Τι είναι πιο σημαντικό - οι φίλοι ή ο/η σύντροφός σου;

Ήρθα και πάλι, λίγο αργά λόγω υποχρεώσεων, παρέα με ένα θέμα που έχει απασχολήσει σίγουρα τον καθένα μας. Ένα δίλημμα που όλοι έχουμε αναλογιστεί: "Τι είναι πιο σημαντικό για σένα, οι φίλοι ή το αγόρι/κορίτσι σου;" Νομίζω μάλιστα πως προσωπικά, έχοντας και υπέροχους φίλους και ένα υπέροχο αγόρι ενώ τους αγαπώ όλους, είμαι μάλλον σε θέση να αναλύσω αυτό το θέμα! Και πρέπει να αναλυθεί όχι μόνο επειδή σίγουρα βασανίζει πολύ κόσμο και σε ακραίες καταστάσεις οδηγεί σε διάλυση φιλιών ή σχέσεων, αλλά και επειδή υπάρχουν πολλά πράγματα να ειπωθούν για αυτό, πέρα από τα προφανή που σκεφτόμαστε όλοι. Πώς λοιπό θα διαχειριστούμε αυτό το θέμα; Πώς θα κρίνουμε τη σημαντικότητα του καθενός; Υπάρχει πράγματι δίλημμα; Για να δούμε!

Κατ' αρχήν το πόσο σημαντικός είναι κάποιος δεν καθορίζεται τόσο από την "ταμπέλα" που θα του κοτσάρουμε, αλλά από πολύ περισσότερα πράγματα. Πόσο σου έχει σταθεί αυτός ο άνθρωπος; Πόσο καιρό είστε τόσο κοντά; Τι έχετε μοιραστεί; Έχει αποδείξει την αγάπη του για σένα; Πόσο κοντινός είναι; Παράδειγμα, όσον αφορά τους φίλους έχουμε τους κολλητούς μας, έχουμε επίσης κάποιους καλούς φίλους που όμως δεν θα πούμε όλα τα προσωπικά μας, έχουμε κάποια συμπαθητικά παιδιά που βγαίνουμε μαζί τους και κουβεντιάζουμε, και έχουμε και απλούς γνωστούς. Όλα αυτά είναι βέβαια γενικά, διότι κάθε άνθρωπος καθορίζει διαφορετικά την έννοια "φίλος". Για ευκολία συνεννόησης όμως, θα μιλήσουμε για πραγματικούς φίλους που είναι κοντά σου όποτε τους χρειάζεσαι και φυσικά όταν το έχουν ανάγκη θα τρέξεις και εσύ! Ο σύντροφος, πάλι, κατά πόσο είναι σημαντικός; Κάνε τις ίδιες ερωτήσεις που είπαμε πριν στον εαυτό σου για να το καταλάβεις!

Να καταστήσουμε βέβαια σαφές πως όταν ο σύντροφος είναι ακόμα... φρέσκος, υπάρχει μεν ένας κάποιος ενθουσιασμός (καινούριο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω) ΑΛΛΑ θα πρέπει να βάλουμε κάποια όρια στο κατά πόσο κυριαρχεί μέσα μας αυτό το συναίσθημα, γιατί όταν φτάσει να επισκιάζει τα άλλα θα το μετανιώσουμε αργότερα. Ας φέρω ένα παράδειγμα από τη δική μου ζωή για να πιάσουμε το νόημα. Το φοιτητικό μου παλατάκι είναι ανέκαθεν διακοσμημένο με τις φωτογραφίες των σημαντικών για μένα ανθρώπων. Το τότε φρέσκο αγόρι μου (δυο βδομάδες σχέση περίπου) πρόσεξε τις φωτογραφίες που έχω με τον εδώ και οκτώ σχεδόν χρόνια κολλητό μου και του φάνηκε παράξενο. Δεν είπε τίποτα περίεργο, όμως εγώ του ξεκαθάρισα από την αρχή πως αυτή η (μόνο) φιλία για μένα είναι ιερή και πως αν δεν είναι υπέρ της, δικό του πρόβλημα. Στάθηκα αρκετά τυχερή ώστε να μην μπλέξω με κανέναν ηλίθιο που δεν πιστεύει στις φιλίες μεταξύ των δύο φύλων και τώρα μπορεί οι δυο τους να πιάσουν και κουβέντα στο Skype και εγώ απλώς να κάθομαι εκεί, ας πούμε... Τι μας δείχνει αυτό λοιπόν; Πως χρειάζεται πολλή προσοχή διότι οι φίλοι μας ήταν πάντα εκεί για μας και τώρα ήρθε κάτι καινούριο που μας ενθουσίασε. Άρα πρέπει να προσέχουμε.

Αυτό το παράδειγμα με οδηγεί και σε κάτι άλλο επίσης σημαντικό: πως αν οι φίλοι σου και ο/η σύντροφός σου σε αγαπούν και σε σέβονται, θα υπάρχει αλληλοσεβασμός και καλοσύνη. Δεν είναι ανάγκη να γίνουν όλοι κολλητάρια, αλλά αν παρατηρήσεις π.χ. πως ένας φίλος είναι αρνητικός απέναντι στο ταίρι σου, υπάρχει λόγος. Ή δεν είναι αληθινός φίλος ή όντως κάτι πάει στραβά. Ανάλογα, αν ο/η σύντροφός σου δεν μιλάει και με τα καλύτερα λόγια για έναν φίλο, ή δεν σέβεται τους φίλους σου ή πράγματι κάτι δεν κολλάει. Να το ψάχνεις κάθε φορά και να σιγουρεύεσαι απόλυτα πριν καταλήξεις σε κάποιο συμπέρασμα, γιατί υπάρχει και το ενδεχόμενο παρεξήγησης.

Είναι λογικό σε μια καινούρια σχέση να αφιερώσεις λίγο παραπάνω χρόνο στο αίσθημά σου, αρκεί να μην το παρακάνεις. Κάποιοι τυφλώνονται τόσο που δεν το καταλαβαίνουν. Οι αληθινοί φίλοι μπορούν να το κατανοήσουν ως ένα σημείο, αλλά κι αυτοί κάποια στιγμή θα διαμαρτυρηθούν και θα έχουν και δίκιο. Όλοι το κάνουμε αυτό το λάθος, δεν το αρνούμαι ούτε και εγώ. Ευτυχώς έχω καλούς φίλους που με καταλαβαίνουν, και πιστεύω πως στάθηκα και αρκετά λογική ώστε να αναλύσω τι μου συμβαίνει και να βάλω όρια. Πλέον είμαι σε θέση να έχω τον καθέναν στη θέση που αξίζει. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει κατανόηση τόσο από τη μεριά του φίλου που θα καταλάβει τον... ερωτοχτυπημένο, όσο και από το ίδιο το άτομο που άρχισε τη σχέση για να καταλάβει το γρηγορότερο "πού πάω, και οι φίλοι μου;"

Σίγουρα όταν η σχέση σου βασίζεται σε αληθινά αισθήματα και οι φίλοι σου είναι αληθινοί φίλοι, αργά η γρήγορα θα υπάρξει μια ισορροπία και δεν θα υπάρχει καν λόγος της ύπαρξης του διλήμματος "ποιον να επιλέξω". "Κι αν τύχει να με καλέσουν κάπου φίλοι και σύντροφος την ίδια μέρα;" Ε, προφανώς συμβάλλουν άλλοι παράγοντες εκεί. Ποιος σε κάλεσε πρώτος; Με ποιον ήδη συμφώνησες; Για ποιον είναι πιο σημαντικό να πας, για λόγους π.χ. ανάγκης στήριξης ή μιας πολύ σημαντικής περίστασης; Αν είναι και τα δύο σημαντικά, τι είναι το πιο επείγον; Αν κρίνεις σωστά, καμιά απ' τις δύο "πλευρές" δεν θα έχει πρόβλημα - εκτός και αν δεν είσαι εσύ σημαντικός/η για αυτούς. Βέβαια, εξαρτάται και από το πώς ο ίδιος ο άνθρωπος ορίζει τις έννοιες "φίλοι" και "σχέση". Όταν θέλει απλά με τη μία ή την άλλη "κατηγορία" να περάσει την ώρα του και δεν νιώθει σοβαρά πράγματα, τότε αλλάζει η κατάσταση. Σε όσα γράφω εδώ παίρνω ως δεδομένο ότι και οι φίλοι και η σχέση μας είναι σημαντικά για εμάς.

Τι συμπέρασμα βγάζουμε από όλο αυτό; Η ερώτηση που τίθεται σε αυτό εδώ το άρθρο, δεν έχει καν λόγο ύπαρξης. Άλλο οι φίλοι, άλλο ο σύντροφος. Ποτέ κανένα από τα δύο δεν μας καλύπτει πλήρως διότι ως άνθρωποι έχουμε πολλές διαφορετικές πτυχές, συμφωνώ. Ο συνδυασμός τους μπορεί όμως να μας κάνει χαρούμενους. Αν εξαιρέσεις τον πρώτο καιρό που πρέπει να προσέχουμε λίγο παραπάνω ώστε να μην παρασυρθούμε από τον ενθουσιασμό μας -αν και αυτό οι πραγματικοί φίλοι θα το κατανοήσουν για κάποιο διάστημα- μπορεί να βρεθεί η κατάλληλη ισορροπία, αν φυσικά και οι δύο "πλευρές" μας νοιάζονται και μας αγαπούν πραγματικά. Αν κάποιος από αυτές σου ζητήσει να πεις τι είναι το πιο σημαντικό, τότε κάτι βρομάει στην όλη υπόθεση! Εγώ προσωπικά δεν απαντώ ποτέ σε αυτή την ερώτηση. Είναι σαν να πας να συγκρίνεις το αριστερό σου πόδι με το δεξί. Δεν θες να χάσεις κανένα από τα δύο και είναι το ίδιο σημαντικά, κι ας είναι το ένα αριστερό και το άλλο δεξί, άρα και διαφορετικά. 

Οι ανθρώπινες σχέσεις με τα αγαπημένα μας άτομα είναι το ίδιο σημαντικές, αν και διαφορετικής φύσεως. Για αυτό θα πρέπει να φροντίσουμε να μην τις χάσουμε, γιατί αυτό δεν θα μας αρέσει... Μπορούμε να το καταφέρουμε!

Katie :*:*