Όνομα και... πράγμα; #περίονομάτων

Blog μου, μου έλειψες πολύ, κι εσείς, αναγνώστες, επίσης! Ευτυχώς τώρα σταθεροποιήθηκα με τη δουλειά μου και θα μπορώ να σας γράφω συχνότερα, όπως θέλω και θέλετε (η ψωνάρααα...). Σήμερα θα μιλήσουμε για τα διάφορα ονόματα που δίνονται στον κόσμο και με ποια νοοτροπία, ποια είναι τα καλύτερα και ποια τα χειρότερα και τι μπορούμε να κάνουμε τελικά για αυτό. Είμαι σίγουρη ότι όλοι μας έχουμε γκρινιάξει έστω και μια φορά για το όνομά μας, όποιο κι αν είναι αυτό. Μερικά όμως ονόματα το παρακάνουν λίγο.


ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ... 

Στην Ελλάδα δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχει αυτή η παράδοση το παιδί να παίρνει το όνομα του παππού και της γιαγιάς. Ακόμα δεν έχω καταλάβει το λόγο. Εντάξει, θα είναι χαρά για κάποιον να δώσει το όνομά του γονέα του στο παιδί του εάν του αρέσει, αλλά αν όχι τι δηλαδή; Με το ζόρι; Έχω ακούσει για περιπτώσεις όπου ο γονιός παρεξηγείται και θυμώνει αν δεν δοθεί το όνομά του στο παιδί του παιδιού του. Και καλά τι; Θα αγαπάς το παιδί σου και την οικογένεια του λιγότερο; Το ότι κάποιος επιλέγει να μη δώσει το όνομα του γονιού του στο παιδί του δε σημαίνει ότι δεν τον σέβεται ή κάτι τέτοιο. Η Ελλάδα είναι παραδοσιακή χώρα -υπερβολικά, θα έλεγα- και μπορεί ορισμένα από αυτά που έχουμε κρατήσει να είναι όμορφα, όμως άλλα είναι απλώς ανόητα και μας κρατάνε πίσω. Καλύτερα να επιθυμούμε όταν γεννιέται ένα παιδί να είναι υγιές και γερό, και όχι να επιμένουμε ντε και καλά για ένα συγκεκριμένο όνομα. Ήμαρτον.


ΜΗ, ΜΑΝΑ, ΜΗ...

Και ορισμένοι γονείς δεν είναι καλύτεροι, κι ας μη δίνουν τα ονόματα των παπούδων. Άλλο πρωτοτυπώ στην κολυμπήθρα και άλλο υποχρεώνω το παιδί μου να ζει με την κοροϊδία μια ζωή. Και δεν υπερβάλλω, υπάρχουν εντελώς κουφά ονόματα που απορώ πώς τα κουβαλάνε οι άνθρωποι. Τις προάλλες είχα μπει σε ένα σχετικό άρθρο στο ίντερνετ για ονόματα που δεν πρέπει να δώσεις στο παιδί σου. Κι ενώ περίμενα να υπερβάλλουν σε μερικά ονόματα χάριν αστεϊσμού, ειλικρινά έπεσα κάτω από τα γέλια με τα περισσότερα από αυτά. Τώρα βέβαια θα μου πεις είναι και υποκειμενικό το θέμα διότι για κάποιους ένα όνομα είναι όμορφο ενώ για άλλους απαίσιο. Αλλά κατά γενική ομολογία ορισμένα ονόματα δεν παλεύονται και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορούμε να επιλέξουμε οι ίδιοι το όνομα μας αντί για τους γονείς μας... Τουλάχιστον υπάρχουν τα υποκοριστικά και η ελπίδα να μη μάθει κανείς το όνομά σου παρά μόνο αν παντρευτείς και το πουν στην εκκλησία. Αλλά τα υποκοριστικά δεν είναι πάντα καλή ιδέα, καλή ώρα σαν...


ΚΟΦ' ΤΟ, ΡΕ...

Δεν σας σπάει τα νεύρα όταν άνθρωποι που έχουν πραγματικά όμορφα ονόματα τα κόβουν και χρησιμοποιούν υποκοριστικά χωρίς κανένα λόγο; Ειδικά όταν το υποκοριστικό είναι χάλια, όπως εκείνα των χωριών σε φάση Τούλα, Σούλα, Κούλα και δε συμμαζεύεται. ΜΑ ΓΙΑΤΙ να σε λένε έτσι; Ας πούμε στις Σαββατογεννημένες (αν δεν έχετε δει το σίριαλ, αρχίστε από σήμερα) την άλλη τη λένε Αθανασία και το έχει κάνει Σούλα. Κάν' το Νάσια τουλάχιστον, αν και το Αθανασία δεν είναι καθόλου άσχημο όνομα. Ή κοπέλα μου, αν σε λένε Αναστασία γιατί να το κάνεις Σίσσυ/Στάσα και δεν ξέρω τι; Δεν είναι ωραιότατο όνομα; Και το χειρότερο όλων, να σε λένε Ελευθερία και να το κάνεις Ρίτσα. Πες μου έναν λόγο για να το κάνεις αυτό και τα παίρνω όλα πίσω. Όσο για άντρες, σταματήστε το "Άκης" που βγαίνει από ένα κάρο διαφορετικά ονόματα. Δυο μέτρα άντρας να σε λένε Άκη, πάει πολύ. Θα μπορούσα να συνεχίσω επ' άπειρον, αλλά θα ξημερώσουμε. Ηθικό δίδαγμα: φίλοι που τυχόν σας λένε έτσι, δεν θέλω να σας προσβάλλω αλλά αν έχετε όμορφο όνομα μην το χαλάτε. Τι να πούμε κι εμείς που...


ΜΑΡΙΑ; ΠΟΙΑ ΜΑΡΙΑ;

Ή Κατερίνα. Ή Γιώργος. Ή Γιάννης. Και πάει λέγοντας με τα πολυφορεμένα ονόματα. Πλέον μου αρέσει το όνομά μου μετά από ψάξιμο και περισυλλογή, αλλά δεν θα έλεγα όχι αν είχα κάποιο άλλο απ' τ' αγαπημένα μου. Όταν ήμουν μικρή όμως, είχα βαρεθεί να πρέπει να λέω και το επίθετό μου επειδή υπήρχαν στην τάξη τουλάχιστον δυο-τρεις άλλες Κατερίνες. Ακόμα χειρότερα αυτά που τραβάνε οι Μαρίες και οι Μανώληδες ειδικά στην Κρήτη. Ή αν σε λένε Αντρέα ή Μάριο στην Κύπρο, που τα επίθετα πάνε και ασορτί με τα ονόματα. Πώς να σε ξεχωρίζουν μετά; Νιώθεις απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Είναι όμορφα ονόματα, δε λέω, αλλά καμιά φορά μας τρώει το σαράκι του τύπου "και αν είχαμε κάτι άλλο, πιο πρωτότυπο;". Χωρίς παρεξήγηση προς τη γιαγιά μου τη Μαρία, αλλά ευτυχώς που πήρα το όνομα της άλλης μου γιαγιάς γιατί απλά, δεν. Αγαπητοι φίλοι με τέτοια ονόματα, μη σας νοιάζει. Εσείς είστε μοναδικοί σαν άνθρωποι, όπως κι αν σας λένε!


Γενικά, το τι όνομα έχει κάποιος είναι σημαντικό για την αυτοεικόνα του, τα καλά νέα όμως είναι πως μπορεί να το προσαρμόσει κάποιος όπως θέλει - κι ας λέμε εμείς, είναι δικαίωμά του. Bonus ιδέα, ψάξε γενικά το τι σημαίνει το όνομά σου, τι συμβολίζει και ποιες είναι οι ρίζες του. Σίγουρα θα σε ενθουσιάσει!

Katie :*:*