Ready, set, go. :P

Γράφω, άρα υπάρχω.

Αφού λοιπόν αποφάσισα να φτιάξω ένα ιστολόγιο και να γράφω ό,τι ξεπηδάει απ' την ψυχή μου, σημαίνει πως υπάρχω, τουλάχιστον στο ίντερνετ. Κι αφού... υπάρχω, ας γράψω.
Καταρχήν, να συστηθώ.
Κατερίνα το όνομά μου, ίσως όχι το πιο σύνηθες - αλλά αυτό δε μας αποτρέπει από το να το θεωρήσουμε χιλιοακουσμένο. Παλιά δεν μ' άρεσε να με λένε έτσι. Αλλά κάθισα και είπα στον εαυτό μου "ξέρεις πόσος κόσμος τρέχει να καπαρώσει αυτό το όνομα, αποδεικνύοντας πόσο γαμάτο είναι;" Ε και ηρέμησα.
Μετράω 19 χρόνια σε αυτόν τον τρελό κόσμο, γεμάτα με οτιδήποτε άλλο εκτός από βαρεμάρα - και χαίρομαι για αυτό. 

Παιδί της λεβεντογέννας Κρήτης, αυτής των διαχρονικών αξιών και των σταράτων λόγων, Δεν μένω εκεί τώρα, αλλά θα την κουβαλάω πάντα μέσα μου. Δε φεύγει και ποτέ, άρα δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς - δεν έχω καμιά διάθεση άλλωστε. 

Πνεύμα αντιλογίας, ατίθαση και ανήσυχο πνεύμα από κούνια - ως εκ τούτου φοιτήτρια Ψυχολογίας στην αδελφή Μεγαλόνησο Κύπρο. Το μόνο που θα μπορούσα να σπουδάζω, γιατί είναι το μόνο που με παθιάζει και ως γνωστόν καλύτερα κάνε κάτι με την ψυχή σου αλλιώς μην το κάνεις καθόλου. 

Βιβλία, θέατρο, μουσική και γραφή οι αγάπες της ζωής μου. Όπως και οι -λίγοι- άνθρωποι που για μένα αξίζουν. Για την ακρίβεια, μετρημένοι στα δάχτυλα είναι, αλλά σαν αυτούς δεν έχει.
Φανατική αγκαλίτσας, γελάω με κάθε αφορμή και χορεύω μόνο στη βροχή, γιατί τις άλλες φορές νιώθω πως ντρέπομαι και δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου.
Θα παραμείνω πάντοτε παιδί. Συγκεκριμένα, ένα αγοροκόριτσο που δε θα σταματά ποτέ να εκπλήσσει τους γύρω του αλλά και μένα την ίδια.

Τώρα αυτό το blog, για μένα είναι σαν την πασίγνωστη από τον λατρεμένο Χάρι Πότερ "κιβωτό στοχασμών". Οποιοσδήποτε διαβάσει αυτές τις γραμμές και ξέρει για τι πράγμα μιλάω, θα κουνήσει το κεφάλι με συγκατάβαση και θα πει "μπράβο αδερφάκι, πες τα". Επειδή όμως κάποιοι δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία του Χαριποτερικού κόσμου (καλά, αλήθεια τώρα;;;) ας μου επιτραπεί να εξηγήσω σε τι αναφέρομαι. 

Η κιβωτός των στοχασμών ήταν μια μαγική λεκάνη στην οποία έβαζες μέσα με το μαγικό ραβδί σου όλες τις σκέψεις σου, και τελικά τις έβλεπες να προβάλλονται εκεί μέσα.

Δυστυχώς εγώ δεν πήρα το γράμμα μου για το Χόγκουαρτς (σίγουρα η κουκουβάγια που το μετέφερε θα χάθηκε/τραυματίστηκε/whatever) οπότε δεν έχω μαγικό ραβδί και πολύ περισσότερο κιβωτό στοχασμών.

Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι όμως. Ας μετατρέψω το πληκτρολόγιό μου σε μαγικό ραβδί και σίγουρα αυτό το ιστολόγιο θα γίνει μια "κιβωτός στοχασμών" όχι μόνο για μένα, αλλά σίγουρα και για άλλους που ίσως τώρα με διαβάζετε. Δε διαφέρουμε βλέπετε και πολύ εμείς οι άνθρωποι, και ίσως οι σκέψεις μου να είναι και δικές σας...

Τα λέμε σύντομα λοιπόν...
Katie :*:*