θα τη συνδέσουν απευθείας με αυτά. Και σε αυτή την περίπτωση δεν υπερβάλλουμε καθόλου, το πρώτο πράγμα που θα δεις εδώ είναι τα ποδήλατα, τα οποία και επισήμως είναι περισσότερα από τους ανθρώπους. Ψάξ' το, αλήθεια είναι! Δύσκολα θα περάσει όχι μια μέρα, αλλά μια ώρα χωρίς να δεις ποδήλατο - άσε που υπάρχουν ειδικοί δρόμοι στους οποίους επιτρέπονται μόνο ποδήλατα, καθώς και ειδικά πάρκινγκ για αυτά με χωρητικότητα εκατοντάδων. Από μικρά παιδιά μέχρι και διδακτορικοί καθηγητές με κοστούμι, όλοι κάνουν ποδήλατο. Επιπλέον, μπορείς να συνδέσεις σε αυτό καροτσάκι για τα ψώνια, τσάντες, μέχρι και καρεκλάκια για τα μωρά! Στην Ελλάδα/Κύπρο εάν βλέπαμε κάτι τέτοιο, ή θα μας φαινόταν παράξενο ή θα γελούσαμε. Τα ποδήλατα είναι μετρημένα στα δάχτυλα, όχι μόνο επειδή δεν τα έχουμε συνηθίσει, αλλά και επειδή είναι επικίνδυνα. Και αυτό μας πάει στην επόμενη παράγραφο...
> Πόντος στην... Ολλανδία. Το ποδήλατο γυμνάζει το σώμα και βοηθάει στο να σεβόμαστε το περιβάλλον, κάτι το οποίο κάνει η Ολλανδία σίγουρα με τις καλές τιμές στα άφθονα βιολογικά προϊόντα, την ανακύκλωση με θρησκευτική ευλάβεια και το σχεδιασμό απόσυρσης βενζινοκίνητων αυτοκινήτων στα επόμενα χρόνια.
> Άσ' το καλύτερα... Ελλάδα. Στην Κύπρο είδα περισσότερους ποδηλάτες, καλύτερους δρόμους και φανάρια για ποδήλατα. Ενώ οι δρόμοι στην Ελλάδα δεν καθιστούν δυνατή την επιβίωση των ποδηλατών, ούτε στο ελάχιστο!
2) Κυκλοφοριακό σύστημα προς μίμηση
Δεν ξέρω για τις πιο μεγάλες πόλεις, διότι το Μάαστριχτ θεωρείται σχετικά μικρή πόλη σε σύγκριση με άλλες. Όμως εδώ πεζοί και ποδηλάτες χρησιμοποιούν τη διάβαση, περιμένουν το φανάρι, αλλά ακόμα και χωρίς φανάρι μου έτυχε πάρα πολλές φορές να περιμένω να περάσω το δρόμο και ο οδηγός να σταματάει από νωρίς ώστε να μπορέσω να τον διασχίσω. Κι επειδή μ' αρέσει να φέρομαι όπως μου φέρονται, δεν τρώω χρόνο και τρέχω στην άλλη πλευρά ώστε να συνεχίσει ο οδηγός την πορεία του. Ήρθα εδώ και σκέφτηκα ότι... ξέρουν να οδηγούν ρε παιδί μου. Ειδικότερα στην Ελλάδα όχι μόνο περιμένεις εκατό χρόνια μέχρι να φιλοτιμηθεί κάποιος να σταματήσει, αλλά και μετά που θα περάσεις απέναντι θα πρέπει να ευχαριστήσεις τον οδηγό που δε σε πάτησε. Δε θα έλεγα πως γίνεται πάντα το ίδιο με τους ποδηλάτες - γενικά η ιεραρχία στην προτεραιότητα είναι ποδηλάτης > πεζός > οδηγός.
> Πόντος στην... Ολλανδία, για τους λόγους που προαναφέραμε. Κι επειδή θέλω να βγω ζωντανή απ' τη βόλτα μου!
> Άσ' το καλύτερα... Ελλάδα, γιατί στην Κύπρο μπορεί να σταματήσει καμιά φορά κάποιος για να περάσουμε. Στην Ελλάδα ποτέ των ποτών.
3) It's raining meeeeeeeen
Λοιπόν, το κλίμα εδώ είναι τελείως διαφορετικό από της Ελλάδας και ακόμα περισσότερο της Κύπρου. Στην Ελλάδα, οι θερμοκρασίες το χειμώνα και το καλοκαίρι τείνουν να έχουν μεγάλη διαφορά ειδικότερα τα τελευταία χρόνια. Όλοι ξέρουμε πόσο καυτό είναι το καλοκαίρι μας ενώ ο χειμώνας χάλασε τον κόσμο! Καλά για την Κύπρο δεν το συζητώ, όμορφη χώρα που μου πρόσφερε πολλά, αλλά για μένα που αγαπώ το χειμώνα... άουτς. Η θερμοκρασία δεν έπεφτε ποτέ πάρα πολύ -τουλάχιστον στην πόλη- ενώ ο ήλιος ήταν παρών ακόμα και τις τέρμα χειμωνιάτικες μέρες, σπάζοντάς μου τα νεύρα. Μια συμφοιτήτριά μου που ήρθε πριν από εμένα στην πόλη ανταλλαγής και με πολλή χαρά με κατατόπισε σε ό,τι τη ρώτησα, μου ανέφερε "πάρε τα ζεστά σου στις Ολλανδίες, θα τα χρεαστείς!" Και είχε απόλυτο δίκιο. Με πολλή χαρά ανακάλυψα ότι εκτός του ότι έχει ΚΡΥΟ και καταλαβαίνεις χειμώνα, ο ουρανός ειδικά τώρα το χειμώνα μοιάζει σαν μόλις να έβρεξε ή σαν να πρόκειται να βρέξει - μια φράση που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον καιρό στην Ολλανδία. Επιτέλους, μπορώ να φοράω τα πλεκτά μου! Παρ' όλα αυτά υπάρχουν και οι ημέρες με ήλιο τουλάχιστον για λίγη ώρα.
Εδώ το θέμα είναι υποκειμενικό, ανάλογα τι προτιμάει ο καθένας.
> Πόντος στην... Για μένα είναι προφανές τι προτιμώ ως λάτρης του χειμώνα, θα δώσω όμως τον (γενικό) πόντο στην Ελλάδα γιατί θα ζήσουμε και τις τέσσερις εποχές στην ώρα τους.
> Άσ' το καλύτερα... Κύπρο, γιατί έχεις το χειρότερο κλίμα που έχω δει. Από το καλοκαίρι στο οποίο ψήνεις και αυγά έξω κατ' ευθείαν στο χειμώνα, άσε που δεν είναι φυσιολογικό ντάλα χειμώνα να βλέπεις τον ήλιο χωρίς ούτε ένα συννεφάκι!
4) Ευθυμία και εξυπηρέτηση
Όπου και να πήγα, όλοι όσοι είδα ήταν απίστευτα χαρούμενοι. Ειδικά στο σουπερμάρκετ (το οποίο είναι και το κατάστημα που επισκέφθηκα περισσότερο :p ) τα παιδιά που έβαζαν τα πράγματα στα ράφια ήταν πρόθυμοι να μου δείξουν πού είναι κάτι που βρισκόταν στην άλλη άκρη του σουπερμάρκετ. Οι ταμίες σου λένε πάντα καλημέρα ή καλησπέρα ανάλογα την ώρα, είναι απόλυτα σωστοί στη δουλειά τους, πολύ ενεργητικοί και πάντα θα σου πουν όταν φεύγεις καλή συνέχεια ή καλό υπόλοιπο κ.λπ. Ίσως να φταίει η οικονομική κρίση που διανύουμε τον τελευταίο καιρό, όμως στα περισσότερα μέρη που πήγαινα πριν έρθω στην Ολλανδία δίσταζα να χαιρετήσω τον άνθρωπο που ήταν στην εξυπηρέτηση γιατί θα με αντιμετώπιζε με μούτρα. Λες και του χρωστάω. Θα μου πεις δε φταίνε οι άνθρωποι, αλλά με τόσο μεγάλη διαφορά διάθεσης από τη μια χώρα (ή μάλλον τις δύο) στην άλλη, κάτι βαθύτερο φταίει που έχει να κάνει με το τι συμβαίνει στη χώρα και όχι τόσο οι χαρακτήρες. Λεπτομέρεια: Για όσους αναρωτιέστε ποιος είναι ο κυριούλης στη φωτογραφία, ήταν ένας από τους πιο εξυπηρετικούς και διασκεδαστικούς υπαλλήλους που γνώρισα.
> Πόντος στην... Ολλανδία, φυσικά - διότι δεν πας στα μαγαζιά για να ψυχοπλακωθείς.
> Άσ' το καλύτερα... ή μάλλον βελτιώσου, Ελλάδα και Κύπρο. Ξέρω πως καμιά φορά λόγοι πέραν από εμάς μας κλέβουν το χαμόγελο, όμως ακόμα μπορούμε να τα καταφέρουμε, πάνω απ' όλα για το δικό μας το καλό!
5) Διαφορετικό είδος κοινωνικότητας
Αυτό έγινε έντονο απ' όταν εγκαταστάθηκα στο δωμάτιό μου, μέσα στο διαμέρισμα το οποίο μοιράζομαι με άλλα τέσσερα κορίτσια. Όλες ήταν πρόθυμες να μου εξηγήσουν τους κανονισμούς, οι οποίοι ακολουθούνται με ακρίβεια χωρίς εξαιρέσεις. Όμως, καμία δεν θα ερχόταν να χτυπήσει την πόρτα χωρίς λόγο και η καθεμιά μπαίνει και βγαίνει από το σπίτι ανεξάρτητα, όποτε θέλει. Οι άνθρωποι εδώ είναι κοινωνικοί και φιλικοί μεν, αλλά πάντα κρατούν αποστάσεις από την ιδιωτικότητα των άλλων - εκτός αν τους δώσεις το πράσινο σήμα για το αντίθετο. Αν ερχόμουν σε διαμέρισμα που έμεναν Ελληνίδες, θα έπρεπε οπωσδήποτε να βγούμε για καφέ και από την πρώτη μέρα θα με είχαν ρωτήσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ πριν καν κλείσω 24ωρο στο δωμάτιό μου, ενώ θα αγοράζαμε τα πάντα κοινά. Εδώ είναι "αυτό δικό μου, αυτό δικό σου" και τα όρια είναι αυστηρά, όμως η συμβίωση μπορεί να είναι αρμονική και φιλική.
> Πόντος στην... Ολλανδία, αν και όχι με ελαφρά τη καρδία (ουάου, κάνει ρίμα αυτό!) Μου αρέσει που είμαστε ανοιχτόκαρδοι στην Ελλάδα. Όμως τον πόντο το δίνω επειδή δεν είμαι και ο πιο εξωστρεφής άνθρωπος του κόσμου, και έχω ανάγκη λίγο χρόνο μόνη μου - κάτι που στην Ελλάδα δεν είναι αποδεκτό...
> Άσ' το καλύτερα... καμιά χώρα συγκεκριμένα. Διότι και στις τρεις προσαρμόστηκα και μπορώ να εξασκήσω το στυλ μου χωρίς να με νοιάζει τι θα πει ο περίγυρος.
6) Άριστα οργανωμένη αλλά... λίγο ακριβή μεταφορά
Στην Ελλάδα και στην Κύπρο υπάρχει μαθητική/φοιτητική έκπτωση (και άλλων ειδών) στα μεταφορικά μέσα. Στην Ολλανδία δυστυχώς ως επί το πλείστον δεν υπάρχει αυτό στους φοιτητές. Η επιλογή που υπάρχει είναι να έχεις τη δική σου κάρτα μεταφοράς, η οποία είναι πλαστικοποιημένη και προσωπική ή και ανώνυμη. Πληρώνεις κατιτίς για να τη φτιάξεις αλλά σε συμφέρει γιατί πληρώνεις με τα χιλιόμετρα, καθώς τη "χτυπάς" όταν μπαίνεις κι όταν βγαίνεις από το μεταφορικό σου μέσο. Επίσης μπορείς να της βάλεις μέσα χρήματα, και σου βγαίνει φθηνότερα από το να πληρώσεις 3 ευρώ (Παναγία μου!) μέσα στο λεωφορείο. Όχι όμως και φθηνότερα απ' τις άλλες δύο χώρες - να τα λέμε κι αυτά. Η κάρτα αυτή χρησιμοποιείται σε όλα τα μεταφορικά μέσα, αλλά υποθέτω πως τα λεωφορεία δεν είναι και πολύ δημοφιλή εδώ μιας και οι περισσότεροι προτιμούν το ποδήλατο, ενώ για τις μεγαλύτερες αποστάσεις υπάρχει και το τρένο.
> Πόντος στην... Ελλάδα, διότι -αν και τη βγάζεις με το ποδήλατο στην Ολλανδία- και φθηνά εισιτήρια έχει και συχνότατα δρομολόγια. Τα λεωφορεία της βέβαια δεν είναι τόσο ωραία και πάντα φίσκα, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα...
> Άσ' το καλύτερα... Με το ζόρι, διότι εξυπηρετήθηκα πολύ καιρό με αυτά τα (ομολογουμένως, εμφανίσιμα) λεωφορεία, Κύπρο. Όχι μόνο επειδή το τελευταίο δρομολόγιο είναι λίγο πριν τις 8 το βράδυ, αν είναι δυνατόν δηλαδή! Αλλά και επειδή γενικώς έχουν θεοποιήσει το αυτοκίνητο και χωρίς αυτό μέσα στην πόλη είσαι νεκρός. Θα το πω ΜΙΑ ακόμα φορά μπας και το καταλάβετε: ΔΕΝ έχουμε όλοι αυτοκίνητα!
7) Προοδευτική σκέψη
Να μη μιλήσω για τις απόψεις που έχουμε ως χώρα περί ομοφυλοφιλίας, ενώ ο γάμος μεταξύ γκέι ατόμων στην Ολλανδία επιτρέπεται. Που εντάξει, δεν είναι και ο παράδεισος των ομοφυλόφιλων (πουθενά στον κόσμο δεν είναι, ας μη γελιόμαστε) αλλά γενικά μπορείς εδώ να δεις κάτι διαφορετικό και να μην το καταδικάσεις. Σε Ελλάδα και Κύπρο το κουτσομπολιό δίνει και παίρνει, για οτιδήποτε δούμε - αν δεν το σχολιάσουμε, δε θα πάει καλά η μέρα μας! Συνηθίζουμε να λέμε πολλές φορές "πού θα φτάσουμε; Άμστερνταμ θα γίνουμε!" εννοώντας τις αλλαγές αυτές που μας φαίνονται μη φυσιολογικές και κατακριτέες. Δεν ξέρω για το Άμστερνταμ γιατί δεν έχω πάει ακόμα, αλλά φαντάζομαι πως δεν κυκλοφορούν όλη μέρα με φτερά και πούπουλα όπως αρέσει σε μερικούς να πιστεύουν - όπως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει ούτε και εδώ!
> Πόντος στην... Ολλανδία, μιας και ο φιλελεύθερος τρόπος σκέψης τους ταιριάζει περισσότερο στον δικό μου. Μεταξύ άλλων, δικαιώματα που πρέπει να έχει κάθε άτομο δεν έχουν καμία σχέση με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό (βλέπε τα άρθρα μου για τους ομοφυλόφιλους http://grafoaraiparxo.blogspot.nl/2016/04/gay.html και http://grafoaraiparxo.blogspot.nl/2016/05/blog-post.html )
> Άσ' το καλύτερα... Ελλάδα. Όχι ότι στην Κύπρο είναι (πολύ) καλύτερα, αλλά η Κύπρος έχει περισσότερη σύνδεση με άλλες χώρες, κυρίως την Αγγλία, οπότε θα έλεγα ότι αυτό αλλάζει λίγο τη σκέψη τους - ή τουλάχιστον, έτσι θέλω να ελπίζω.
8) Y-ΠΕ-ΡΟ-ΧΑ κτίρια
Δε θα ήταν υπερβολή να πω πως ερωτεύτηκα την Ολλανδική αρχιτεκτονική. Αν εξαιρέσεις κάποια μέρη από τις μεγάλες πόλεις, τα διάφορα κτίρια (τα περισσότερα τουλάχιστον) είναι κτισμένα με στυλ αλά παλαιά, καστανοκόκκινους τοίχους και τεράστια παράθυρα. Οι Ολλανδοί αγαπούν τον ήλιο κι όταν εμφανίζεται θέλουν να τον χαίρονται απερίσπαστα, είτε βγαίνουν από το σπίτι είτε όχι, οπότε του αφήνουν τον χώρο του να μπαίνει στο σπίτι. Οι φωτογραφίες που τράβηξα εδώ αφορούν κυρίως τα κτίρια που έχω δει και με τα οποία έχω πάθει πλάκα. Ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω ποια φωτογραφία θα βάλω σε αυτή την παράγραφο, μιας και πέρασα αρκετά λεπτά σε κάθε κτίριο με ανοιχτό το στόμα - ευτυχώς που εδώ οι μύγες δεν έχουν και την τιμητική τους γιατί θα είχα φάει σίγουρα πολλές. Πραγματικά, βγαίνεις έξω και απολαμβάνεις το τοπίο!
> Πόντος στην... Ολλανδία! Ποτέ πριν δεν ξανάδα τόσο όμορφα κτίρια, ούτε πήρα τόσες φωτογραφίες με αυτά. Μόνο με ένα ταξίδι εδώ θα καταλάβει κάποιος για τι ομορφιά μιλάμε!
> Άσ' το καλύτερα... Στην Ελλάδα τα κτίρια μοιάζουν σαν κουτιά με τρύπες, ενώ στην Κύπρο η αρχιτεκτονική παραείναι μοντέρνα για τα γούστα μου. Ευτυχώς τα παραδοσιακά μας μέρη έχουν ακόμα πανέμορφα κτίρια!
9) Από τιμές, τι λέει;
Το κόστος ζωής στην Ολλανδία είναι κανονικό προς υψηλό, αλλά θα έλεγα πως αξίζεις τα λεφτά που σου δίνονται διότι κατά κάποιο τρόπο σου επιστρέφονται. Το ακριβότερο πράγμα και εκεί που θα δώσεις τα περισσότερα χρήματα είναι η στέγαση, για την οποία πρέπει σίγουρα να ψαχτείς ΠΟΛΥ καλά. Οι περισσότεροι φοιτητές μένουν σε κατοικία στην οποία μοιράζονται την κουζίνα και το μπάνιο, κάποιες φορές ακόμα και την κρεβατοκάμαρα! Για να έχεις δικό σου σπίτι χρειάζεται γερή τσέπη... Εγώ προσωπικά στάθηκα τυχερή, διότι βρήκα ένα δωμάτιο με λίγο τσουχτερή τιμή για τα ελληνικά δεδομένα, όμως εδώ κυμαίνεται κάπου στο μέσο όρο ενώ είναι σε ευνοϊκή τοποθεσία και περιλαμβάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Οι μεταφορές είναι όπως είπαμε ακριβούτσικες, αλλά υπάρχουν και εναλλακτικές. Το πανεπιστήμιο έχει προσιτά δίδακτρα, ενώ τα εστιατόρια γενικά είναι λίγο ακριβότερα από αυτά της Ελλάδας και περίπου ίδιου επιπέδου με αυτά της Κύπρου. Η μεγάλη έκπληξη για μένα ήταν τα σουπερμάρκετ, στα οποία εάν ψωνίσεις έξυπνα γλιτώνεις πολλά έξοδα. Με κάποιες εξαιρέσεις, τα περισσότερα πράγματα είναι φθηνότερα από τα κυπριακά σουπερμάρκετ και φτάνουν στο επίπεδο των ελληνικών. Πάντως το κατεψυγμένο σπανάκι τους είναι το φθηνότερο που είδα ποτέ: 1,10 το κιλό! Στη φωτογραφία φιγουράρει ένας λόχος ειδών τσαγιού... διότι είναι η μανία μου και με τις τιμές τους άδειασα τα ράφια!
> Πόντος στην... Ελλάδα, διότι κερδίζει σε όλους τους τομείς από άποψη τιμής. Θα μου πεις οι τιμές εξαρτώνται άμεσα από τους μισθούς ενώ δεν είναι ποιοτικές όλες οι παροχές, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα.
> Άσ' το καλύτερα... Ολλανδία για τα σπίτια -αλλά με τόσο πυκνοκατοικημένη χώρα τι περιμένεις- και Κύπρο για τα σουπερμάρκετ, γιατί ορισμένα ΙΔΙΑ πράγματα τα έχει στη διπλάσια τιμή!
Όλα τα παραπάνω εκδηλώνουν προτίμηση σε κάποια από τις τρεις χώρες;
Όχι, σίγουρα όχι. Για να μπορέσεις να προτιμήσεις μια χώρα, θα πρέπει να έχεις α) περισσότερες από μία χώρες προς σύγκριση και β) να έχεις ζήσει αρκετά σε όλες τις εν λόγω χώρες. Στην Ελλάδα έχω φυσικά ζήσει πολύ περισσότερο απ' ότι στην Κύπρο και όσο για την Ολλανδία ούτε λόγος να γίνεται, μια πόλη έχω δει και σε αυτήν έχω κλείσει μόνο μια εβδομάδα. Όμως όσο και να μπαίνει στη μέση το προσωπικό γούστο, σε κάποια πράγματα οφείλεις να είσαι ρεαλιστής. Άλλες χώρες έχουν καλύτερη οργάνωση, καλύτερη ποιότητα ζωής, άλλα ήθη και έθιμα, άλλα φαγητά (που μ' αρέσουν όλα, φαϊ να 'ναι κι ό,τι να 'ναι!)
Το μόνο που μπορώ να πω εγώ, είναι πως ναι μεν αγαπώ τη χώρα καταγωγής μου, αλλά αυτό δεν με δυσκολεύει να ζήσω κάπου που κατ' εμέ θα είναι ίσως καλύτερα σε κάποια βασικά πράγματα. Για μένα, το μεγαλύτερο μέρος της αγάπης που νιώθω για την Ελλάδα στηρίζεται στα αγαπημένα πρόσωπα που έχω αφήσει εκεί - ενώ πλέον ισχύει το ίδιο για την Κύπρο. Για αυτό πιστεύω πως οι Έλληνες/Κύπριοι μετανάστες που νοσταλγούν τη χώρα τους νιώθουν αυτό το συναίσθημα κυρίως για τα άτομα που άφησαν πίσω (εντάξει, και για το φαγητό :p ) και όχι τόσο για την ίδια τη χώρα.
Στην Ολλανδία δεν ξέρω ποιους θα γνωρίσω και ποιους θα κρατήσω, όμως μέχρι τώρα έχω σχηματίσει τις καλύτερες εντυπώσεις απ' όσα βλέπω ενώ έχω ήδη αρχίσει να αγαπώ το Μάαστριχτ. Μένει να δω τι είδους εμπειρίες θα έχω εδώ, και τότε θα έχω μια ακόμα πιο σφαιρική άποψη!
Κλείνοντας, παραθέτω τα λόγια του Jean-Paul Richter, που μας διδάσκουν τη χρησιμότητα των αλλαγών στη ζωή μας - για αυτό πρέπει να τις τολμάμε!
"Οι δυνατοί χαρακτήρες δημιουργούνται από την αλλαγή, οι αδύναμοι από τη σταθερότητα!"
Μέχρι το επόμενο άρθρο μου, φιλιά σε όλους...!!
Katie :*:*
Τις θερμότερες καλησπέρες μου (μπας και ζεστάνει λίγο το κοκαλάκι) μαζί με το θέμα μας! Πολλά έχουν ειπωθεί για το τι καλό που είναι το Erasmus (κοινώς ανταλλαγή φοιτητών) τι πλεονεκτήματα θα σου δώσει, γιατί να το επιλέξεις... Επίσης για κάθε πόλη θα βρεις έναν τουριστικό οδηγό για τα μέρη που πρέπει να πας και τι ενδεικνύεται να κάνεις. Όλοι ανεξαιρέτως πιστεύουν ότι το να πας για ένα εξάμηνο ή ένα χρόνο σε μια άλλη χώρα για σπουδές είναι ό,τι καλύτερο και πρέπει να το γλεντήσεις επειδή ο χρόνος είναι περιορισμένος. Λοιπόν, πόσο δίκιο έχουμε σε αυτά και πόσο όχι; Για τον πρώτο καιρό του Erasmus βέβαια, γιατί όσοι με διαβάζετε ξέρετε πως μ' αρέσει να αναλύω όσα βίωσα ή ίδια.
