Gay: γεννιέσαι ή γίνεσαι;

 Πολλές και όμορφες καλησπέρες! Σήμερα, φίλοι μου, θα πέσουμε... στα βαθιά. Θέμα μας σήμερα η ομοφυλοφιλία. Οι άνθρωποι που συνάπτουν ερωτικές σχέσεις με το ίδιο φύλο γεννιούνται έτσι ή γίνονται αργότερα; Αυτό είναι ένα ερώτημα που έχει απασχολήσει πολύ κόσμο ουκ ολίγες φορές. Η ιδέα αυτή μου ήρθε μέσω μιας συζήτησης με μια γνωστή μου, που ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε πως οι γκέι γίνονται έτσι στην πορεία επειδή το επιλέγουν, και μάλιστα τόνισε πως γνώριζε ανθρώπους που το είχαν επιλέξει. Όσο άκυρη και να νομίζεις πως είναι η άποψη κάποιου -που η συγκεκριμένη ήταν, τουλάχιστον για μένα- δεν έχεις δικαίωμα να τον προσβάλλεις. Για αυτό και εγώ προσπάθησα να της εξηγηθώ με λογική και ηρεμία. Δεν νομίζω πως τα κατανόησε, αλλά δεν ήταν και αυτός ο σκοπός μου. Το σωστό είναι να έχεις άποψη στηριζόμενη σε επιχειρήματα και τεκμήρια και όχι να παλεύεις να πείσεις τον άλλον για αυτήν. Αν δεν θέλει να πειστεί, δεν θα το κάνει ό,τι κι αν πεις. 

Η αλήθεια είναι πως, παρ' όλο που έχουν γίνει πολλές σχετικές έρευνες, η επιστημονική κοινότητα δεν έχει καταλήξει σε κάτι συγκεκριμένο που καθορίζει τον σεξουαλικό προσανατολισμό του κάθε ανθρώπου. Όμως υπάρχουν ενδείξεις βιολογικών διαφορών στους γκέι. Παραδείγματα είναι η μικρή διαφορά μεγέθους ημισφαιρίων, η διαφορά μεγέθους αμυγδαλής -μέρος του εγκεφάλου υπεύθυνο για τα συναισθήματα- μελέτης διδύμων που ήταν πιθανόν αν το ένα ήταν γκέι να είναι και το άλλο, διεργασίες όσο το έμβρυο είναι ακόμα στη μήτρα κ.λπ. Τέλος πάντων, δεν παρουσιάζω λεπτομέρειες διότι όποιος θέλει μπορεί άνετα να τις ψάξει όπως έκανα και εγώ. Κατέληξα λοιπόν στο ότι μπορεί να μην υπάρχει καθαρά πόρισμα τύπου "να, αυτό είναι το γονίδιο που σε κάνει γκέι" αλλά πολλές βιολογικές διεργασίες είναι δυνατόν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση του σεξουαλικού προσανατολισμού, παρ' όλο που είναι σαφές ότι αυτό χρειάζεται περισσότερη έρευνα. 

Η ψυχολογία βέβαια υποστηρίζει πως οτιδήποτε προκύπτει στον άνθρωπο είναι ένα συνδυασμός της βιολογικής μας σύστασης και του περιβάλλοντός μας. Λογικό, εδώ που τα λέμε. Δεν έχουμε γεννηθεί tabula rasa (άγραφο χαρτί) σε αντίθεση με ό,τι πίστευαν κάποιοι παλαιότερα, όμως ταυτόχρονα δεν είμαστε τελείως απροσπέλαστοι όσον αφορά τα εξωτερικά μας ερεθίσματα, τα οποία λαμβάνουμε όσο μεγαλώνουμε. Όμως, κατά τη γνώμη μου, το να είσαι γκέι είναι κάτι διαφορετικό. Άλλο οι απόψεις και οι αξίες μας που διαμορφώνονται από εξωτερικούς παράγοντες και άλλο ο σεξουαλικός προσανατολισμός, ο οποίος βασίζεται σε ένστικτα που έχουμε από τη δημιουργία του ανθρώπινου είδους. Όσο δυνατές και να είναι οι επιρροές που έχουμε, δε νομίζω πως φτάνουν ως εκεί. 

Σκεφτείτε και αυτό, πως το σημερινό Ελλαδιστάν είναι πολλά χρόνια πίσω όσον αφορά αυτό το θέμα - και η Κύπρος στην οποία μένω είναι στην ίδια κατάσταση. Η αλήθεια βέβαια είναι πως επιτέλους βγήκε το σύμφωνο συμβίωσης και εγώ προσωπικά έχω γνωρίσει πολλούς ανοιχτόμυαλους και προοδευτικούς ανθρώπους, αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας για να αποδεχτούμε στα αλήθεια την ομοφυλοφυλία, να θεωρούμε τους γκέι πραγματικά ίσους και να μην τους στερούμε τα δικαιώματα που αξίζουν. Δυσκολευόμαστε ακόμα να αναγνωρίσουμε πως οι γκέι δεν ζητάνε παραπάνω δικαιώματα, αλλά ΙΣΑ δικαιώματα. Σε μια χώρα που έχουμε επιτρέψει μεσαιωνικές αντιλήψεις της εκκλησίας να υφίστανται και που οι (περισσότεροι) παπάδες αναθεματίζουν τους γκέι ενώ δεν πληρώνουν φόρους όπως όλοι οι υπόλοιποι χωρίς κανένα λόγο, τι ακριβώς περιμένουμε; Κάναμε σημαντικά βήματα από παλαιότερα, αλλά σε σύγκριση με άλλες χώρες που επιτρέπουν τους γάμους ομόφυλων ζευγαριών καθώς και το να υιοθετούν παιδιά είμαστε ακόμα σαν χρονιάρικα παιδιά που μόλις άρχισαν να περπατούν. 


Πώς λοιπόν, σε μια τέτοια κοινωνία, κάποιος θα "επιλέξει" να είναι γκέι; Ακόμα και για άλλες χώρες που είναι πιο μπροστά, δεν αποτελεί ιδιαίτερα βολική επιλογή. Κάπου διάβασα σχετικά με την Αυστραλία, όπου τα πράγματα είναι σαφώς πιο προχωρημένα: "δεν ζεις σε μια χώρα που έχει αποδεχθεί την ομοφυλοφιλία, ζεις σε μια χώρα που ξέρει να υποκρίνεται καλύτερα από τις άλλες". Ακόμα και σε αυτές τις χώρες λοιπόν δεν έχει νόημα να το επιλέξεις, πόσο μάλλον εδώ πέρα που -άκουσον, άκουσον- υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι που τους καταδικάζουν και δεν τους θεωρούν ίσους στη ζωή. Και δυστυχώς, δεν υπερβάλλω. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που νευρίασαν με το σύμφωνο συμβίωσης, που τους αποκαλούν "ανώμαλους", που λένε πως δεν έχουν δικαίωμα για γάμο, οικογένεια, δουλειά. 

Πώς λοιπόν να υπάρχει ως επιλογή; Η κοινωνία μας δεν προωθεί το "μοντέλο" του γκέι ούτε -ας μην κοροϊδευόμαστε- το αποδέχεται. Άσε που για να σε επηρεάσει κάτι, θα πρέπει να εκτεθείς μακροχρόνια σε αυτό και ιδιαίτερα ως παιδί, που ακόμα αναπτύσσεις τον χαρακτήρα σου. "Ναι αλλά η τηλεόραση τους δείχνει και επηρεάζει τα παιδιά μας". Τι ακούω Παναγία μου. Οκέι, ακόμα κι αν απ' όοοολα τα πρότυπα της τηλεόρασης το παιδί σου επιλέγει αυτό, ας υποθέσουμε πως όντως το αντιγράφει από την τηλεόραση. Λες βάσει ενός τηλεοπτικού θεάματος που προβάλλεται πολύ λιγότερο από το "μάτσο άντρα"/"femme fatale" να θέλει να καθορίσει όλη τη ζωή του; Και ας μη γελιόμαστε, ο καθένας μας ξέρει σήμερα τι περιμένει κάποιον στο υπέροχο Ελλαδιστάν έτσι και τολμήσει να "ακολουθήσει τον μη φυσιολογικό δρόμο"! Αποξένωση, δυσκολία εύρεσης συντρόφου, ρατσισμός παντού και δε συμμαζεύεται. Γιατί να θες να το επιλέξεις αυτό;

"Ναι αλλά ξέρω άτομα που το έχουν επιλέξει και είναι ευχαριστημένοι με αυτό" ήταν η φαεινή απάντηση της εν λόγω κοπέλας. Κρατήθηκα να μη γελάσω γιατί δεν ήθελα να την προσβάλλω, καταπώς είπαμε. Αυτοί που είναι ευχαριστημένοι με αυτό, δε σημαίνει πως γεννιούνται χωρίς σεξουαλικό προσανατολισμό. Οι προτιμήσεις για ερωτικές σχέσεις εκδηλώνονται γενικά πριν την εφηβεία, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν ήδη! Δεν ξύπνησαν μια μέρα και είπαν "α, από σήμερα θα είμαι γκέι". Συμφωνώ πως μπορεί κάποιος να πειραματιστεί. Συμφωνώ πως κάποιος ίσως να είναι bisexual. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση!

Πού καταλήγουμε λοιπόν; Κανείς δεν γνωρίζει να απαντήσει με βεβαιότητα στο ερώτημα που βλέπουμε στον τίτλο του άρθρου, αλλά έχουν γίνει έρευνες που δείχνουν διαφορές στη βιολογική σύσταση των γκέι. Επιπλέον, κάτι τόσο βασικό όσο ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι φανερό ότι δεν γίνεται απλά να μην προϋπάρχει και να δημιουργείται μετά. Και, τελευταίο αλλά όχι έσχατο, η ίδια η κοινωνία δεν ευνοεί τέτοιες σκέψεις, ακόμα κι αν ήταν δυνατόν να επιλέξεις τι φύλο συντρόφου προτιμάς. Γιατί οι γκέι που προσπαθούν να καλυφθούν δεν είναι ευτυχισμένοι με "λευκό" γάμο; Γιατί νιώθουν πως κάτι λείπει; Γιατί παρ' όλο που καταπιέζονται παραμένουν γκέι; Γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να επιλέξεις και να αντιστρέψεις κάτι - αλλιώς δεν θα υπήρχαν γκέι στην τόσο προοδευτική χώρα μας, για ευνόητους λόγους!


Αυτή είναι η γνώμη μου, που βάσει όσων έψαξα είναι η σωστή για μένα. Ίσως να υπάρχουν κοινωνικές επιρροές, δεν αποκλείεται - αλλά για μένα αυτό δεν έχει βάση. Όπως ήδη είπαμε, η σωστή άποψη είναι κάτι υποκειμενικό. Η σωστή πράξη όμως είναι η στήριξή της με ανάλογες βάσεις. Πιστεύω πως στήριξα σωστά την άποψή μου και πιστεύω επίσης πως πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί μου. Επίσης δεν είναι κακό να διαφωνούμε με κάποιον, αρκεί να υπάρχει εποικοδομητική συζήτηση και όχι προσβολές ή ισχυρισμοί που δεν έχουν καμιά ανάλογη βάση. 

Και στην τελική, πιστεύω πως αυτό που θα πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο δεν είναι το πώς δημιουργούνται οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι, αλλά το να δημιουργήσουμε έναν κόσμο πιο δεκτικό προς αυτούς, όπου δε θα περιθωριοποιούνται με την ταμπέλα του "ανώμαλου" από τους ομοφοβικούς στενόμυαλους, αλλά θα αναγνωρίζονται ως ίσοι με τα ανάλογα δικαιώματα που αξίζει κάθε άνθρωπος στη ζωή!

Katie :*:*