Μην κρατάς κακία σε κανέναν

Ήρθε πάλι η Τετάρτη και, συνεπώς, και το άρθρο μου. Αυτή την εβδομάδα θα σας ρωτήσω το εξής: Νιώσατε ποτέ να μισείτε κάποιον; Να θέλετε το κακό του; Πολλοί από μας ναι, για διάφορους λόγους, κάτι έκανε αυτό το άτομο σε μας, στα αγαπημένα μας πρόσωπα... Κάποιοι άνθρωποι είναι (ή νιώθουν) ικανοί να μισήσουν, άλλοι όχι... Τι θα συζητήσουμε σήμερα όμως;

Ας αρχίσω με κάποια συμπεράσματα βάσει μιας προσωπικής μου εμπειρίας - που σίγουρα πολλοί από εσάς ίσως ταυτιστείτε. Μιλάμε βέβαια για περίπτωση που κάποιος έκανε κάτι σε εσένα προσωπικά, γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο, κατ' εμέ, να συγχωρήσεις κάποιον που έκανε κακό σε αγαπημένα σου πρόσωπα. Πρώτον, πιστεύω πως δεν μπορείς να μισήσεις κάποιο άτομο αν πρώτα δεν το αγάπησες πολύ. Είναι στη φύση του ανθρώπου άλλωστε να μη θέλει να κάνει λάθος στις επιλογές του - οπότε αν αφιερώσει μέρος της καρδιάς του σε ανθρώπους που το κάνουν ξεσκονόπανο, λογικό μετά να νιώσει μαλάκας, σωστά; 

Τα ίδια κι εγώ. Ένα χρόνο, όχι έβλεπα, απλώς σκεφτόμουν αυτόν τον άνθρωπο και μου γυρνούσαν τα άντερα ανάποδα. Ήθελα να τον δω να πονέσει όπως πόνεσα, και το μυαλό μου σκάρωνε συνεχώς σενάρια: πώς να του σπάσω τα νεύρα, πώς να τον ξεμπροστιάσω (γιατί ήξερα και πολλά μυστικά για ελόγου του) και πώς να τον χτυπήσω εκεί που πονάει. Ε και τι κατάλαβα τελικά; 

Το μόνο που κατάφερα να κάνω ήταν να σπάσω τα δικά μου τα νεύρα και όχι τα δικά του, μιας και αυτός δεν ενδιαφερόταν καθόλου όχι για το τι κάνω, αλλά αν ζω ή αν πέθανα. Ήταν λοιπόν λογικό να κάθομαι εγώ να σκάω για τέτοιον άνθρωπο; Οκέι, έκανα λάθος που πίστευα πως άξιζε και ήταν αληθινός - τα λάθη είναι ανθρώπινα όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Όταν λοιπόν κατάλαβα πως με το να πάψω να ασχολούμαι δεν θα έκανα τη χάρη σε αυτόν, αλλά στον εαυτό μου, έπαψα να ασχολούμαι. Ακόμα βέβαια το να μου έρθει στο νου αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.

Τελικά όμως εκτός από τον χρόνο, με βοήθησε μια πολύ καλή μου φίλη, η οποία είχε περίπου την ίδια εμπειρία και υπέφερε πολύ λόγω αυτής. "Δεν υπάρχει λόγος να κρατάω κακία και αν με χρειαζόταν θα έτρεχα να βοηθήσω" μου είπε "αλλά δεν θέλω αυτόν τον άνθρωπο πίσω στη ζωή μου. Κρατάω μόνο τις καλές αναμνήσεις, τα μαθήματα και τις εμπειρίες". Τώρα θα μου πεις, πολύ εύκολο να το λέει κάποιος για να το παίξει υπεράνω. Όμως εκείνη η κοπέλα πέρασε Κύριος οίδε τι για να καταφέρει να το πει αυτό, και μπράβο της, εγώ την παραδέχομαι.

Όχι, μην κρατάτε κακία σε κανέναν. Ακόμα και σε αυτούς που δεν έκαναν κάτι σε σας αλλά στους αγαπημένους σας. Καταρχήν, με το να συνεχίζετε να τρέφετε αρνητικά αισθήματα κάνετε κακό στον εαυτό σας. Νομίζετε ότι ο άνθρωπος που βάλατε στο στόχαστρο νοιάζεται για το πώς αισθάνεστε εσείς; Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν του καίγεται καρφί. Κοιτάξτε λοιπόν να κάνετε κάτι για τους εαυτούς σας, όπως λέγαμε και στο προηγούμενο άρθρο, και σεβαστείτε την ίδια την καρδιά σας. 

Ούτε και το πλάνο της "εκδίκησης" θα δουλέψει. Κανείς άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να γίνει τιμωρός ενός άλλου. Όποιος πράγματι έκανε κάτι άσχημο, θα το βρει σίγουρα απ' τη ζωή. Ίσως όχι αμέσως και ίσως όχι με αναμενόμενο τρόπο, αλλά θα το βρει σίγουρα. Και τότε, θα έχετε αρκετή σοφία ώστε να μη χαίρεστε με το κακό. Ίσως και να λυπηθείτε, μα σίγουρα δεν θα έχετε πια κακία μέσα σας. 

Προχωρήστε με τη ζωή σας, γιατί δεν έχει νόημα να μένετε "κολλημένοι" σε κάτι που έχει τελειώσει, ούτε σε κάτι που σας βλάπτει χωρίς λόγο. 

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη γεμίζουμε με σκουπίδια!

Απολαύστε την!

Katie :*:*