Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι.

~ Oscar Wilde, 1854-1900

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

Μακριά... αλλά αγαπημένοι!

Το ξέρω ότι σας άφησα πάααρα πολύ καιρό χωρίς άρθρο, όμως δεν ήταν επειδή το ήθελα. Αυτή τη φορά δεν φταίει η έλλειψη υπολογιστή, αλλά η έλλειψη χρόνου. Μιας και όπως θα γνωρίζετε πολλοί, άλλαξα δουλειά αλλά πρέπει να μείνω στην παλιά για το χρονικό διάστημα που απαιτείται. Οπότε, οι διπλές βάρδιες συν η προσπάθεια εξοικείωσης με τα καινούρια δεδομένα... πάνε κι έρχονται! Δεν ξεχνάω όμως το γράψιμο μιας και είναι από τις αγαπημένες μου ασχολίες - και φυσικά και εσάς που με διαβάζετε και σας ευχαριστώ!

Εδώ και πολύ καιρό ήθελα να γράψω για το σημερινό θέμα, το οποίο είναι οι άνθρωποι που είναι μακριά μας και συνεχίζουμε να είμαστε δεμένοι και αγαπημένοι όπως και πριν. Δεν είναι μόνο αυτοί με τους οποίους μιλάς καθημερινά. Ας μη γελιόμαστε, οι ρυθμοί της σημερινής καθημερινότητας δεν μας επιτρέπουν πάντοτε να επικοινωνούμε με όσους θέλουμε, όσο και όποτε το επιθυμούμε. Το "όποιος θέλει πάντα βρίσκει χρόνο" είναι εν μέρει αλήθεια, αλλά αυτός ο χρόνος δεν μπορεί να είναι απεριόριστος. Οι περισσότεροι από μας έχουμε τόσα πολλά πράγματα να κάνουμε που πολλές φορές αυτά τα πράγματα περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Όμως με έναν σωστό προγραμματισμό, όλα μπορούν να γίνουν έστω και από λίγο. 

Υπάρχουν κι εκείνοι οι άνθρωποι με τους οποίους δε μιλάτε συχνά, γιατί οι ρυθμοί σας είναι εντελώς διαφορετικοί. Όμως σίγουρα τους σκέφτεσαι, αναρωτιέσαι τι κάνουν και φτάχνεις το πρόγραμμα σου για να τους μιλήσεις ακόμα κι αν δεν είναι τόσο συχνά. Δεν μπορείς να τους ξεχάσεις γιατί έχετε μοιραστεί τόσες εμπειρίες και συναισθήματα, τα οποία θα μείνουν χαραγμένα μέσα σας και θα τα θυμάστε με αγάπη. Σχολεία, φροντιστήρια, κατασκήνωση, οικογενειακές παρέες, οποιαδήποτε αφορμή είναι ικανή να μας ενώσει όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίσουν αργότερα.

Κι όμως, όταν θα συναντηθούμε τίποτα δεν θα έχει αλλάξει, θα νιώθουμε σαν να μην πέρασε ούτε μέρα. Τα ίδια αστεία θα πούμε πάλι και θα γελάσουμε μέχρι δακρύων. Πάλι θα πούμε τα προσωπικά μας χωρίς να έχει χαθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ μας και θα νιώσουμε σαν να γύρισε ο χρόνος πίσω. Έχω τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μου. Ίσως να μην ανήκουν στους καλύτερους μου φίλους ή τους πιο κολλητούς, όμως πάλι αγαπιόμαστε και νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Σίγουρα έχουν μια θέση στην καρδιά μου όπως κι εγώ στη δική τους. Πώς να ξεχάσουμε όσα μας ενώνουν;

Κάποιες φορές νιώθεις πιο κοντά με αυτούς παρά με άτομα που βλέπεις καθημερινά, διότι ανακαλύψατε πως η φιλία σας αντέχει στο χρόνο, στην απόσταση, στις αντίξοες συνθήκες. Κι όχι μόνο αντέχει, αλλά παραμένει η ίδια και η καλύτερη επειδή αξίζει. Σίγουρα όσοι με διαβάζετε θα έχετε τουλάχιστον έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή σας. Αφιερώστε του αυτό το άρθρο μαζί με όλα όσα θέλετε να του πείτε, γιατί σαν τους ανθρώπους της καρδιάς μας άλλο τίποτα. Μαζί με την υγεία, είναι το πιο σημαντικό αγαθό που μπορούμε να έχουμε για να είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι!

Katie :*:*