Έχω ακούσει πολλούς να υποστηρίζουν πως οι φιλίες μεταξύ γυναικών δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από λυκοφιλίες που έχουν σκοπό κάποιο συμφέρον και μόνο. Για άλλη μια φορά, εκνευρίζομαι απίστευτα διότι αυτά τα λόγια προέρχονται από τους ίδιους ανθρώπους που λένε πως "δεν υπάρχει φιλία μεταξύ άντρα και γυναίκας". Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, έχουν την τάση να βάζουν όλες τις καταστάσεις και όλους τους ανθρώπους στο ίδιο τσουβάλι. Μα ΠΩΣ να γίνει αυτό, όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι ποικίλλουν, και κανείς δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον;
Το αν θα υπάρξει λοιπόν φιλία μεταξύ γυναικών, εξαρτάται από τον χαρακτήρα και τις απόψεις των ίδιων των γυναικών. Δεν είναι όλοι οι άνδρες ίδιοι, όπως δεν είναι και όλες οι γυναίκες ίδιες. Το πόσο δυνατή θα είναι λοιπόν μια φιλία δεν είναι θέμα συνδυασμού φύλων, αλλά θέμα συνδυασμού ανθρώπων. Το μόνο που έχει να κάνει με το φύλο, είναι ο τρόπος εξέλιξης της φιλίας. Έχω έναν αδελφικό φίλο -που μίλησα για εκείνον στο προηγούμενο άρθρο μου- αλλά και μια αδελφική φίλη. Οπότε, ίσως και να γνωρίζω κατιτίς παραπάνω, για να δούμε...Η γυναικεία φιλία μπορεί να μην είναι ισχυρότερη ή ασθενέστερη από την ανδρική, διαφέρει όμως σε πολλά χαρακτηριστικά. Ας ξεκινήσουμε με βάση την επιστήμη - και συγκεκριμένα, την επιστήμη που με έχει αιχμαλωτίσει. Σύμφωνα λοιπόν με την ψυχολογία -και συγκεκριμένα, την εξελικτική- ενώ ο άνδρας εξελίχθηκε ως "κυνηγός", η γυναίκα εξελίχθηκε ως "φύλακας της φωλιάς", μένοντας πολύ περισσότερο στην εστία τους και έχοντας το χρόνο να εξελίξουν το χειρισμό της γλώσσας και την έκφραση των συναισθημάτων τους. Άρα, με σύγχρονους όρους, θα μπορούσαμε να πούμε πως οι γυναίκες τα καταφέρνουν καλύτερα στην επικοινωνία και στο να μοιράζονται τα πάντα.
Μπορώ λοιπόν να σας πω πως όταν δυο γυναίκες είναι καρδιακές φίλες, μοιράζονται ΤΑ ΠΑΝΤΑ, και το εννοώ. Τους αρέσει μεν να συζητούν τα προσωπικά τους γενικώς, αλλά πάντα εξαρτάται το βαθμό της φιλίας. Και όχι, η εικόνα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ για τη γυναικεία φιλία δεν είναι καθόλου αληθινή. Δε συζητάμε όλη την ώρα (μόνο) για το πόσο ωραίο κωλαράκι είχε ο τάδε άντρας, το πόσο κάνει το νέο κραγιόν της τάδε μάρκας ή το αν αυτή η τσάντα ταιριάζει με αυτό το φόρεμα. (Προσωπικά, εγώ θα συζητήσω μόνο για το πρώτο. :P ) Αν το πιστεύεις αυτό, τράβα να μάθεις λίγο καλύτερα τις γυναίκες - και εννοώ τις αληθινές γυναίκες, όχι τις επιφανειακές. Όχι πως οι άντρες φίλοι δεν θα ξέρουν τι συμβαίνει ο ένας στη ζωή του άλλου, εννοείται, αλλά δεν θα το αναλύσουν μέχρι τελικής πτώσης. Αυτό δε σημαίνει κάτι, ούτε καθορίζει το βαθμό της φιλίας. Απλά, τα δύο φύλα είναι διαφορετικά.
Πάμε τώρα στο θέμα της ζήλιας και της ανταγωνιστικότητας, που έχει πολυσυζητηθεί γενικώς. Υποστηρίζεται πως σε μια γυναικεία φιλία υπάρχει περισσότερη ζήλια απ' ότι σε μια αντρική, και εν μέρει αυτό είναι αλήθεια. Οι γυναίκες είναι περισσότερο συναισθηματικές, άρα και περισσότερο επιρρεπείς σε συναισθήματα - η ζήλια είναι ένα από αυτά. Δεν αρνούμαι πως έχω πετύχει και φιλίες που γίνονται μόνο για προβολή εαυτού, συμφέρον ή για λόγους εκτός αληθινής αγάπης και εκτίμησης. Όμως σε μια αληθινή φιλία, που έχει δοκιμαστεί με το χρόνο και με τις εμπειρίες, αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν. Μετά από αυτά, αγαπάς τον άλλον όπως και να είναι.Πέρασα από φιλίες συμφέροντος, εκμετάλλευσης, από φιλίες που προσπάθησαν να σκάψουν το λάκκο μου, που με ζήλεψαν. Όμως από όλες τις φιλίες μου, υπάρχει μία που δεν θα την άλλαζα ποτέ και την κρατάω σαν φυλαχτό. Δεν είναι άλλη παρά εκείνη με την καλύτερη μου φίλη, την αδερφή που δεν είναι βιολογική αλλά της καρδιάς μου. Μπορεί να είναι κλισέ έτσι όπως το λέω, αλλά όχι, δεν είμαστε μόνο λουλουδάκια και καρδούλες.
Σε αυτά τα έξι σχεδόν χρόνια που είμαστε φίλες, από εκείνη την ημέρα που, άγνωστη ακόμα, ήρθε απλώς και μου πρότεινε όταν ήμουν ολομόναχη, να μοιραστούμε το ίδιο θρανίο, έχουμε ζήσει όσα δεν μπορεί να φανταστεί κανείς σας. Μπορεί να μην γεννηθήκαμε μαζί, να μην παίξαμε κουτσό και σκοινάκι, να μην ανταλλάξαμε αυτοκόλλητα, όμως αργότερα ήμασταν εκεί. Μας πήρε βέβαια καιρό να γίνουμε πραγματικά αδελφικές φίλες, κυρίως επειδή δεν έχουμε καμιά σχέση η μία με την άλλη. Μαύρο λέω εγώ, άσπρο εκείνη. Νύχτα λέω εγώ, μέρα εκείνη. Μακρύ λέω εγώ, κοντό εκείνη. Ε, και πάει λέγοντας. Όμως, όπως οι πόλοι της μπαταρίας πρέπει να είναι ο ένας θετικά και ο άλλος αρνητικά φορτισμένος για να λειτουργήσει μια συσκευή, έτσι και αυτή η διαφορετικότητα είναι η κινητήριος δύναμη της φιλίας μας.Έτσι καταφέραμε να... επιβιώσουμε σήμερα μέσα από καβγάδες, φωνές, προβλήματα, στενοχώριες, όμως όπως ήμασταν η μία παρούσα στον αγώνα της άλλης, έτσι είμαστε και στη χαρά, και στην ευτυχία. Είμαστε εκεί σε όλα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν αντέχαμε η μία την άλλη και θέλαμε να το διαλύσουμε, αλλά μείναμε. Αγαπάμε η μια την άλλη όπως ακριβώς είμαστε, κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Θα φτάσουμε γιαγιάδες και πάλι θα τσακωνόμαστε για μαλακίες, σίγουρα πράγματα. Η αγάπη που έχω για εκείνη θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με αυτή για τον καλύτερό μου φίλο, μα ταυτόχρονα είναι και τελείως διαφορετική - κάτι που με έμαθε πως η αγάπη μπορεί να... κυκλοφορεί σε πολλές διαφορετικές εκδόσεις(!) ωστόσο αν είναι δυνατή, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Κλείνω λοιπόν το κείμενο με επαναφορά στο θέμα μας για αυτήν την εβδομάδα, τη γυναικεία φιλία. Πολύ διαφορετική από την αντρική, μα ποιος νοιάζεται; Μια φιλία, όταν προορίζεται να γίνει σχέση ζωής, δεν κοιτάει το φύλο - ούτε και τίποτα άλλο, εδώ που τα λέμε.
Όταν υπάρχει αγάπη, όλα είναι δυνατά.
Η πιο κλισέ φράση που υπάρχει, είναι τελικά και η πιο αληθινή.
(Υ.Γ. Το άρθρο αυτής της εβδομάδας είναι αφιερωμένο στην καλύτερή μου φίλη, που όταν άκουσε πως θα της αφιερώσω κάτι που γράφω, έτρεξε προς την αντίθετη κατεύθυνση - άλλωστε, έτσι κάνουν οι αδελφές, σωστά; :P )
Καλή εβδομάδα να έχουμε!
Katie :*:*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου