Ψυχολογία: στερεότυπα και προκαταλήψεις - Μέρος 2ο

Γεια σας και πάλι! Δύο μέρες καθυστέρηση αλλά αυτά έχει το πανεπιστημιακό ξεκίνημα... Τέλος πάντων, στο θέμα μας. Ψυχολογία και σήμερα, και αυτή τη φορά το προχωράμε λίιιγο μετά τις βασικές σπουδές διότι τα... θέματα δεν τελειώνουν εκεί.

Οι σπουδές αυτές καθαυτές, δεν τελειώνουν με ένα πτυχίο. Απ' όσο ξέρω στην Ελλάδα κάνεις πρακτική μετά το πτυχίο και μετά εξασκείς το επάγγελμα. Τι στο... λέω, έτσι πάει; Δεν είμαι βέβαια στην Ελλάδα για σπουδές και δεν ξέρω, όμως εδώ στην Κύπρο μετά το πτυχίο η νομοθεσία επιβάλλει συν ένα τριετές μάστερ για να μπορείς να εργαστείς. Ένας από τους καθηγητές μου μάλιστα προσθέτει πως σε άλλες χώρες δεν είναι καν έτσι, χρειάζεσαι και διδακτορικό. Εντάξει, ομολογώ πως οι πρώτες μου σκέψεις ήταν "ρε, θα σπουδάζω μέχρι να πεθάνω;" και "πού θα βρω λεφτά για τόσες σπουδές;"

Όμως υπάρχει ένα point σε όλο αυτό. Κατ' αρχήν απ' τη στιγμή που "μπλέκεις" με την Ψυχολογία ΞΕΡΕΙΣ πως είναι μια επιστήμη που εξελίσσεται συνεχώς -όπως και οι περισσότερες, άλλωστε- και είναι τόσο πολυδιάστατη, που για να δουλέψεις και μάλιστα με ανθρώπους που το χρειάζονται, πρέπει να ξέρεις όσα περισσότερα γίνεται και να συνεχίσεις να μαθαίνεις διότι δεν είναι ποτέ αρκετά. Θα μου πεις, γιατί πάει κόσμος στην Ελλάδα και δουλεύει μόνο με το πτυχίο; Ναι, βρήκες τη χώρα να μου φέρεις για παράδειγμα. Έτσι μπάχαλο που έχει γίνει η Ελλάδα σήμερα, τίποτα σχεδόν δεν είναι σωστό και οργανωμένο, και δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ δεν έχω καμιά όρεξη να μείνω σε μια χώρα όπου τελικά θα με καταπιεί, θα μείνω άνεργη ή θα κάνω μια δουλειά που δε γουστάρω και θα πάνε στράφι όσα λεφτά έδωσα για να πάρω το πτυχίο μου - ακόμα και αν χρειάζεται μόνο αυτό για να δουλέψω. Τουλάχιστον ανταμείβεσαι στο εξωτερικό για τους κόπους σου. 

Μια εύλογη απορία βέβαια είναι για το οικονομικό και αυτό είναι που τρομάζει τόσο κόσμο, μαζί και μένα. Όμως ας πούμε πως έχω καιρό μέχρι να τελειώσω, κι εγώ και όλος ο κόσμος στη θέση μου τώρα. Έχω δει κόσμο που σπουδάζει γιατί το θέλει, και άλλον που σπουδάζει από υποχρέωση. Όποιος γουστάρει, θα το ψάξει μέχρι τέρμα. Θα μαζεύει λεφτά, θα δουλέψει, θα ζει οικονομικά. Θα σκοτωθεί στο διάβασμα μπας και καπαρώσει μια υποτροφία για να μη φαλιρίσει. Πότε θα ζήσει τη φοιτητική ζωή, θα με ρωτήσετε. Και θα σας ρωτήσω κι εγώ, τι είναι η φοιτητική ζωή; Ανελέητο κλάμπινγκ αφήνοντας τα βιβλία σου να πιάσουν ένα μέτρο σκόνη; Όσοι έχετε συνδέσει τη φοιτητική ζωή με αυτό, μάλλον είστε νυχτωμένοι. Πρώτον, διότι δεν αρέσει σε όλο τον κόσμο αυτό και δεύτερον, μπορεί η φοιτητική ζωή να έχει τις λιγότερες ευθύνες αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν καθόλου. Η μαγκιά είναι να τα ισορροπήσεις όλα όπως μπορείς και να κάνεις την μετάβασή σου στον έξω κόσμο την καλύτερη δυνατή. 

Επίσης, δεν έχει "μέχρι πότε θα σπουδάζω" διότι υποτίθεται πως θες να το σπουδάσεις αυτό και να μάθεις όσο περισσότερα γίνεται για να κάνεις τη δουλειά σου σωστά. Αν έχεις την υγεία σου και τα βγάζεις πέρα με τις σπουδές μην γκρινιάζεις. Δε λέω, ίσως να μη σου αρέσουν ορισμένα μαθήματα του κλάδου σου. Ούτε εμένα μ' αρέσει που πρέπει να κάνω Στατιστική, αλλά αφού είναι απαραίτητο σκάω και κάνω υπομονή μέχρι να μπω στα μαθήματα που με ενδιαφέρουν περισσότερο. Αν πάρεις το πτυχίο που θες, μια χαρά. Ξέρω άλλωστε πολλά παιδιά που λένε "θέλω αυτό το πτυχίο μόνο επειδή μου προσφέρει το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό". 


Μιας και μιλάμε όμως για τα πράγματα που πρέπει να μάθεις, τις προάλλες πέτυχα ένα άρθρο στο ίντερνετ, το οποίο έθετε το εξής ερώτημα: Μπορεί να κλονιστεί η Ψυχολογία ως επιστήμη, καθώς παραπάνω από τα μισά πράγματα που ξέρουμε πιθανόν να είναι και λανθασμένα. Δεν με εντυπωσίασε και ιδιαίτερα το άρθρο, διότι λέει πράγματα που προκύπτουν με τη λογική σκέψη. Όπως είπαμε τουλάχιστον πεντακόσιες εξήντα δύο φορές, η Ψυχολογία ασχολείται με την ψυχή του ανθρώπου για την οποία δεν θα μάθουμε ποτέ όλα τα δυνατά πράγματα. Και αλίμονο αν γινόταν αυτό, γιατί μετά πώς θα εξελισσόταν αυτή η επιστήμη; Οι συνεχείς έρευνες, τα καινούρια πορίσματα, είναι απλώς απαραίτητα. Όμως ακόμα κι αν αποδειχθούν λανθασμένες, συνεχίζουμε να τις μαθαίνουμε για να ξέρουμε τι είναι αυτό που έχει ερευνηθεί. Συνεχώς βγαίνουν καινούρια πράγματα στη δημοσιότητα. Για παράδειγμα, γιατί μαθαίνουμε ακόμα για τις πρώτες προσεγγίσεις στην Ψυχολογία όταν μετά αποδείχθηκε πως ήταν, επιεικώς, κουταμάρες;

Τότε ΤΙ σπουδάζουμε; Θα σου πω τι σπουδάζουμε... ΚΑΘΕ επιστήμη εξελίσσεται συνέχεια. Απλά μαθαίνεις κάποια στάνταρ πράγματα διότι με αυτά ξεκίνησε και εξελίχθηκε μέχρι σήμερα. Και για να μη μου πείτε πως μόνο για ψυχολογία μιλάω και αυτό δεν ισχύει αλλού, θα φέρω άλλο παράδειγμα. Ας πάρουμε λοιπόν την Πληροφορική. Η τεχνολογία σήμερα προχωράει πιο γρήγορα κι απ' τον Μπολτ στο πρωτάθλημα. Άρα αυτά που μαθαίνουμε τώρα, σε λίγο καιρό ίσως να είναι τελείως εκτός εποχής. Όμως δεν πρέπει να γνωρίζεις την εξέλιξη της επιστήμης, για να μπορείς να παρακολουθήσεις και τη συνέχειά της; Άσε που όσοι ξέρω και σπουδάζουν Πληροφορική, είναι καμμένοι με αυτή την επιστήμη και είναι ικανοί να ερευνήσουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ που την αφορούν. 

Τι θέλω λοιπόν να πω; Ο ρόλος σου είναι να πάρεις το πτυχίο/μεταπτυχιακό/διδακτορικό/γουατέβερ και να μπορείς και νόμιμα να εξελίξεις τις γνώσεις σου, να μάθεις ακόμα περισσότερα πράγματα και να κάνεις αυτό που ονειρεύεσαι! Και αν το θέλεις θα τα καταφέρεις σίγουρα...! Βέβαια, είπα πως σήμερα θα μιλήσω καθαρά για το επαγγελματικό κομμάτι, αλλά πώς θα μιλήσω για αυτό εάν δε μιλήσω για όσα το προετοιμάζουν; Οπότε ο... ψυχολογικός πυρετός θα συνεχιστεί και την άλλη Κυριακή!

Μέχρι τότε να περνάτε τέλεια!
Katie :*:*