Ήρθα πάλι εδώ, και σας καλησπερίζω. Ωραίο να 'σαι συνεπής στα ραντεβού σου όμως. Ναι ξέρω, πρωτάκουστο να το λέει αυτό Ελληνίδα, έτσι; Τέλος πάντων, θα διαβάσετε και άλλα πράγματα που ίσως είναι πρωτάκουστο να τα πει μια (κλασική) Ελληνίδα, οπότε προχωράμε. Ανθρώπινες σχέσεις πάλι, αλλά τι περιμένετε από φοιτήτρια Ψυχολογίας που ομολογεί ανοιχτά πως είναι καμμένη με τις σπουδές της.Θέμα μας σήμερα είναι οι συγγενείς, παντός είδους. Οικογένεια, θείοι, πρώτα έως εκατοστά ξαδέρφια, γαμπροί νύφες, κουνιάδοι, συννυφάδες, εξ αίματος, εξ αγχιστείας και τρέχα γύρευε. Τι έχω λοιπόν να πω άραγε για όλους αυτούς;
Ας αρχίσουμε από την στενή οικογένεια, δηλαδή γονείς και αδέρφια (και αργότερα σύζυγο και παιδιά) που την θεωρώ τον ύψιστο και σημαντικότερο βαθμό "συγγένειας" και, συνεπώς, ΤΟΝ ΜΟΝΟ που αξίζει έστω και τον στοιχειώδη σεβασμό σε κάθε περίπτωση. Ευτυχώς έχω την τύχη να μεγαλώνω με γονείς που με αγαπούν και πάντοτε παλεύουν για το καλό μου ενώ προσπαθούν πάντοτε να είναι κοντά μου, και με επιτυχία μάλιστα. Καλά, δε λέω, έχουμε και εμείς τους καβγάδες μας, και λογικό είναι, αλλά ξέρω πως αξίζουν πραγματικά να λέγονται ο πατέρας και η μητέρα μου. Το ίδιο ισχύει και για τα αδέρφια μου, και είμαι περήφανη που τα έχω δικά μου αδέρφια.
Υπάρχουν όμως άνθρωποι, που δε γεννήθηκαν σε μια τόσο καλή οικογένεια. Που ίσως τα αδέρφια τους να τους αντιμετώπιζαν σαν ξένους και οι γονείς τους να τους είχαν κακομεταχειριστεί με οποιονδήποτε τρόπο ή πολύ απλά να έκαναν μόνο τα "στοιχειώδη" για αυτούς χωρίς στην πραγματικότητα να τους αγκαλιάσουν με αγάπη. Πρέπει να εξακολουθείς να τους σέβεσαι διότι σε έφεραν στον κόσμο όπως και να έχει, αλλά από τη στιγμή που θα φύγεις από το σπίτι και κάνεις τη ζωή σου, έχεις κάθε δικαίωμα να δείξεις πως δε γουστάρεις πολλά-πολλά. Γονιός είναι αυτός που ανατρέφει ένα παιδί, με πράξεις μέσα από την καρδιά του και κυρίως πολλή αγάπη, ακόμα κι αν κάνει λάθη - γιατί όλοι κάνουμε. Όμως αν δεν πάρεις αγάπη από κάποια άτομα και δεν έχεις μετά και την διάθεση να τη δώσεις, δικαίωμα σου. Όπως είναι και δικαίωμά σου η άλλη λύση, να αποφασίσεις τελικά να τη δώσεις. Ανθρώπινα και τα δύο.
Πάμε τώρα στην πιο "έξω" οικογένεια. Στην Ελλάδα είμαστε πολύ παραδοσιακοί τύποι και τείνουμε να θεωρούμε τους συγγενείς εξαιρετικά σημαντικούς. Αν κάποιος συγγενής μας είναι σημαντικός ή κάνει κάτι καλό χαιρόμαστε, ενώ στην αντίθετη περίπτωση στραβώνουμε. Νομίζουμε πως η δική μας εικόνα εξαρτάται άμεσα από τους συγγενείς μας. Ισχύει, δε λέω, αλλά μόνο έως ένα βαθμό. Μπορούμε να μεγαλώσουμε με κάποιες από τις αξίες που μας δίνουν οι γονείς μας, αλλά ποιος ο λόγος να μας νοιάζει τι έκανε ο τάδε θείος ή θεία και να νομίζουμε πως καθορίζει το ποιοι είμαστε εμείς;
Έχω συγγενείς τους οποίους εκτιμώ και πράγματι σκέφτομαι πως χαίρομαι που είμαστε συγγενείς. Χαίρομαι όμως επειδή τους θεωρώ καλούς ανθρώπους, ενώ παράλληλα τα προτερήματά τους δεν έχουν καμιά σύνδεση με μένα. Υπάρχουν συγγενείς που δεν γνωρίζω καλά για ποικίλους λόγους, και ίσως να μη θέλω να τους γνωρίσω και ιδιαίτερα γιατί ο καθένας μας έχει χαράξει δική του πορεία ζωής. Υπάρχουν συγγενείς που δεν έχω κάτι προσωπικό μαζί τους, αλλά δεν έχω ιδιαίτερες επαφές γιατί πολύ απλά ως άνθρωποι δεν τα βρίσκουμε. Από πότε είναι υποχρεωτικό να έχεις στενές σχέσεις με κάποιον που δεν "κολλάει" σε σένα, απλά και μόνο επειδή κάποια ml του αίματος σας είναι ίδια;
Όμως η χειρότερη κατηγορία είναι συγγενείς που σου φέρονται σαν να είστε εχθροί. Που δεν τους νοιάζει αν είστε συγγενείς, αλλά με την κακή έννοια. Κληρονομικά θέματα, σύντροφοι που επηρεάζουν την προσωπικότητα, κοινή εργασία, οικονομία, είναι πράγματα για τα οποία ο καθένας μπορεί να σε προδώσει. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ που δεν σε αγαπά στ' αλήθεια. Και επιλέγουν να το κάνουν συγγενείς σου. Αφού λοιπόν εκείνος τη γράφει στα αποτέτοια του τη συγγένειά σας, εσύ γιατί πρέπει να τη σκέφτεσαι; Γιατί να λες "ήταν συγγενής, γιατί το έκανε αυτό;". Για τον ίδιο λόγο που θα το έκανε και ένας οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος: για προσωπικό όφελος. Και δυστυχώς, σήμερα ο άνθρωπος βάζει το συμφέρον του πάνω από το οτιδήποτε. Σε γενικές γραμμές πάντα, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έχουν καταφέρει να έχουν αγνή ψυχή και τους βγάζω το καπέλο.
Λένε πως "το αίμα νερό δε γίνεται". Διαφωνώ όμως, γιατί τα μάτια μου έχουν δει αρκετά. Και μπορώ να σας βεβαιώσω πως μια χαρά νερό γίνεται, και πίνεται κιόλας. Για να είναι ένας άνθρωπος κοντινός μου, θα πρέπει να τον εκτιμήσω εγώ προσωπικά για αυτό που είναι, όχι για το τι συγγένεια έχουμε. Έχω δει συγγενείς καλούς, μα έχω δει και άλλους που έχουν προξενήσει ζημιά με αδιαφορία ή και υστεροβουλία. Αν φυσικά εξαιρέσεις τους γονείς και τα αδέλφια μου, οι πιο αγαπημένοι μου άνθρωποι και οι πιο απαραίτητοι στη ζωή μου δεν έχουν ούτε μία σταγόνα αίματος κοινή με μένα.
Ειδικά με αυτή την παρωδία κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, τι γίνεται ρε φίλε; Δεν δίνω δεκάρα για παραδόσεις που θέλουν τους συγγενείς να περνάνε αυτές τις μέρες μαζί. Για μένα, οι ιδανικές συγκεντρώσεις θα ήταν με τη στενή μου οικογένεια, άλλους συγγενείς που θα εννοούν τις ευχές τους, τους καρδιακούς μου φίλους και τον σύντροφό μου. Αυτοί οι τελευταίοι δεν είναι συγγενείς μου και αν τολμήσω να ζητήσω τέτοιο πράγμα στην κοινωνία που ζω θα με κοιτάξουν όλοι λες κι έγινα ξαφνικά αποστάτης και πρέπει να συλληφθώ, αλλά ποσώς με ενδιαφέρει. Καμιά όρεξη δεν έχω να χαρίσω ψεύτικα χαμόγελα και ευχές, για να λάβω ακριβώς τα ίδια.
Δεν με νοιάζει τι αίμα έχεις και κατά πόσο μοιάζει με το δικό μου. Τους συγγενείς δεν τους επιλέγεις, άρα μπορεί να έχεις οποιονδήποτε. Όμως τους υπόλοιπους τους διαλέγεις και τους βάζεις στη ζωή σου εσύ. Δε σε υποχρεώνει ούτε παράδοση ούτε τίποτα.
Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να επιλέξει ο ίδιος τα άτομα που θα έχει στη ζωή του, ώστε να αισθάνεται πλήρης από αγάπη.
Να είστε μόνο με αυτούς που σας προσφέρουν αληθινή ευτυχία, ομοαίματους ή μη!
Αυτοί, άλλωστε, είναι η αληθινή μας οικογένεια - που ενώνεται με δεσμούς κυρίως αγάπης και όχι απαραίτητα αίματος.
Katie :*:*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου