Η αγάπη δεν έχει πάντα παραμυθένιο ξεκίνημα

Πάλι έλειψα για μια εβδομάδα αλλά δυστυχώς την προηγούμενη Κυριακή δεν είχα πρόσβαση στο ίντερνετ, άρα δεν γινόταν να αναρτήσω και νέο άρθρο. Όμως ήταν καλύτερο να περιμένω μέχρι την επόμενη εβδομάδα γιατί το ραντεβού μας είναι την Κυριακή, σωστά; Να 'μαι πάλι εδώ λοιπόν, και συνεχίζω να παραμένω στα χωράφια των ανθρώπινων σχέσεων. Θα αλλάξω όμως λίγο την πορεία μου, μιας και τώρα μπαίνουμε στο χώρο των ερωτικών σχέσεων. 

Ας αναλύσουμε πρώτα τον όρο "κεραυνοβόλος έρωτας" ή αλλιώς "έρωτας με την πρώτη ματιά". Σαφώς έχει τύχει σχεδόν στον καθένα μας να δει κάποιο άλλο άτομο και να νιώσει σαν να ανοίγει μέσα του μια δικλείδα ασφαλείας απελευθερώνοντας ένα συναίσθημα που μας κυβερνάει ολοκληρωτικά. Δεν μπορεί να πάψει να σκέφτεται αυτό το άτομο και ανυπομονεί να το δει γιατί νιώθει πως αντικρίζει το τελειότερο που υπάρχει. Επίσης, ίσως έχει ήδη αρχίσει να κάνει σενάρια για το μέλλον τους τα οποία ίσως να είναι τρελά αλλά για εκείνον είναι απόλυτα φυσιολογικά. 

Γνωστό, έτσι;

Δεν αρνούμαι την ύπαρξη αυτού του συναισθήματος. Όμως θα πρέπει να το ονομάζουμε σωστά. Δεν γίνεται να το αποκαλούμε έρωτα, ή ακόμα χειρότερα το κλασικό "σε αγάπησα από την πρώτη στιγμή που σε είδα". Λίγο να προσέχουμε τα λόγια μας, γιατί οι λέξεις ασκούν μεγάλη επιρροή στον ανθρώπινο νου. Αυτό το αίσθημα, τουλάχιστον στην αρχή, δεν είναι παρά ορμόνες και χημικές αντιδράσεις. Εσείς οι πιο ρομαντικοί μπορείτε να επαναστατήσετε και να πείτε πως μιλάω πολύ πεζά για κάτι τόσο όμορφο. Δεν αρνούμαι ότι είναι όμορφο, και πιστεύω πως ίσως και κάποιες φορές να είναι "γραφτό" να συναντήσουμε κάποιον και η ζωή να ενώσει τους δρόμους μας. 

Ο έρωτας είναι κάτι που έρχεται όταν περάσεις έστω και λίγο χρόνο μαζί με τον άλλον, όταν μοιραστείτε αυτό που δημιουργείται στις καρδιές σας. Όταν τα βλέμματά σας έχουν το χρόνο να χαθούν το ένα ανάμεσα στο άλλο. Όταν περάσετε χρόνο μαζί, γενικώς. Πώς γίνεται να λες "ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά"; Δε γίνεται να υποβιβάζεις την έννοια του έρωτα στο επίπεδο της απλής έλξης, κάτι που ένιωσες για έναν άνθρωπο στα πρώτα δευτερόλεπτα της γνωριμίας σας. 

Αυτή βέβαια η έλξη, είναι απαραίτητη. Απαραίτητη για να προχωρήσει ο άνθρωπος που τη νιώθει στην προσπάθεια κατάκτησης του ατόμου για το οποίο την ένιωσε. Είναι σημαντική, είναι το δώρο που μας έδωσε η φύση για να ορμήσουμε ώστε να κατακτήσουμε αυτό που θέλουμε. Είναι ικανή να μας δώσει θάρρος και να αποσοβήσει για λίγο τις δεύτερες σκέψεις, γιατί όταν μιλάει η έλξη, τυπικά ο σκοπός είναι η αναπαραγωγή. Όμως επειδή ο άνθρωπος έχει προχωρήσει πολύ πιο μακριά από αυτό το βασικό στάδιο, πρώτον ας την ελέγξουμε, και δεύτερον ας την εκλάβουμε σαν ένα βοήθημα που θα μας βοηθήσει να δούμε ποιο πραγματικά είναι το άτομο που βάλαμε στο μάτι.

Μετά τον έρωτα έρχεται και η αγάπη. Αν είσαι τυχερός και επιμένεις, και ξεπερνάτε τυχόν δυσκολίες, και αν έχετε την υπομονή να την αφήσετε να ωριμάσει στην καρδιά όσον καιρό χρειαστεί. Μπορεί ο έρωτας να μην έχει να κάνει με τη λογική, η αγάπη όμως ναι. Δεν θεωρώ αληθινή αγάπη ιστορίες διάσημες όπως του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας -και ναι, έχω ερευνήσει αρκετά το έργο αυτό λόγω θεατρικών σπουδών, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα- ούτε και άλλες ιστορίες όπου ο άλλος κάνει κάτι εξαιρετικό, η ριψοκίνδυνο, ή γενικά δείχνει πως δε φοβάται το θάνατο ή κάτι τέτοιο... όχι τουλάχιστον όταν δεν έχουν περάσει μαζί κάποια πράγματα. 

Θεωρώ αληθινή αγάπη τα ζευγάρια που γέρασαν μαζί και στο βλέμμα τους βλέπεις ακόμα την αγάπη, μετά από όλα όσα έζησαν μαζί, μετά από σαράντα κύματα. Η αγάπη τους επιβίωσε μέσα από μια ολόκληρη ζωή, άρα είναι και αληθινή. Επιβίωσε μέσα από τη φυσιολογική φθορά της καθημερινότητας συν δυσκολίες που ο καθένας μας έχει. Και ζευγάρια όμως νεότερα θαυμάζω, που παρ' όλα αυτά εκτιμούν την αξία της αγάπης και προσπαθούν για αυτήν κάθε δευτερόλεπτο. Επειδή η αγάπη ξέρει πως το εξαιρετικό δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά η κάθε μέρα ξεχωριστά που περνάει. Αυτό που θεωρούμε συνηθισμένο είναι στην πραγματικότητα το μοναδικό. 

Ο παππούς και η γιαγιά μου πέρασαν από κάθε είδους δυσκολίες, όμως οι καρδιές τους παρέμειναν αγκαλιασμένες μέχρι που ο παππούς μου έκλεισε τα μάτια του ύστερα από εξήντα περίπου χρόνια κοινού βίου. Πώς κατέληξα από την απλή έλξη στην αγάπη; Ας πάρουμε παράδειγμα τον παππού και τη γιαγιά μου. Δεν ξεκίνησαν από κάτι "κεραυνοβόλο". Δεν ξεκινάνε όλα τα ζευγάρια έτσι. Κάποιες φορές, ο ένας ή και οι δύο σε μια σχέση δεν ξεκινάνε με τέτοιο αίσθημα. Κάποιες φορές, ίσως περισσότερες απ' όσο νομίζουμε, υπάρχει μια απλή εκτίμηση τόσο για την ομορφιά όσο και για αυτά που μαθαίνεις για το άτομο, όσο περνά ο καιρός. Και η αγάπη έρχεται μετά από βιώματα, ωριμάζει σιγά-σιγά, μέσα από την ίδια τη ζωή.

Η αγάπη όταν είναι να έρθει, θα έρθει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να σε βρει. Θα ξεκινήσει με οποιονδήποτε τρόπο. Ίσως με τρόπο που δεν μπορείς ούτε καν να φανταστείς, και μην ανησυχήσεις αν αυτός σου φαίνεται λίγο αλλοπρόσαλλος. Η ζωή δεν είναι παραμύθι, εξακολουθεί να γράφει όμως τα πιο γοητευτικά σενάρια. Όμως να θυμάσαι κάτι: μόνο εσύ σε συνεργασία με τον άνθρωπό σου θα τη χτίσετε σωστά και θα την κρατήσετε. Μόνο αν υπάρχει εμπιστοσύνη, επικοινωνία και επιθυμία να κρατήσετε τη φλόγα της αγάπης σας αναμμένη και ζωντανή. Μόνο εσείς μπορείτε να βρείτε το κλειδί για να ανοίξετε το μπαούλο της αγάπης και να κερδίσετε τους θησαυρούς του.

Και πίστεψέ με, είναι πραγματικά ανεκτίμητοι.

(Υ.Γ. Μιας και πήρα σβάρνα τις αφιερώσεις σε κόσμο και ντουνιά, αυτό το άρθρο θα το αφιερώσω με πολλή αγάπη στο αγόρι με το οποίο είμαστε μαζί, καθώς και σε όλα όσα αντιπροσωπεύει...) 

Katie :*:*