Μην χασμουριέστε, δε σκοπεύω να κάνω τόοοσο βαθυστόχαστη ανάλυση. Απλά, λιτά και περιεκτικά λοιπόν. Ακριβώς επειδή όλοι ξέρουμε τον άθλιο τρόπο που το ελληνικό σύστημα "κρίνει" κατά πόσο ένας μαθητής είναι άξιος να εισαχθεί στην τάδε σχολή, γνωρίζουμε πως δεν το πετυχαίνει και απαραίτητα όποιος το αξίζει. Τόσο πέρυσι που έδινα εγώ όσο και φέτος που ασχολήθηκα με το ζήτημα, πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου πολλοί τύποι ανθρώπων που έδιναν Πανελλήνιες και τα ξαναθυμάμαι τώρα. Τώρα το γιατί τα αναφέρω, θα το δείτε παρακάτω.
Ας αρχίσουμε με αυτά που έμαθα για κάποιον συμμαθητή μου, με τον οποίο λέγαμε κανά-δυο τυπικές κουβέντες και τίποτα παραπάνω. Ο εκάστοτε τύπος θεωρούσε τον εαυτό του "αυθεντία" και το έβγαζε προς τα έξω, μάλλον γιατί πολλοί ζητούσαν την βοήθειά του μέσα στη χρονιά. Έμαθα λοιπόν πως εμένα με θεωρούσε ηλίθια λόγω της κάποιες φορές χαμηλής επίδοσής μου στα μαθήματα της κατεύθυνσής μου και πως θα πήγαινα σε οποιαδήποτε σχολή περνούσα άσχετα αν μου άρεσε ή όχι. Ήταν τόσο γελοίο αυτό που είπε, που δεν ασχολήθηκα καν και ο μόνος λόγος που το αναφέρω τώρα είναι επειδή σίγουρα έστω και ένας από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, έχει πετύχει τουλάχιστον έναν τέτοιο τύπο. Αλλά ο τυπάκος ήταν τελείως φάουλ για δύο λόγους. Πρώτον, τυχαίνει να ξέρω πως αυτός πέρασε στη δεύτερη σχολή επιλογής του. Οπότε, μάλλον δεν είχε το δικαίωμα να μου πει κάτι σχετικό μιας και εγώ -μέσα από δυσκολίες μεν, με επιτυχία δε- σπουδάζω αυτό που πραγματικά αγαπάω. Και επίσης, ακόμα κι αν τελικά είναι ευχαριστημένος με τη σχολή του με γεια του με χαρά του. Αλλά δε μου δίνει και τη σούπερ καλύτερη εικόνα για το πρόσωπό του το ότι μπορεί να σχηματίσει άποψη τόσο εύκολα για κάποιο άλλο πρόσωπο που γνωρίζει μόνο φατσικά.
Και πάμε τώρα σε μια άλλη περίπτωση συμμαθητή, που ας μου επιτραπεί να δηλώσω πως τον ήξερα λίγο καλύτερα. Δε διατυμπάνιζε πόσο υπέροχος και καταπληκτικός είναι, αλλά ο πραγματικός του χαρακτήρας φάνηκε μετά που βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Εντάξει, τον παραδέχομαι στο γεγονός ότι προσπάθησε σκληρά και ξεπατώθηκε στο διάβασμα. Άσχετα από το ότι ύστερα από κάποιο σημείο αυτό έγινε εμμονή και δεν τον άφηνε να ξεκολλήσει από τα βιβλία και να ασχοληθεί με κάτι άλλο - αλλά αυτό είναι δικό του θέμα, δεν ενοχλούσε κανέναν άλλον. Επίσης μπράβο του που δεν έκανε κάθε τρεις και λίγο check in στα social media για να "δείξει" πόσο "πολύ" διάβαζε, σαν κάτι άλλους που είχα δει. Ναι ρε, βλέπουμε πόσο συγκεντρωμένοι είστε για να ανοίγετε το facebook και να το ποστάρετε στον τοίχο σας. Τέλος πάντων, το παιδί μπήκε και στη σχολή που ήθελε, μπράβο του. Όμως πού ήταν το πρόβλημα; Η ιδιαίτερα υψηλή βαθμολογία του τον έκανε να σηκώσει ψηλά τη μύτη και να υποτιμήσει όσους συγκέντρωσαν λιγότερα μόρια από εκείνον. Και μάλιστα όχι μόνο αγνώστους και γνωστούς, αλλά ακόμα και μέχρι πρότινος φίλους του. Φίλους! Έτσι είναι η φιλία ρε ταραμά; Να τους βράσω τους βαθμούς και τις διακρίσεις σου, να το βράσω πως μπήκες από τους πρώτους στη σχολή. Νομίζεις πως το πτυχίο θα είναι τελικά μαζί σου στα δύσκολα ή θα σου δείχνει την αγάπη του; ΤΣΟΥ. Αν συνεχίσεις έτσι, έχεις τις ευλογίες μου να θεωρήσεις το πτυχίο σου τελείως άχρηστο και να το κάνεις wettex. Και πίστεψέ με, κάποιοι δε θα στενοχωρηθούν καθόλου. Κακία; Καμία σχέση. Απλώς όπως φέρεσαι, έτσι θα σου φέρονται και σένα. Και προτού παρεξηγηθώ και με πάρετε με τις πέτρες μερικοί μερικοί, κατηγορώντας με πως ζω σε ουτοπίες, να εξηγηθώ. Προς Θεού, δε λέω πως δε χρειάζεται ένα πτυχίο και μια ειδίκευση σήμερα - κάθε άλλο! Φυσικά και πιστεύω στη δύναμη της απόκτησης πτυχίου, αλλιώς δεν θα κυνηγούσα τόσο έντονα το όνειρο των σπουδών. Αλλά αν δεν είσαι πρώτα απ' όλα σωστός άνθρωπος, δε θα πετύχεις και δε θα ευτυχήσεις.
Η τρίτη περίπτωση είναι μια πολύ στενή μου φίλη που έκανε πραγματικά υπερπροσπάθεια στη μελέτη της και όμως λόγω του έντονου άγχους της δεν τα κατάφερε να εισαχθεί στη σχολή που ονειρευόταν. Όμως ξέρω πως της άξιζε και με το παραπάνω, γιατί έχει προσόντα στο χαρακτήρα της απαραίτητα για το επάγγελμα που την ενδιαφέρει. Προφανώς το ξέρει κι η ίδια η ζωή, γιατί της έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία και σήμερα σπουδάζει αυτό που θέλει. Όχι με τις συνθήκες που είχε αρχικά φανταστεί, ναι μεν λίγο δυσκολότερα από το προβλεπόμενο, αλλά τα καταφέρνει. Και μέσα από αυτό μαθαίνει, γίνεται δυνατότερη και αρχίζει να δείχνει τις πραγματικές δυνατότητες της κερδίζοντας αυτό που όντως της πρέπει να έχει. Τώρα σπουδάζουμε μαζί και δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί άνθρωπο στον κόσμο που να είναι τόσο περήφανοι για εκείνη όπως εγώ.
Ένας επίσης καλός μου φίλος, είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα του "όποιος θέλει μπορεί". Κατάφερε, παρά το τρελό του άγχος να διαβάσει όχι μόνο πολύ αλλά και σωστά, και ως εκ τούτου να λάβει την τεράστια ανταμοιβή της εισαγωγής στη σχολή που επιθυμούσε διακαώς από παιδί. Και αυτό δεν τον άλλαξε σε τίποτα, έτσι; Ούτε υποτίμησε άτομα που δεν έγραψαν τόσο καλά, ούτε έτριψε κακοπροαίρετα την επιτυχία του στη μούρη κανενός. Και κυρίως, τώρα που έχει την πρώτη του εξεταστική στη σχολή, δεν κάνει γελοία post στα social media τύπου "τι την ήθελα τέτοια δύσκολη σχολή" όπως έχω δει πολλούς άλλους να κάνουν. Γιατί όταν θέλεις να εισαχθείς σε ένα απαιτητικό πανεπιστήμιο επειδή όντως το γουστάρεις και όχι για άλλους ασήμαντους λόγους, ακόμα και το διάβασμα για την εξεταστική τελικά το ευχαριστιέσαι!
Πέμπτη και τελευταία περίπτωση, ακόμα μια πολύ καλή φίλη... η οποία όμως ρίχτηκε φέτος στον αγώνα της. Τα πήγε καθώς μου είπε εξαιρετικά, και ξέρω πως το άξιζε γιατί ξεπέρασε τον εαυτό της, έκανε μια τιτάνια προσπάθεια έναν χρόνο τώρα και βγήκε νικήτρια, ξέροντας πως με τους βαθμούς της θα εισαχθεί σίγουρα εκεί που θέλει. Ξέρω τον αγώνα της, τον χαρακτήρα της, ξέρω πόσο το ήθελε... ε, και εν τέλει ξέρω πως κέρδισε επάξια τη θέση της στο πανεπιστήμιο. Ήταν πραγματικά συγκεντρωμένη, πατούσε γερά στα πόδια της χωρίς να συγκρίνεται με άλλους, και ακολούθησε αταλάντευτα το στόχο και όνειρό ζωής της. Για αυτό όλο το καλοκαίρι θα πανηγυρίζουμε παρέα.Ο καθένας παίρνει πάντα αυτό που του αξίζει: κλασικός φυσικός νόμος δράσης-αντίδρασης που δεν διαψεύδεται ποτέ.
Τώρα θα μου πείτε, γιατί κάνεις αναφορά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Πρώτον, γιατί μέσα στις περιπτώσεις αυτές θα βρείτε και παραδείγματα γνωστά σε σας. Δεύτερον, θέλω απλά να δείξω πως οι Πανελλήνιες δεν καθορίζουν ούτε ποιος είσαι, ούτε πόσο αξίζεις, ούτε και τι θα κάνεις στη ζωή σου. Μπορούν να καθορίσουν τη σχολή που θα εισαχθείς με το βαθμό σου, ναι. Αλλά με τι τρόπο; Έχουμε καθίσει να συλλογιστούμε πόσοι απ' αυτούς που πέρασαν στην τάδε σχολή το αξίζουν πραγματικά να βρίσκονται σε αυτή τη θέση; Ας πάρουμε για παράδειγμα την Ιατρική - η πιο κλασική υψηλόβαθμη σχολή που μπορούν να τη θέλουν ένα κάρο διαφορετικοί μαθητές για ακόμα ένα κάρο διαφορετικούς λόγους. Ποιος το αξίζει περισσότερο; Ο μαθητής που όνειρο ζωής του είναι να γίνει γιατρός γιατί αυτό τον γεμίζει πραγματικά, διαβάζει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες επιμένοντας αταλάντευτα στον στόχο του χωρίς να αποσπάται από τίποτα, και όταν θα περάσει θα το χαρεί πραγματικά χωρίς να ψωνιστεί και χωρίς να μειώσει κανέναν; Ή το λωλάδι που συνέχεια διατυμπανίζει face-to-face αλλά και σε social media "πόσο διαβάζει", θέλει τη σχολή γιατί θα του προσδώσει κύρος και πηγαίνει μόνο στα πιο ακριβά και διάσημα φροντιστήρια γιατί μόνο αυτά πιστεύει πως κάνουν καλή δουλειά; Και εν τέλει όταν μπει στη σχολή θεωρεί τους άλλους που δεν πέρασαν "κατώτερους;" Νομίζω, πως η απάντηση είναι προφανής...
Φέτος κάποιοι τα πήγατε τόσο καλά που είστε σίγουροι πως θα μπείτε στη σχολή που θέλετε, κάποιοι είστε αβέβαιοι και κάποιοι άλλοι ίσως απελπιστήκατε. Λοιπόν κατ' αρχήν χαλαρώστε και ύστερα κάντε το μηχανογραφικό σας δηλώνοντας ό,τι γουστάρετε κι όχι αυτό που πιστεύετε πως θα πιάσετε, όχι αυτό που θέλει άλλος αντί για σας. Ποτέ δεν ξέρουμε τι συμβαίνει, κι ακόμα κι αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλετε, υπάρχει το σοφό ρητό που λέει πως "όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη". Αυτό σημαίνει πως ό,τι θέλετε θα γίνει, απλά ίσως όχι με το δρόμο που είχατε στο νου σας. Η ζωή δεν ξεχνά κανέναν. Είπαμε, δράση-αντίδραση, έτσι; Άρα μια μέρα οι κόποι σας θα ανταμειφθούν. Πάντοτε παίρνουμε αυτό που αξίζουμε, διότι οτιδήποτε συμβαίνει είναι τελικά για καλό μας.
Μην το ξεχάσετε αυτό, και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη να παλεύετε για τα όνειρά σας!
Απολαύστε τις διακοπές σας!
Katie :*:*
Katie :*:*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου