Πολλές πολλές καλησπέρες σε όλους σας! Αν και άργησα λίγο (αχ αυτή η εξεταστική :p) ήρθε η στιγμή να ποστάρω το πρώτο άρθρο του 2016, το οποίο εύχομαι να σας έκανε όμορφο ποδαρικό και να συνεχίσει έτσι. Σήμερα το θέμα μας είναι κάτι που ήθελα αρκετό καιρό να γράψω, αλλά το... προζύμι που είχα βάλει στην ιδέα... δεν είχε φουσκώσει αρκετά! Μέχρι τώρα. Την ιδέα για τη σημερινή ανάλυση μου την έδωσε μια φίλη μου, που φέτος είναι ο πρώτος της χρόνος στο πανεπιστήμιο και μου περιέγραφε τις εμπειρίες της.
Κάπου εκεί διαπίστωσα ότι, σε γενικές γραμμές, οι περισσότεροι άνθρωποι που από μαθητές γίνονται πια φοιτητές σε άλλη πόλη, παθαίνουν στον πρώτο χρόνο (ή στο πρώτο εξάμηνο) των σπουδών τους ένα είδος... ξεσαλώματος. Όχι όλοι, βέβαια, γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών που, έχοντας στερηθεί σχεδόν οποιαδήποτε μορφή διασκέδασης κατά τη διάρκεια των πανελληνίων, τώρα πέφτουν με τα μούτρα σε ό,τι βρίσκουν μπροστά τους.
Ως ένα σημείο δεν διαφωνώ μ' αυτό. Θυμάμαι καλά τι βάσανο ήταν για μένα οι πανελλήνιες εξετάσεις και συμφωνώ πως οποιοσδήποτε ξεμπερδέψει με αυτές έχει δικαίωμα να χαρεί επιτέλους τη ζωή του. Αλλά γιατί να βιάζεται; Τυπικά οι σπουδές διαρκούν 4-5 χρόνια. Ε δε θα προλάβεις σε αυτό το διάστημα να εξερευνήσεις την πόλη που σπουδάζεις, να δεις τις δυνατότητες που σου προσφέρει και να διασκεδάσεις ανάλογα; Αλλά τι να κάνεις, εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε υπομονή.
Το πρόβλημα όμως δεν στέκεται μόνο εκεί - έχει πολύ πιο βαθιές ρίζες. Ένας φοιτητής (ή μια φοιτήτρια, ανάλογα) συνήθως δεν έχει μάθει να ζει μόνος/η. Έτσι, δυσκολεύεται να βρει την ισορροπία ανάμεσα στα περισσότερα δικαιώματα αλλά και στις περισσότερες υποχρεώσεις που έχει, απλά και μόνο επειδή τις αποκτάει ξαφνικά. Όσα και να έχεις διαβάσει για τη φοιτητική ζωή και όσο και αν τη σκέφτεσαι, η θεωρία από την πράξη απέχει έτη φωτός. Συνήθως σκεφτόμαστε ότι θα κάνουμε το σπίτι μας όπως το θέλουμε, θα προγραμματίζουμε τη ζωή μας όπως θέλουμε. Σπάνια όμως θα μας περάσει από το μυαλό η διαχείριση των διαθέσιμων χρημάτων για να μην τη βγάλουμε μόνο με νερό και παξιμάδι, το πώς θα μάθουμε να μαγειρεύουμε χωρίς να κάψουμε την κουζίνα και πώς θα φροντίσουμε να μην μπλέξουμε με κακές παρέες...
Μήπως φταίει, κάποιες φορές, το ότι δεν έχουμε ωριμάσει αρκετά για την πολυπόθητη ελευθερία; Ενώ ταυτόχρονα είμαστε αποφασισμένοι να πείσουμε τους γύρω μας -αλλά κυρίως τον εαυτό μας- ότι τώρα πια είμαστε ενήλικοι και απελευθερωμένοι; Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα ανθρώπων που άλλαξαν τελείως και κατέληξαν σε κακές παρέες, στο κάπνισμα, στο υπερβολικό αλκοόλ και ποιος ξέρει τι άλλο. Απλά και μόνο επειδή στην αρχή τους φαίνονταν σαν πράγματα που κάνουν οι "μεγάλοι" και "τώρα ήρθε οι στιγμή να τα κάνουν και εκείνοι"... και κάπου στην πορεία έχασαν την μπάλα.
Ίσως μου πείτε πως το 'ριξα στο κήρυγμα αλλά αυτά είναι πράγματα που πρέπει να προσέχουμε. Ποιο το νόημα να μεθύσεις μέχρι αηδίας το προηγούμενο βράδυ και να χάσεις την εξέταση της επόμενης μέρας στη σχολή; Και καλά, πες πως δεν σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σχολή σου και γράφεις το μάθημα στα παλαιότερα των υποδημάτων σου. Η υγεία σου δε σε νοιάζει; Μια στο τόσο εντάξει, αλλά δε γίνεται να πηγαίνεις με την παρέα σου και από το "να έρθετε λίγο στο κέφι" να καταλήγετε να σας μαζεύουν και να ψάχνουν τα σπίτια σας για να σας πάνε. Γιατί να το κάνεις αυτό; Καλό είναι να μάθουμε να είμαστε χαρούμενοι και χωρίς τη στήριξη του αλκοόλ, όπως και να μάθουμε να ξεπερνάμε τις δυσκολίες χωρίς αυτό γιατί δεν βοηθάει σε κάτι ούτως ή άλλως.
Όπως και το κάπνισμα. Έχω φίλους που καπνίζουν είναι η αλήθεια, αλλά τι να τους πω; Ξέρουν πως δε συμφωνώ και δεν δέχομαι σε ουδεμία περίπτωση να μου χώνουν τον καπνό μέσα στα μούτρα - οπότε συνεννοούμαστε. Πέρα από αυτά όμως, δεν μπορώ να τους πω εγώ να σταματήσουν γιατί δεν είμαι η μπεϊμπισίτερ τους. Το θέμα είναι να καταλάβεις μόνος σου τι παίζει. Πες μου ΕΝΑΝ λόγο να καπνίζεις. Ουσιαστικά πληρώνεις για να κάνεις την υγεία σου ξεσκονόπανο...
Βέβαια, εμείς οι άνθρωποι για να καταλάβουμε κάτι και για να μας εντυπωθεί κάποιο μάθημα, πρέπει να ζήσουμε την ανάλογη εμπειρία οι ίδιοι και όχι να μας τη διηγηθεί κάποιος. Αλλιώς δεν μπαίνει μέσα στο κεφάλι μας με τίποτα. Κάποιες γενικές αλήθειες όμως καλό θα είναι να τις λάβουμε υπ' όψιν. Θα μπορούσα να φέρω άπειρα παραδείγματα πέραν του ποτού και του τσιγάρου, αλλά ας πούμε πως αυτά είναι τα πιο "κλασικά". Ίσως το αντεπιχείρημα που υπάρχει εδώ από μερικούς είναι "μα εγώ θέλω να δοκιμάσω καινούρια πράγματα και να μη ζω βαρετά". Δε νομίζω πως το να μπλέξεις είναι κάτι καινούριο και προσοδοφόρο. Αντίθετα, υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι ώστε να απολαύσεις κάθε μέρα τη ζωή σου - και με την υγεία σου ακέραιη.
Λένε πως τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερά μας, και απ' όσο έχω ζήσει τώρα, αυτό είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Γιατί λοιπόν να τα χαλάσουμε με περιττά προβλήματα; Έχουμε όλον το χρόνο να ωριμάσουμε και να δούμε τι πραγματικά θέλουμε. Κι εγώ ακόμα αυτό το ταξίδι διανύω. Δεν ξέρω τι υπάρχει στο μέλλον, αλλά... ας πιάσουμε τη ζωή από τα μαλλιά, ζώντας κάθε στιγμή στο έπακρο!
Άντε και καλά να περνάτε!!
Katie :*:*
Μήπως φταίει, κάποιες φορές, το ότι δεν έχουμε ωριμάσει αρκετά για την πολυπόθητη ελευθερία; Ενώ ταυτόχρονα είμαστε αποφασισμένοι να πείσουμε τους γύρω μας -αλλά κυρίως τον εαυτό μας- ότι τώρα πια είμαστε ενήλικοι και απελευθερωμένοι; Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα ανθρώπων που άλλαξαν τελείως και κατέληξαν σε κακές παρέες, στο κάπνισμα, στο υπερβολικό αλκοόλ και ποιος ξέρει τι άλλο. Απλά και μόνο επειδή στην αρχή τους φαίνονταν σαν πράγματα που κάνουν οι "μεγάλοι" και "τώρα ήρθε οι στιγμή να τα κάνουν και εκείνοι"... και κάπου στην πορεία έχασαν την μπάλα.
Ίσως μου πείτε πως το 'ριξα στο κήρυγμα αλλά αυτά είναι πράγματα που πρέπει να προσέχουμε. Ποιο το νόημα να μεθύσεις μέχρι αηδίας το προηγούμενο βράδυ και να χάσεις την εξέταση της επόμενης μέρας στη σχολή; Και καλά, πες πως δεν σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σχολή σου και γράφεις το μάθημα στα παλαιότερα των υποδημάτων σου. Η υγεία σου δε σε νοιάζει; Μια στο τόσο εντάξει, αλλά δε γίνεται να πηγαίνεις με την παρέα σου και από το "να έρθετε λίγο στο κέφι" να καταλήγετε να σας μαζεύουν και να ψάχνουν τα σπίτια σας για να σας πάνε. Γιατί να το κάνεις αυτό; Καλό είναι να μάθουμε να είμαστε χαρούμενοι και χωρίς τη στήριξη του αλκοόλ, όπως και να μάθουμε να ξεπερνάμε τις δυσκολίες χωρίς αυτό γιατί δεν βοηθάει σε κάτι ούτως ή άλλως.
Όπως και το κάπνισμα. Έχω φίλους που καπνίζουν είναι η αλήθεια, αλλά τι να τους πω; Ξέρουν πως δε συμφωνώ και δεν δέχομαι σε ουδεμία περίπτωση να μου χώνουν τον καπνό μέσα στα μούτρα - οπότε συνεννοούμαστε. Πέρα από αυτά όμως, δεν μπορώ να τους πω εγώ να σταματήσουν γιατί δεν είμαι η μπεϊμπισίτερ τους. Το θέμα είναι να καταλάβεις μόνος σου τι παίζει. Πες μου ΕΝΑΝ λόγο να καπνίζεις. Ουσιαστικά πληρώνεις για να κάνεις την υγεία σου ξεσκονόπανο...
Βέβαια, εμείς οι άνθρωποι για να καταλάβουμε κάτι και για να μας εντυπωθεί κάποιο μάθημα, πρέπει να ζήσουμε την ανάλογη εμπειρία οι ίδιοι και όχι να μας τη διηγηθεί κάποιος. Αλλιώς δεν μπαίνει μέσα στο κεφάλι μας με τίποτα. Κάποιες γενικές αλήθειες όμως καλό θα είναι να τις λάβουμε υπ' όψιν. Θα μπορούσα να φέρω άπειρα παραδείγματα πέραν του ποτού και του τσιγάρου, αλλά ας πούμε πως αυτά είναι τα πιο "κλασικά". Ίσως το αντεπιχείρημα που υπάρχει εδώ από μερικούς είναι "μα εγώ θέλω να δοκιμάσω καινούρια πράγματα και να μη ζω βαρετά". Δε νομίζω πως το να μπλέξεις είναι κάτι καινούριο και προσοδοφόρο. Αντίθετα, υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι ώστε να απολαύσεις κάθε μέρα τη ζωή σου - και με την υγεία σου ακέραιη.
Λένε πως τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερά μας, και απ' όσο έχω ζήσει τώρα, αυτό είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Γιατί λοιπόν να τα χαλάσουμε με περιττά προβλήματα; Έχουμε όλον το χρόνο να ωριμάσουμε και να δούμε τι πραγματικά θέλουμε. Κι εγώ ακόμα αυτό το ταξίδι διανύω. Δεν ξέρω τι υπάρχει στο μέλλον, αλλά... ας πιάσουμε τη ζωή από τα μαλλιά, ζώντας κάθε στιγμή στο έπακρο!
Άντε και καλά να περνάτε!!
Katie :*:*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου