Οι 15 εντολές του ακοινώνητου χάπατου

Χρόνια και ζαμάνια, φίλοι μου! Αυτή τη φορά δεν άργησα τόσο, ενώ επιστρέφω με ένα θέμα που αφορά πολλούς από εμάς. Επιτρέψτε μου σήμερα να εκπροσωπήσω την ομάδα εμάς των introverts (ελληνιστί εσωστρεφών) και να αναφέρω κάποια από τα κύρια χαρακτηριστικά μας. Ας προχωρήσουμε λοιπόν!



1) Απαντάμε στο τηλέφωνο ΜΟΝΟ εφόσον ξέρουμε ποιος μας παίρνει ή είναι μεγάλη ανάγκη

Το αγαπημένο μας θα ήταν να το έχουμε στο αθόρυβο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Άσε που και να το κάνουμε καμιά φορά, αυτός ο νόμος του Μέρφι κάνει ΠΑΝΤΑ τους άλλους να μας τηλεφωνούν μόνο τότε! Αν θεωρούμε ότι δεν είναι σημαντικό δεν απαντάμε, ή στέλνουμε γραπτό μήνυμα αργότερα. Για το να πάρουμε εμείς τηλέφωνο, δε, ωραίο ανέκδοτο - ούτε μια στο εκατομμύριο. 


2) Διαβάζουμε βιβλία ή/και βλέπουμε σειρές/ταινίες... υπέρ του δέοντος

Κάθε εσωστρεφής που σέβεται τον εαυτό του είναι πρωταθλητής σε τουλάχιστον μία από τις δύο αυτές δραστηριότητες. Δεν απαιτούν καμιά διάδραση με τον "έξω κόσμο", τις ελέγχουμε απόλυτα εμείς και μας κάνουν να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε πολλά και διάφορα. Για αυτό και ο κατάλογος των βιβλίων που έχουμε διαβάσει ή των σειρών που παρακολουθήσαμε, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος. Όπως φυσικά και οι λεπτομέρειες που θυμόμαστε απ' αυτά! Αν γράφαμε τεστ σχετικά, θα είχαμε διδακτορικό από τα 16 μας. 


3) Απ' όλα τα μέρη του κόσμου, αγαπάμε περισσότερο το δωμάτιό μας

Ή τουλάχιστον, ένα μέρος που μπορούμε να απομονωθούμε και να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε. Είναι το μέρος όπου θα εξασκήσουμε τα χόμπι που προείπαμε, ενώ παράλληλα σκεφτόμαστε ότι και όσο θέλουμε - με άλλα λόγια είμαστε ο εαυτός μας! Ό,τι βλέπει το δωμάτιό μας από εμάς, μπορούν να το δουν πολύ λίγοι άνθρωποι ή ακόμα και κανένας κάποιες φορές...


4) Αποφεύγουμε στο δρόμο τουλάχιστον ένα άτομο την ημέρα

Παλιά μας τέχνη κόσκινο. Άντε να αρχίσεις τις χαιρετούρες, τα τυπικά λόγια, μετά να βρεις μια δικαιολογία για να φύγεις... και το 90 φεύγα τοις εκατό των περιπτώσεων είναι άνθρωποι που ούτε καν ενδιαφέρονται να αλλάξουν μια κουβέντα μαζί μας. Εμάς τους εσωστρεφείς μας εκνευρίζει το "φαίνεσθαι", για αυτό και δεν ασχολούμαστε και τόσο με τέτοια. Είτε κοιτάζοντας αλλού, είτε φορώντας ακουστικά, είτε κοιτώντας το κινητό μας, αν δε θέλουμε αρκετά να επικοινωνήσουμε με αυτό το άτομο, βαριόμαστε και τελικά... 
δεν!


5) Έχουμε διδακτορικό στις δικαιολογίες αποφυγής εξόδων

Εννοείται ότι θα βγούμε έξω από τη φωλίτσα μας σε σπάνιες περιπτώσεις και με πολύ συγκεκριμένους όρους. Για αυτό είμαστε ικανοί να σοφιστούμε τα πάντα. Θα επικαλεστούμε εκκρεμότητες με θείους, θείες, ξαδέρφια, μπατζανάκηδες και συννυφάδες, ζωάκια που ποτέ δεν είχαμε, φανταστικές αδιαθεσίες, μέχρι και το ότι μας μπλόκαρε το τηλέφωνο ένα ρακούν. Το ρεπερτόριό μας είναι ανεξάντλητο - εκτός, φυσικά, κι αν πρόκειται για σημαντικά για μας άτομα. 


6) Έχουμε ερωτευτεί τουλάχιστον τρεις χαρακτήρες φαντασίας στη ζωή μας

Μιας και φτάνουμε να περνάμε περισσότερο χρόνο με τον φανταστικό παρά με τον πραγματικό κόσμο, είναι εύκολο να πάθουμε ένα ταράκουλο με κάποιον φανταστικό χαρακτήρα. Μπορεί να είναι ηθοποιός στη σειρά αλλά ακόμα και καρτούν. Καθόλου παράξενο, αν σκεφτείς ότι ο Αλαντίν και ο Μάιλο ήταν οι έρωτες της παιδικής μου ηλικίας. Δεν είμαι μόνη - δεν είμαι η μόνη!


7) Ενώ στο γράψιμο εκφραζόμαστε άριστα, όταν πρέπει να μιλήσουμε τα κάνουμε σαλάτα

Το γράψιμο είναι μια κατ' εξοχήν μοναχική δραστηριότητα, για αυτό οι εσωστρεφείς την προτιμούν. Δίνει τη δυνατότητα να οργανώσεις τη σκέψη σου (όσο γίνεται) και να τη "χτενίσεις". Αν όμως μιλήσεις, όχι μόνο πρέπει να απευθυνθείς σε ένα άτομο τουλάχιστον, αλλά επίσης δεν μπορείς να πάρεις πίσω τις λέξεις σου ούτε και να τις σκεφτείς για πολλή ώρα. Challenge accepted!


8) Η μοναξιά γεμίζει τις μπαταρίες μας ενώ η πολυκοσμία τις στραγγίζει 

Δεν έχουμε πρόβλημα με τους ανθρώπους (εντάξει, όχι με όλους) αλλά κυρίως με τα πολλά άτομα μαζεμένα. Δεν ξέρουμε πού να απευθυνθούμε, και η πολλή βαβούρα μας καίει τα εγκεφαλικά κύτταρα. Αντίθετα, η μοναξιά στο προαναφερθέν δωμάτιό μας, αν και όχι για παρατεταμένα διαστήματα, μας αναζωογονεί και μας... επαναφορτίζει. Το σίγουρο είναι πως χρειαζόμαστε (πολύ) μεγαλύτερα διαστήματα μόνοι ή με μια μικρή, καλή παρέα παρά με κοσμοπλημμύρα.


9) Ψωνίζουμε από το ίντερνετ όσο περισσότερο γίνεται

Είναι εύκολο, γρήγορο και δεν είναι ανάγκη να μιλήσεις με κανέναν, ούτε από κοντά ούτε καν από το τηλέφωνο. Γενικά έχουμε μια αγάπη με το ίντερνετ, γιατί μας επιτρέπει την κοινωνικοποίηση... χωρίς κοινωνικοποίηση(!) Οπότε, γιατί όχι και όσον αφορά συναλλαγές και παραγγελίες - εάν, φυσικά, μιλάμε για ιστότοπο εμπιστοσύνης. 


10) Ανήκουμε φανατικά τουλάχιστον σε ένα fandom 

Δεν πά' να ναι Harry Potter, Disney, Star Wars, οτιδήποτε άλλο; Ή όλα μαζί; Το βασικό είναι ότι ξέρουμε ανησυχητικά πολλά πράγματα για τα διάφορα... παράλληλα σύμπαντα, ενώ ξέρουμε πολύ καλά ποιους χαρακτήρες θέλουμε για φίλους/εχθρούς/γκόμενους. Αγαπάμε όμως αυτούς τους κόσμους και ναι, είμαστε επίτιμα μέλη τους. Εγώ προσωπικά ακόμα περιμένω το γράμμα μου από το Hogwarts (παρ' όλο που ξέρω πως είμαι καθαρόαιμη Γκρίφιντορ!)


11) Ως διά μαγείας γινόμαστε τέρμα ατσούμπαλοι και αμήχανοι μπροστά σε κόσμο

Μπορεί να είμαστε ικανοί για τις πιο λεπτές δουλειές, για τα πιο δύσκολα πράγματα, για την πιο εντυπωσιακή έκφραση... αλλά όλα αυτά πάνε περίπατο όταν βρισκόμαστε με μια ομάδα, πολύ δε περισσότερο ομάδα με αγνώστους. Η λεκτική μας επικοινωνία περιορίζεται σε μονοσύλλαβα ή ακόμα και σε προϊστορικούς φθόγγους, ενώ η κινητική μας ικανότητα είναι εφάμιλλη με του Σκουντούφλη από τα Στρουμφάκια. Καλά ξεμπερδέματα!


12) Έχουμε ό,τι σκέψεις (δεν) μπορείς να φανταστείς, αλλά δεν εκφράζουμε ούτε το 5%

Κι αυτό διότι είτε κολλάμε, είτε δεν μπορούμε να τις οργανώσουμε σε προφορικό επίπεδο, είτε πιστεύουμε ότι δεν αξίζει τον κόπο παρά μόνο υπό ορισμένες συνθήκες. Από μια μεριά αυτό είναι καλό, διότι ο εσωτερικός μας κόσμος δεν είναι για όλους. Από την άλλη, θα πρέπει η τάση να κρατάμε τις σκέψεις μας για τον εαυτό μας να μην προέρχεται από φόβο προς τον "έξω κόσμο" και να μη μας κρατάει πίσω γενικότερα. 


13) Εκφραζόμαστε ελεύθερα με τον εαυτό μας, τους κοντινούς μας ανθρώπους και με τα ζώα

Ανάλογα τα γούστα του καθενός μας, έχουμε κάποιο σημείο αναφοράς στο οποίο φερόμαστε 100% όπως μας κατέβει στο κεφάλι. Όταν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου (τόσο χρόνο έχετε μαζί, άλλωστε) ξέρεις πότε είναι και η σωστή στιγμή να βγάλεις το... τερατάκι που κρύβεται μέσα σου. Δεν είναι λίγα τα άτομα που με όσους γνωρίζουν μόλις εκείνη τη στιγμή είναι εντελώς ήσυχοι, ενώ εκεί που έχουν οικειότητα αναρωτιέσαι αν το έσκασαν από κάποιο φρενοκομείο (καλή ώρα :p) 


14) Έχουμε περισσότερες πυτζάμες και φόρμες παρά ρούχα για έξω 

Βασικός κανόνας του εσωστρεφή σπιτόγατου. Άλλωστε αφού τα ρούχα για έξω τα χρησιμοποιεί στη χάση και στη φέξη, γιατί να έχει περισσότερα; Ακόμα και τότε όμως, στην γκαρνταρόμπα εκτός σπιτιού κυριαρχούν καθημερινές και άνετες επιλογές και όχι τόσο επίσημα ρούχα για βραδινές εξόδους. Απαραίτητο κομμάτι του σπιτικού ντυσίματος, χνουδωτό πουλόβερ/ζακέτα/κουβέρτα που χωράει μέχρι και μια αγέλη αρκούδων μέσα!


15) Τέλος... ξέρουμε τη διαφορά μεταξύ εσωστρεφή και ντροπαλού!

Ένα ντροπαλό άτομο συνήθως θέλει να μιλήσει με τους γύρω του αλλά το βρίσκει δύσκολο, ενώ ο εσωστρεφής μιλάει με μετρημένα άτομα από επιλογή. Μπορεί αυτά τα δυο να συνδυάζονται, μπορεί όμως να υπάρχουν και ξεχωριστά. Άσχετα όμως από το τι είναι ο καθένας... ναι, υπάρχουμε και εμείς που συγκεντρώνουμε τα παραπάνω χαρακτηριστικά και είμαστε μια χαρά με αυτό! Χωρίς να προερχόμαστε από κάποιο παράξενο είδος... ;)


Katie :*:*