Πολύ καλησπέρα σας, αγαπητά μου πλάσματα! Εμπνευσμένη από το στάτους που ανέβασα προ ολίγων ημερών στο facebook, σήμερα θα αναφερθούμε σε πράγματα που συμβαίνουν ΜΟΝΟ σε εμάς που έχουμε την τιμή(;) να έχουμε ονόματα που έχει η μισή Ελλάδα. Γιώργο, Κατερίνα, Μαρία, Νίκο, Δημήτρη, Ελένη και λοιποί που ίσως μου διαφεύγουν, την πάθατε. Σήμερα θα κλάψουμε όλοι μαζί τη μοίρα μας. Ξεκινάμε λοιπόν, χωρίς χρονοτριβή.
1) Στο σχολείο ήταν πάντα ευκολότερο να βρουν παρατσούκλι για να μας κοροϊδέψουν. Σίγουρα θα την πάθαινε κάποιος που έχει κάτι πολύ ασυνήθιστο, αλλά δυστυχώς για τα δικά μας ονόματα έχει ανακαλυφθεί ήδη πληθώρα κοσμητικών επιθέτων. Ποτέ δεν κατάλαβα, ας πούμε, γιατί το "Κατουρίνα" ήταν αστείο για τους μισούς συμμαθητές μου και το "Κατίνα" για τους άλλους μισούς. Τι να πει και η κακομοίρα η Μαρία η συμμαθήτριά μου που τη φωνάζανε "Μαρία μαρίδα";
2) Ειλικρινά, δεν χωράνε άλλοι στην Ελλάδα. Έχω βαρεθεί σε κάθε χώρο (τάξη, ομάδα κ.λπ.) να έχει τουλάχιστον άλλο ένα άτομο το ίδιο όνομα με εμένα. Όχι μόνο αισθάνεσαι τέρμα συνηθισμένος, αλλά όλα τα συνονόματα άτομα γυρίζουν το κεφάλι όταν θα τους φωνάξει κάποιος. Και για να μην μπερδεύεστε, θα βρουν άλλο τρόπο να σε φωνάζουν (επίθετο, παρατσούκλι) λες και είσαι αβάφτιστο. ΦΤΑΝΕΙ.
3) Όχι άλλο Κατερίνα Κατερινάκι είσαι της ζωής το αεράκι και αμάν πια με το σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει, και ήμαρτον με το ο Γιώργος είναι πονηρός και αυτά που λέει μην τα τρως. Φτάνει πια με τον Σαρμπέλ που χαιρετάει τη Μαρία από τη Eurovision και ναι, έχουμε δει την ταινία "Δημήτρη μου, Δημήτρη μου", νισάφι. Έτσι και πετύχω κι άλλο άτομο που θα κάνει αναφορά σε οτιδήποτε έχει βγει με το όνομά μου, θα του φέρω κολάρο την πόρτα του σπιτιού του. ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΜΕΝΕΤΕ, ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ.
4) Δεν παλεύεται όταν συστήνεσαι με κάποιον και μαθαίνεις πως έχει όμορφο και ασυνήθιστο όνομα. Εάν μάλιστα σε δει να πρασινίζεις, δεν είναι καθόλου παράξενο μιας και ζηλεύεις τρομερά. "Τι ωραίο όνομα! Εμένα απλώς με λένε Κατερίνα". Πόσες φορές την έχω πει αυτή τη φράση. Ακόμα χειρότερο είναι να βλέπεις πως του άλλου δεν του αρέσει το όνομά του, ή ακόμα χειρότερα (όπως ανέφερα και σε προηγούμενο άρθρο) το αλλάζει ή το κόβει σε κάτι απαίσιο. Ρε αχάριστε, εκτίμα το ότι οι δικοί σου οι γονείς πρωτοτύπησαν. Κι αν δεν σ' αρέσει το όνομά σου, θες να ανταλλάξουμε; Ευχαρίστως το κάνω!
5) Στο τέλος όμως, μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι ή ακόμα και να σου αρέσει το όνομά σου. Μπορεί να έψαξες ενδιαφέροντα γεγονότα για αυτό ή ο λόγος που το πήρες να ήταν σημαντικός, ένα όμως είναι το αποτέλεσμα: τελικά χαίρεσαι που έχεις αυτό το όνομα και συστήνεσαι στον κόσμο χωρίς να έχεις νεύρα. Προσωπικά, πήρα αυτό το όνομα από τη γιαγιά ΚΑΙ την προγιαγιά μου, δυο δυνατές γυναίκες πρότυπα για τους γονείς μου. Άσε που με λίγο ψάξιμο, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα. Κι όπως μ' αρέσει να λέω πάντα... "το όνομα αυτό είναι τόσο γαμάτο, για αυτό και το έχει τόσος κόσμος!"
Katie :*
1) Στο σχολείο ήταν πάντα ευκολότερο να βρουν παρατσούκλι για να μας κοροϊδέψουν. Σίγουρα θα την πάθαινε κάποιος που έχει κάτι πολύ ασυνήθιστο, αλλά δυστυχώς για τα δικά μας ονόματα έχει ανακαλυφθεί ήδη πληθώρα κοσμητικών επιθέτων. Ποτέ δεν κατάλαβα, ας πούμε, γιατί το "Κατουρίνα" ήταν αστείο για τους μισούς συμμαθητές μου και το "Κατίνα" για τους άλλους μισούς. Τι να πει και η κακομοίρα η Μαρία η συμμαθήτριά μου που τη φωνάζανε "Μαρία μαρίδα";
2) Ειλικρινά, δεν χωράνε άλλοι στην Ελλάδα. Έχω βαρεθεί σε κάθε χώρο (τάξη, ομάδα κ.λπ.) να έχει τουλάχιστον άλλο ένα άτομο το ίδιο όνομα με εμένα. Όχι μόνο αισθάνεσαι τέρμα συνηθισμένος, αλλά όλα τα συνονόματα άτομα γυρίζουν το κεφάλι όταν θα τους φωνάξει κάποιος. Και για να μην μπερδεύεστε, θα βρουν άλλο τρόπο να σε φωνάζουν (επίθετο, παρατσούκλι) λες και είσαι αβάφτιστο. ΦΤΑΝΕΙ.
3) Όχι άλλο Κατερίνα Κατερινάκι είσαι της ζωής το αεράκι και αμάν πια με το σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει, και ήμαρτον με το ο Γιώργος είναι πονηρός και αυτά που λέει μην τα τρως. Φτάνει πια με τον Σαρμπέλ που χαιρετάει τη Μαρία από τη Eurovision και ναι, έχουμε δει την ταινία "Δημήτρη μου, Δημήτρη μου", νισάφι. Έτσι και πετύχω κι άλλο άτομο που θα κάνει αναφορά σε οτιδήποτε έχει βγει με το όνομά μου, θα του φέρω κολάρο την πόρτα του σπιτιού του. ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΜΕΝΕΤΕ, ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ.
4) Δεν παλεύεται όταν συστήνεσαι με κάποιον και μαθαίνεις πως έχει όμορφο και ασυνήθιστο όνομα. Εάν μάλιστα σε δει να πρασινίζεις, δεν είναι καθόλου παράξενο μιας και ζηλεύεις τρομερά. "Τι ωραίο όνομα! Εμένα απλώς με λένε Κατερίνα". Πόσες φορές την έχω πει αυτή τη φράση. Ακόμα χειρότερο είναι να βλέπεις πως του άλλου δεν του αρέσει το όνομά του, ή ακόμα χειρότερα (όπως ανέφερα και σε προηγούμενο άρθρο) το αλλάζει ή το κόβει σε κάτι απαίσιο. Ρε αχάριστε, εκτίμα το ότι οι δικοί σου οι γονείς πρωτοτύπησαν. Κι αν δεν σ' αρέσει το όνομά σου, θες να ανταλλάξουμε; Ευχαρίστως το κάνω!
5) Στο τέλος όμως, μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι ή ακόμα και να σου αρέσει το όνομά σου. Μπορεί να έψαξες ενδιαφέροντα γεγονότα για αυτό ή ο λόγος που το πήρες να ήταν σημαντικός, ένα όμως είναι το αποτέλεσμα: τελικά χαίρεσαι που έχεις αυτό το όνομα και συστήνεσαι στον κόσμο χωρίς να έχεις νεύρα. Προσωπικά, πήρα αυτό το όνομα από τη γιαγιά ΚΑΙ την προγιαγιά μου, δυο δυνατές γυναίκες πρότυπα για τους γονείς μου. Άσε που με λίγο ψάξιμο, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα. Κι όπως μ' αρέσει να λέω πάντα... "το όνομα αυτό είναι τόσο γαμάτο, για αυτό και το έχει τόσος κόσμος!"
Katie :*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου