Αν και με μια μέρα καθυστέρηση, σας χαιρετώ, αγαπητά πλάσματα! Φοιτητάκια στο νέο εξάμηνο, ας πάμε να θυμηθούμε γιατί deep inside μας αρέσει που σπουδάζουμε μακριά παρά τη γκρίνια και τις δυσκολίες. Καταρχήν, και σε ποιον δεν αρέσει η ανεξαρτησία του; Ακόμα κι αν έχεις την πιο καλή και χρυσή οικογένεια του κόσμου, έρχεται η ώρα που -τυπικά τουλάχιστον- γίνεσαι ενήλικος και πρέπει να φύγεις από το σπίτι. Μην κοιτάς που στην Ελλάδα ορισμένες μάνες το παρακάνουν και κρατούν τον κανακάρη σπίτι μέχρι να σαρανταρίσει, και εννοώ στα χρόνια και όχι τις μέρες(!) - το φυσιολογικό είναι να βγεις έξω και να κάνεις τη ζωή σου. Άλλοι ενθουσιάζονται με την ιδέα, άλλοι ψιλοφοβούνται - και οι περισσότεροι κάνουν και τα δύο. Πέραν φυσικά των σοβαρών λόγων οικονομίας και υγείας, οι περισσότεροι που δεν θέλουν να πάνε σε άλλη πόλη σκέφτονται τον αποχωρισμό από αγαπημένα πρόσωπα και τη νοσταλγία που θα υπάρξει ούτως ή άλλως. Δε λέω, είναι ένα δύσκολο κομμάτι αλλά τι γίνεται όταν η επαγγελματική αποκατάσταση που ψάχνεις πρέπει να αποκτηθεί και εκτός της πόλης σου; Άσε που είναι μια πού καλή ευκαιρία τόσο για να κάνεις νέους φίλους, όσο και να διαπιστώσεις κατά πόσο οι "παλιοί" είναι αληθινοί ή όχι.
Συμφωνώ πως στην αρχή είναι λίγο WTF να μένεις μόνος σου. Πώς θα πληρώνω το ενοίκιο; Το ρεύμα, το νερό; Το καλώδιο που σε κρατάει στη ζωή aka Wi-Fi; Πώς θα μάθω να μαγειρεύω που μέχρι τώρα μου τα είχε η μάνα μου στο χέρι και δεν χρειάστηκε να μάθω ούτε πώς να ψήνω το τοστ, πόσο μάλλον να φτιάξω και ένα αξιοπρεπές φαγητό χωρίς να πυρπολήσω την κουζίνα; Πώς γέμιζε μόνο του το ψυγείο και τώρα όχι; Και το καθάρισμα; Ποιος πιάνει τώρα τη σκούπα, πωωω...Όμως, μεταξύ μας, αυτά συνηθίζονται. Σιγά σιγά θα κατανοήσεις την προσπάθεια που κάνουν οι γονείς σου τόσον καιρό και θα μάθεις να καλύπτεις μόνος σου τις βασικές σου ανάγκες. Και φαϊ θα φτιάξεις και θα καθαρίσεις το σπίτι και θα μάθεις να διαχειρίζεσαι τα χρήματά σου για να έχεις μετά να πληρώσεις. Και στο τέλος, έχει μια γλύκα το να κανονίζεις μόνος σου τη ζωή σου και να είσαι περήφανος που τα καταφέρνεις. Κρύβει πολλή χαρά να ξεμπερδέψεις από ένα λογαριασμό και να νιώθεις το βάρος να φεύγει από πάνω σου, να βλέπεις το σπίτι λαμπίκο ενώ κόπιασες για αυτό και να τρως ένα φαγητό που εσύ μαγείρεψες και σου βγήκε σούπερ. Όταν συνηθίσεις όμως, είναι γαμάτο να έχεις το δικό σου σπίτι και να κάνεις ότι θες εσύ. Οκέι, θα σου λείψει στην αρχή η οικογένειά σου αλλά σήμερα η επικοινωνία είναι ευκολότερη από ποτέ - και παράλληλα, δες το από τη θετική πλευρά. Δε χρειάζεται να συμβιβαστείς με τα θέλω άλλων ατόμων, εκτός αν συγκατοικείς. Δεν είναι οι γονείς σου πάνω από το κεφάλι σου να σου πουν πότε να κοιμηθείς, πότε να γυρίσεις και πότε να μαζέψεις τη στοίβα από ρούχα που στολίζει ζέχνοντας το δωμάτιό σου. Δεν ακούς τα αδέρφια σου να τρώγονται όλη μέρα, ή, αν είσαι μοναχοπαίδι, νιώθεις πως μπορείς να αναπνεύσεις λιγουλάκι. Δε σε πρήζουν να φας ή να μη φας, ανάλογα. Βέβαια είπα στο προηγούμενο άρθρο μου "Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια" πως κάποιοι φοιτητές πέφτουν σε αυτήν ακριβώς την παγίδα και τα κάνουν όλα μαντάρα, αλλά αν δεν πάθεις (λίγο ή πολύ, ανάλογα τον άνθρωπο) πώς θα μάθεις; Δεν πρέπει να βγεις έξω και να εξασκηθείς στο πώς να διαχειρίζεσαι καταστάσεις, ώστε να προετοιμαστείς και για την υπόλοιπη ζωή σου;
Αυτή η μεταβατική εποχή θα σε βοηθήσει να διαμορφώσεις βάσεις και απόψεις για τη ζωή, και πρώτα μέσα από το πολύ προφανές στάδιο μελέτης και διαμόρφωσης της μελλοντικής σου καριέρας. Θα μάθεις φυσικά τα περισσότερα πράγματα για τη ζωή έξω από τη σχολή σου, διότι η καθημερινότητα είναι το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο και για τα πιο σημαντικά μαθήματα δεν παίρνεις κανένα γραπτό πιστοποιητικό. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι μέσα στο πανεπιστήμιο θα μάθεις, άμεσα ή έμμεσα με την παροχή πηγών, πώς να εξελίξεις αυτό που σπουδάζεις και πως να κατασταλάξεις στο τι ακριβώς θέλεις. Άσε που υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για πρακτική άσκηση και για μεταφορά σπουδών αλλού για ένα εξάμηνο ή ένα χρόνο. Γενικώς το πανεπιστήμιο σε συνδυασμό με την ανεξάρτητη ζωή θα σου δώσει αμέτρητες εμπειρίες και γνώσεις.
Επίσης, η φοιτητική ζωή είναι εξαιρετική εποχή για να καλλιεργήσεις νέες αληθινές σχέσεις παντός είδους. Όχι πως οι άλλες εποχές δεν είναι κατάλληλες εννοείται, όμως ως φοιτητής θα γνωρίσεις άτομα με τα οποία θα εγκλιματιστείτε μαζί σε νέα δεδομένα και θα μοιραστείτε πολλές εμπειρίες. Ακόμα κι αν δεν είσαι ο extreme τύπος που θα πιει τον κώλο του έξω και θα τον σέρνουν οι φίλοι του -ανάμνηση για μια ζωή, παιδιά- δεν είναι λιγότερο ενωτικές οι ήσυχες, τζαμπέ μέρες στο σπίτι με ποπκόρν, ταινίες, καφεδάκι και μπλα μπλα. Στα μίνιμουμ τέσσερα χρόνια σπουδών θα υπάρξουν πάρα πολλές εμπειρίες τις οποίες αξίζει να μοιραστείς, με άτομα που πολύ πιθανόν να μείνουν μαζί σου για μια ζωή.
Κάποια από αυτά τα πράγματα μπορείς να τα κάνεις και στην πόλη σου, φυσικά. Το να μείνεις όμως μόνος σου σου δίνει τη δυνατότητα να τα εξελίξεις ολοκληρωτικά και να ορίσεις εσύ τι θα κάνεις από εκεί και ύστερα. Ταυτόχρονα όμως, θα απολαύσεις και την ελευθερία σου. Η οποία μπορεί να έχει μεν υποχρεώσεις, αλλά η ανταμοιβή για αυτές θα σε αποζημιώσει και με το παραπάνω! Οπότε αν σπουδάζεις μακριά κοίτα να το χαρείς, και θα απολαύσεις και τις διακοπές στην πόλη σου ακόμη περισσότερο. Όλα για καλό γίνονται. Και συγκεκριμένα οι σπουδές μακριά... για το καλύτερο!
Απολαύστε το ταξίδι, αγαπητοί και αγαπητές...! ;)
Katie :*:*
