Από μικρή κι από τρελή... (δεν) μαθαίνεις την αλήθεια!

Καλησπέρα σε όλους! Ξανά κοντά σας νωρίτερα από το συνηθισμένο, με καινούριο άρθρο λόγω της σπέσιαλ γιορτής... 8 Μαρτίου λοιπόν, Ημέρα της Γυναίκας! Πέρυσι δεν έγραψα σχετικό άρθρο όμως τώρα επανορθώνω. Δεν θα αναλύσω πολλές πλευρές του θέματος, γιατί είναι κάτι που έχει ξαναγίνει. Αντ' αυτού, θέτω έναν προβληματισμό που με απασχολεί εδώ και πολύ καιρό, πάντα επίκαιρο και ειδικά σήμερα. Δεν θα μιλήσω τόσο για τις ενήλικες γυναίκες, αλλά τα μικρά κοριτσάκια - τις εν δυνάμει γυναίκες. Γιατί από μικροί έχουμε τα πιο σημαντικά ερεθίσματα και τα ρουφάμε σαν σφουγγάρια, ενώ αυτό καθορίζει τι άνθρωποι θα είμαστε στο μέλλον. Οκέι, όχι και στο σημείο του Φρόιντ που από τα 5 σου και μετά "κλειδώνει" το μυαλό, αλλά κατά γενική ομολογία κουβαλάμε πολλά από την παιδική μας ηλικία. Τι σχέση έχει λοιπόν αυτό με την Ημέρα της Γυναίκας;

Με αφορμή ένα βίντεο που μου έστειλε συμφοιτήτρια και φίλη, αναρωτιέμαι - πώς επηρεάζουν τα κορίτσια τα βιβλία, τα παραμύθια, οι ταινίες που βλέπουν; Τα παιχνίδια που παίζουν; Επειδή έχουμε μιλήσει για τα παιχνίδια σε άλλο άρθρο, θα το συνοψίσουμε. Πολλά παιχνίδια για κοριτσάκια προωθούν τον υλισμό και το να "πρέπει" να είναι όμορφες, κάτι που αργότερα τα κάνει επιρρεπή στην πίεση από τα ΜΜΕ με αποτελέσματα όπως η χαμηλή αυτοπεποίθηση, σε ακραίες περιπτώσεις ακόμα και σε καταστάσεις όπως η νευρική ανορεξία. Βέβαια δε λέω ότι μια κούκλα Μπάρμπι θα κάνει αυτόματα το κοριτσάκι να έχει κόμπλεξ όταν μεγαλώσει. Όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα ή χειρότερα με τη σωστή ανατροφή!

Και πάμε τώρα στα βιβλία και τις ταινίες. Η έρευνα διεξήχθη πάνω στα βιβλία αλλά και οι ταινίες έχουν πολλά κοινά σημεία. Μια μητέρα μαζί με την κόρη της έκαναν μια έρευνα όπου χρησιμοποίησαν μια μεγάλη παιδική βιβλιοθήκη. Σύμφωνα με όσα ανακάλυψαν, σχεδόν το 100% των βιβλίων έχει αρσενικούς χαρακτήρες ενώ το 25% των βιβλίων μπορεί και να μην έχει κανένα θηλυκό χαρακτήρα. Φυσικά, το καλύτερο είναι να υπάρχουν κάθε είδους χαρακτήρες... αλλά η έρευνα έχει κι άλλα αποτελέσματα. Στη λίστα των Times "Τα 100 καλύτερα βιβλία όλων των εποχών" μόνο τα 53 από αυτά είχαν θηλυκούς χαρακτήρες που... μιλούσαν! Από αυτά τα βιβλία, μόνο το 19.5% των γυναικών είχε όνειρα και φιλοδοξίες - και γενικώς, κάτι παραπάνω από το να περιμένει τον πρίγκιπα που θα τις έσωζε, σε αντίθεση με το 80.5% των ανδρών που είχαν στόχους και ήταν ενεργητικοί. Στο ανάλογο βίντεο, είναι σχεδόν τρομακτική η εικόνα της βιβλιοθήκης του πριν και μετά, μιας και η μητέρα με την κόρη αφαιρούσαν από το ράφι βιβλία με κανέναν αρσενικό/θηλυκό χαρακτήρα και βιβλία όπου η γυναίκα δεν μιλούσε ή μιλούσε μόνο για το όνειρο να βρει τον τέλειο άντρα. Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε!

Θέλουμε περισσότερα βιβλία με τη γυναίκα που παίρνει τη ζωή της στα χέρια της και εκπληρώνει τα όνειρα και τους στόχους της, χωρίς να έχει βοήθεια από κάποιον άντρα -σύντροφο, πατέρα, αδελφό κ.λπ- ή ακόμα και ένα ζωάκι. Μέχρι ενός σημείου δεν κάνουν κακό τα παραμύθια με την πριγκίπισσα, αλλά αν ένα κορίτσι μεγαλώσει μόνο με αυτά, ίσως να το επηρεάσει περισσότερο απ' όσο νομίζουμε. Η ζωή της γυναίκας είναι κάτι παραπάνω από το να μεγαλώσει, να φτάσει σε ηλικία γάμου, να παντρευτεί τον άντρα που φαίνεται ο κατάλληλος και να τον φροντίζει όλη της τη ζωή, ενώ αργότερα και τα παιδιά τους. Φυσικά η οικογενειακή ζωή είναι πολύ σημαντικό δώρο, όμως η γυναίκα δεν πρόκειται να νιώσει 100% ευτυχισμένη αν δεν κάνει κάτι και για την ίδια. Έτσι θα νιώσει πληρότητα και θα είναι σε θέση να προσφέρει πολύ περισσότερα στην οικογένειά της. Κι αν το πάρουμε αντίστροφα, ποιος αληθινός άντρας δεν θέλει δίπλα του έναν άνθρωπο και όχι μια μαριονέτα που θα του λέει συνεχώς ναι και θα θέλει τη βοήθειά του σε κάτι; Δυο άνθρωποι που θα φτιάξουν μαζί της ζωή τους πρέπει να την έχουν φτιάξει πρώτα και μόνοι τους, να έχουν ικανότητες να σταθούν ανεξάρτητοι. Η αγάπη δεν είναι εξάρτηση από τον άλλον, αλλά καθαρά συναισθηματική επιλογή ώστε να είστε μαζί χέρι-χέρι χωρίς όμως να σέρνετε ο ένας τον άλλον στο δρόμο σας. 

Προσωπικά, δεν θυμάμαι να διάβασα κάποιο παραμύθι που να προωθεί τη δύναμη της γυναίκας να σταθεί ανεξάρτητη. "Μα Κατερίνα σήμερα δεν είναι η εποχή των βασιλιάδων και των πριγκίπων" θα μου πείτε. Κι εγώ θα σας πω, νομίζετε πως έχουν αλλάξει πολλά; Θέλετε και παράδειγμα; Η γυναίκα που πάει στο μπαρ και προσεγγίζει έναν άντρα επίτηδες για να της κεράσει το ποτό, λες και δεν έχει λεφτά να το κάνει μόνη της και να προσεγγίσει έναν άντρα μόνο επειδή της αρέσει - κι αν αυτός επιμείνει να την κεράσει, καλώς. Οι γυναίκες που παντρεύονται πλούσιους άντρες, χωρίς να τους αγαπούν και περνάνε ζωή και κότα με τα λεφτά του χωρίς να χρειαστεί να δουλέψουν. Οι γυναίκες που είναι πεπεισμένες πως μόνο όταν κάνουν σχέση θα "αποκτήσει νόημα η ζωή τους". Οι γυναίκες που στα πρώτα δύσκολα το παίζουν (ή και είναι) αδύναμες ώστε να πάρουν βοήθεια από ισχυρούς άντρες. Και η λίστα, δυστυχώς, μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα...

Ακόμα κι οι ταινίες της Disney που τόσο αγαπούσα, περιλάμβαναν πάντα έναν άντρα να πηγαίνει σετ με τη γυναίκα και να την "ξελασπώνει". Οι αγαπημένες μου ταινίες είναι αυτές που δείχνουν την αγάπη ενός ζευγαριού, αλλά ταυτόχρονα δείχνουν πως ο καθένας είναι ένας μοναδικός χαρακτήρας, άξιος να σταθεί στη ζωή. Αγάπησα πολύ λοιπόν το "Brave" που είχε κεντρική ηρωίδα τη γενναία πριγκίπισσα Merida και τη μητέρα της (πρέπει να τη δείξω στη μητέρα μου κάποια μέρα) που τα έβγαλαν πέρα χωρίς τη βοήθεια αντρών, αλλά επειδή είμαι και ρομαντική, η αγαπημένη μου ταινία ήταν το "The Princess and the Frog" όπου η Tiana και ο πρίγκιπας Naveen 1) αγαπήθηκαν σχετικά νωρίς στην ταινία κι έτσι μπορούσαμε να δούμε την πορεία και τις δυσκολίες τους και 2) η Tiana δεν είναι ακριβώς πριγκίπισσα αλλά δουλεύει σαν το σκυλί για να αγοράσει το δικό της εστιατόριο, που είναι το όνειρό της. Τι κρίμα που αυτές οι ταινίες βγήκαν αργότερα και η δική μας γενιά μεγάλωσε με την προσμονή του τέλειου πρίγκιπα από την ντελικάτη πριγκίπισσα! 

Ήδη από την αρχή του δημοτικού σχολείου, 

η γενική αυτοπεποίθηση των κοριτσιών είναι

χαμηλότερη από αυτή των αγοριών. Γιατί; Όταν γύρω σου η κυριαρχία των ανδρών είναι φανερή ή/και αδιαμφισβήτητη, δε μου προκαλεί εντύπωση! Όμως δεν είναι αυτό το σωστό. Κάθε παιδί πρέπει να γνωρίζει πως τα όνειρά του δεν επηρεάζονται από το φύλο του αλλά από την επιθυμία και την όρεξη να τα αποκτήσει. Είναι λυπηρό να ακούς κοριτσάκι να λέει "δεν μπορώ να γίνω (το τάδε επάγγελμα) επειδή είμαι γυναίκα". Όταν το ακούω αυτό, αισθάνομαι ντροπή για την κοινωνία! Η ομάδα που έφτιαξε το βίντεο προωθεί ένα βιβλίο με τίτλο Goodnight stories for rebel girls (= Ιστορίες για καληνύχτα, για κορίτσια-επαναστάτριες) στο οποίο διηγήσεις μήκους μιας σελίδας παρουσιάζουν συνοπτικά αλλά και περιεκτικά ιστορίες 100 γυναικών που πάλεψαν παρά τα εμπόδια και πέτυχαν μεγάλα και σημαντικά πράγματα σε ποικίλες ενασχολήσεις, γράφοντας ιστορία! Ελπίζω να μπορέσει να μεταφραστεί και στα ελληνικά, εάν δεν έχει γίνει ήδη, γιατί σίγουρα το χρειαζόμαστε - είτε έχουμε κόρες είτε γιους, που και αυτοί πρέπει να μεγαλώσουν αναγνωρίζοντας την ισότητα των δύο φύλων και να μάθουν πως ο άνθρωπος κρίνεται από το χαρακτήρα του.

Δεν υπάρχουν "ανδρικά" και "γυναικεία" όνειρα, αν πρόκειται για κάτι που αγαπάς. Όταν έρθει η μέρα που δεν θα κοιτάξουμε περίεργα μια γυναίκα πιλότο ή έναν άντρα νηπιαγωγό (τα πιο κλασικά παραδείγματα) θα είναι μια τεράστια καμπή για την ανθρωπότητα. Ας αρχίσουμε να την προετοιμάζουμε από αυτή τη γενιά κιόλας που εξελίσσεται ακόμα. Ας τους κάνουμε αληθινές γυναίκες και αληθινούς άντρες, που ξέρουν την αξία του εαυτού τους αλλά και του άλλου φύλου. Όλα τα κορίτσια αλλά φυσικά και όλα τα παιδιά γενικότερα, αξίζουν να μεγαλώσουν γνωρίζοντας μέσα στην ψυχούλα τους πως μπορούν να γίνουν οτιδήποτε θελήσουν!

Το εν λόγω βίντεο - αξίζει να το παρακολουθήσετε. Ο τίτλος του είναι "If you have a daughter, you need to see this" αλλά εγώ πιστεύω ότι πρέπει να το δούμε όλοι, είτε έχουμε παιδιά (αγόρια ή κορίτσια) είτε όχι, μιας και μας βοηθάει όλους εξίσου!
https://www.youtube.com/watch?v=Z1Jbd4-fPOE&app=desktop

Katie :*:*