Αρκετά όμως με τα προφανή και τα κλισέ, διότι το άρθρο έχει κι άλλο σκοπό εκτός από τις ευχές και τις διαπιστώσεις για το ερχόμενο έτος. Η καλύτερη στιγμή του έτους είναι εκείνη που κάνεις το γνωστό... ξεσκαρτάρισμα. Κάθε Σεπτέμβρη συνήθιζα ως μαθήτρια να ανοίγω τα συρτάρια μου και να κάνω χώρο για τα καινούρια σχολικά βιβλία, πετώντας όσα δεν ήθελα ή δε χρειαζόμουν. Το ξέρετε πως αυτό γίνεται και με τους ανθρώπους; Και για μένα, πολύ πιο συχνά απ' ότι με τα βιβλία. Και όχι, δεν (θα έλεγα ότι) είμαι ένα ακοινώνητο χάπατο, που λέει κι ο τρισαγαπημένος συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ, οπότε θα σας εξηγήσω τι εννοώ.
Δεν υπάρχει χώρος στη ζωή μας για ανθρώπους που δεν μας αγαπούν ή δεν είμαστε τόσο σημαντικοί για αυτούς όσο εκείνοι για μας. Ή τουλάχιστον, ας μη διαθέτουμε χώρο που παραγκωνίζει εμάς τους ίδιους καθώς και πιο αγαπημένα μας πρόσωπα. Σίγουρα ένας άνθρωπος που αγαπάει να βοηθάει τους γύρω του και να αλληλεπιδρά μαζί τους θα τους αφιερώνει χρόνο, αλλά πάντοτε πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία. Το πρώτο βήμα ποιος οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση σίγουρα πρέπει να είναι θετικό και μερικές ευκαιρίες καλό είναι να δίνονται, διότι είμαστε άνθρωποι. Από ένα σημείο και μετά όμως, πρέπει να προσέχουμε πού διαθέτουμε τον εαυτό μας - όσο κι αν το αντίθετο ακούγεται ρομαντικό. Η ζωή δεν θέλει (μόνο) ρομαντισμό.
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, μπορώ να σας διηγηθώ και προσωπικές εμπειρίες με τις οποίες σίγουρα θα ταυτιστείτε. Η φετινή χρονιά, εκτός των άλλων, μου πήρε μια φιλία που θεωρούσα στέρεη και μου έδωσε πίσω μια άλλη που θεωρούσα τελειωμένη. Ένιωσα λοιπόν ότι δεν αφιέρωσα χρόνο στο σωστό άτομο. Ευτυχώς, κάποιοι από εμάς είμαστε τυχεροί και έχουμε ευκαιρίες για να επανορθώσουμε. Το να δίνουμε το χρόνο που πρέπει στους ανθρώπους που το αξίζουν δεν χαροποιεί μόνο εμάς, αλλά και τα άτομα που πραγματικά μας αγαπούν μιας και βλέπουν πως είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι.
Βέβαια, οι άνθρωποι που δεν είναι στη ζωή μας για τον οποιονδήποτε λόγο δε σημαίνει πως είναι απαραίτητα στραβοί ή κακοί. Υπάρχουν αυτοί που μας αντιπαθούν ή ακόμα που θέλουν και το κακό μας, όμως δεν είναι πάντα έτσι. Υπάρχουν κι αυτοί που απλώς δεν τα βρίσκουμε σαν άνθρωποι, ή που μπορεί να είναι συμπαθητικοί αλλά να μην είναι και για να μπουν στην καρδιά μας. Υπάρχουν τόσα διαφορετικά είδη ανθρώπων, μιας και ο καθένας μας είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Εντάξει, φτάνει με τη λέξη "υπάρχουν", μπαφιάσαμε πια...
Ούτε και χρειάζεται να είμαστε τόσο μικρόψυχοι ώστε να ευχηθούμε εμείς το κακό σε πρόσωπα που τρέφουν τα ίδια αισθήματα για μας. Άλλο απομακρύνω κάποιον από τη ζωή μου για να αισθανθώ καλύτερα και άλλο κάθομαι και τρέφω αρνητικά αισθήματα για αυτό το πρόσωπο. Εξάλλου αν δηλητηριάζεις την καρδιά σου, μόνο που δεν τον απομακρύνεις - αντίθετα, ασχολείσαι ακόμα περισσότερο μαζί του. Μη φτάσεις η αντιπάθεια που νιώθεις να ξεπερνά τη συμπάθεια - για τους ανάλογους ανθρώπους, φυσικά. Δώσε βάση στα θετικά σου συναισθήματα, ενώ προσπάθησε να καταλάβεις γιατί υπάρχουν τα αρνητικά και να τα επιλύσεις. Και αν δε λύνονται... "ό,τι δε λύνεται, κόβεται", λέει ο Μέγας Αλέξανδρος και συμφωνώ απόλυτα.
Για τον νέο χρόνο, γίνετε εσείς ο Άγιος Βασίλης και δώστε στον εαυτό σας το πιο σημαντικό δώρο: κρατήστε στη ζωή σας -ή, αν το προτιμάτε, κοντά στο μυαλό και την καρδιά σας- μόνο τους ανθρώπους που αξίζουν για εσάς. Και σίγουρα, εκείνους που σας προκαλούν -κυρίως- θετικά συναισθήματα και σας προσφέρουν με αποδείξεις ειλικρινή αγάπη. Όταν έχουμε υγεία και αγάπη είμαστε ήδη πλούσιοι, τουλάχιστον στην καρδιά μας... και έτσι ό,τι και να συμβεί μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε!
Ας έχουμε όλοι μια χρονιά που κυρίως θα εκτιμήσουμε, όχι μόνο για όσα μας δώσει αλλά και για όσα -και όσους- θα διατηρήσει στη ζωή μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου